Γιατί ασκούν πιέσεις στον Σαμαρά

Η χωρίς προηγούμενο  πίεση που ασκούν τον τελευταίο καιρό στην αξιωματική αντιπολίτευση και προσωπικά στον κ. Σαμαρά, οι ανώτατοι θεσμικοί παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, προκαλεί εύλογες απορίες και  ανομολόγητες ανησυχίες, στον Ελληνικό λαό!

Σε συνδυασμό μάλιστα με τα ασφυκτικά και υποχρεωτικά χρονοδιαγράμματα της Τρόικας για τις ιδιωτικοποιήσεις (και το πούλημα) της...
δημόσιας περιουσίας, και επίσης σε συνδυασμό με τη σύνθεση της υπό κηδεμονία Επιτροπής ιδιωτικοποιήσεων,  οι «ανομολόγητες ανησυχίες», για το πότε, πόσο και σε ποιους θα πουληθούν (και από «ποιούς» πραγματικά) τα «ασημικά της Πατρίδας», γίνονται μεγαλύτερες.

Αυτά τα ερωτήματα –υπ’ όψη- δεν τα θέτουν οι «λαϊκιστές». Τα θέτουν όλοι οι Έλληνες, πλην εκείνων που ξέρουν ήδη τις απαντήσεις, σ αυτά. Και ας προσποιούνται ότι τάχα δεν τις ξέρουν.

Όμως ακόμη και οι Καταλανοί ξέρουν. Ο Χοσέ Ασεμπίγιο π.χ.(ο γνωστός) σε συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ της Κυριακής, υπογραμμίζει αναφερόμενος στις προτάσεις του για την «αξιοποίηση» του Ελληνικού, ότι «οι Γερμανοί όμως έχουν αντιρρήσεις επειδή χρηματοδοτούν την κρίση και η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδιώκει  τη δημιουργία εταιρείας με στόχο την ιδιωτικοποίηση, πράγμα που εγώ  δεν θα δεχόμουν, διότι σημαίνει τη σοβαρή απώλεια εθνικής κυριαρχίας»!!

Είναι λοιπόν απολύτως ακατανόητη αυτή η ευρωπαϊκή συγχορδία πιέσεων προς τον κ. Σαμαρά. Γιατί όλοι αυτοί οι «πιέζοντες» αξιωματούχοι της Ε.Ε. είναι πολιτικές προσωπικότητες που άσκησαν ή και  ασκούν στις χώρες τους τις ανώτατες κυβερνητικές ευθύνες και επομένως γνωρίζουν πολύ καλά ότι καμιά διεθνής ή διμερής υποχρέωση δεν αναλαμβάνεται από μια δημοκρατική χώρα, με την προοπτική ότι θα ισχύσει μόνο μέχρι την εκπνοή της θητείας της εν ενεργεία Κυβέρνησης.

Η συνέχεια του Κράτους είναι η θεμελιώδης αρχή της διεθνούς αλλά και της εσωτερικής έννομης τάξης.  Ουδείς διανοείται ότι κάθε νέα Κυβέρνηση και κάθε νέα Βουλή, οποιασδήποτε χώρας, θα πρέπει να επικυρώνει εκ νέου όλες τις συμβάσεις, τους νόμους, τις συνθήκες ή υποχρεώσεις που ανέλαβαν όλες οι προηγούμενες Κυβερνήσεις, από συστάσεως της Πολιτείας. Αυτά είναι ανήκουστα πράγματα!

Υποπτεύεται δηλαδή ο κ. Φιγιόν ή ο κ. Ρομπέι ή ο κ. Όλι Ρέν ή όποιος άλλος κυρία ή κύριος εμπλέκεται στην επιχείρηση… σωτηρίας της Ελλάδος, ότι ο κ. Σαμαράς ως  πρωθυπουργός αύριο, θα διακόψει τη συνέχεια του Ελληνικού Κράτους και θα θέσει σε αμφισβήτηση όσα ο προκάτοχός του (έστω κάκιστα) συμφώνησε και υπέγραψε νομοτύπως εξ ονόματος της χώρας;  Μπορεί να τον στείλει στο Ειδικό Δικαστήριο, αλλά τη συνέχεια του Ελληνικού κράτους δεν πρόκειται να την διακόψει. Όπως ούτε εκείνοι θα διέκοπταν των δικών τους Κρατών τη συνέχεια, σε ανάλογη περίπτωση.

Εκτός και αν είναι ήδη βέβαιοι οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. ότι ο κ. Παπανδρέου δεν έχει τη νομιμοποίηση που απαιτείται. Και ότι επομένως οι υποχρεώσεις που  αναλαμβάνει σήμερα προς τις Δυνάμεις του Μνημονίου είναι (και με τη δική τους σύμπραξη)  παράνομες.  Ή έστω αθεμελίωτες ηθικά και πολιτικά  καταχρηστικές και απαράδεκτες.  Οπότε ο κ. Σαμαράς όχι μόνο θα δικαιούται αύριο  ως πρωθυπουργός αλλά και θα υποχρεούται να τις επανεξετάσει. Αυτό λοιπόν γνωρίζουν και αυτό φοβούνται και γι’ αυτό ζητούν προκαταβολικά τη συναίνεσή του;

Αλλά τότε οι ίδιοι ομολογούν ότι ορθώς ο κ. Σαμαράς δεν «συναινεί». Άλλωστε δεν έχει τη νομιμοποίηση και πολύ περισσότερο την εντολή του λαού για να συναινέσει σε μια πολιτική την οποία ουδέποτε υποσχέθηκε ο ίδιος και την οποία έχει με ένταση καταγγείλει ως επιβλαβή, διότι εσφαλμένη  και πάντως ως ήδη αποδεδειγμένα  αναποτελεσματική και επομένως καταστροφική για τη χώρα.

Ο κ. Μπαράκ Ομπάμα, χειριζόμενος το θέμα της Ελλάδος, προς το συμφέρον πρωτίστως της χώρας του (όπως είναι αυτονόητο) αλλά όχι μόνο, απέδειξε   με  εύστοχα λόγια αλλά και με έργα άμεσης αποτελεσματικότητας, ότι είναι ένας πραγματικός ηγέτης.

Το έλλειμμα ηγεσίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναδεικνύεται, μετά ταύτα, ακόμη πιο μεγάλο. Αβυσσαλέο!

(από statesmen)