ΚΑΝΑΠΕΔΑΤΟΙ.

Πάρε το κώλο απ’ τον αφράτο καναπέ
δεν γίνεσαι απ’ το σαλόνι επαναστάτης,
άσε το ύφος  το  αγριεμένο με τουπέ
παρ’ τα ινία της...
ζωή σου της φευγάτης.

Άνοιξ’ τα μάτια σου και κοίτα τα συμβάντα.
τα δακρυγόνα σου μαυρίσαν την οθόνη,
κι  εσύ εκεί φραπέ-παγάκια στη βεράντα
στη σιγουριά που σου προσφέρει το σαλόνι.

Πώς καταντήσαμε οι πούστηδες το τόπο
εγώ για φέτος είχα κάνει άλλα σχέδια,
πως έτσι άλλαξαν τα πράγματα γαμώτο
και τη ζωή μου την κατάντησαν προπαίδεια.

Και οι αναλύσεις σου οι τάχα οι σταράτες!
Μπάτσοι, Γουρούνια  είστε Δολοφόνοι…
Ρουφιάνοι, αλήτες μασκοφόροι τρομοκράτες!
Και δίπλα η άνεργη κυρά  να καμαρώνει…

Περνάει  ο Χρόνος, σου αλλάξανε τα φώτα
δεν έχεις νιώσει το αγγούρι που σου μπαίνει;
Τίποτα ίδιο πια ξανά δεν είν’ σαν πρώτα
και οτ’ η ζωή σου έχει γίνει σταυρωμένη;

Δεν βλέπεις γύρω κάθε μέρα και εκπλήξεις;
Τέτοια κατάντια εγώ δεν ξαναθυμάμαι…
Όλο αναβάλεις και ξανά ήξεις - αφήξεις
δεν βγαίνει τίποτα  να λες ψευτοπερνάμε.

Το ωχ αδερφέ που είχες χρόνια για καμπάνια
σου λέω υπεύθυνα πως πουθενά τώρα δε βγάνει,
μαζί με το λαό κάνε προσπάθεια Τιτάνια
πριν ειν’ αργά σήκω αλλιώς έχεις πεθάνει.

 (από  kastrinos)