Μπλόφα την Τετάρτη, ψυχοθεραπεία την Πέμπτη

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Αν υποψιαστούμε πως ο κ. Παπανδρέου έκανε όλη αυτή τη φασαρία, όλες αυτές τις πιρουέτες και όλες αυτές τις κολοτούμπες, για την προσωπική του επιβίωση στην ηγεσία του κόμματος, της κυβέρνησης και, κυρίως, της Σοσιαλιστικής Διεθνούς – από την οποία θα παραιτείτο αν έπαυε να είναι και Πρόεδρος του κόμματος – τότε τα...
πράγματα είναι πολύ χειρότερα και πολύ πιο επικίνδυνα.

Αν υποψιαστούμε πως έγιναν όλα αυτά τα κωμικοτραγικά για να παραιτηθούν όσοι ήταν να παραιτηθούν (παραδίδοντας τις έδρες τους) και οι άλλοι να «μαντρωθούν» και να συσπειρωθούν προ του κινδύνου να ξαναβγούν προς άγραν ψήφων, τότε η χώρα βρίσκεται σε πολύ δεινή θέση και δεν υπάρχει θεραπεία.

Σα να τα σκηνοθέτησε όλα αυτά ο πρωθυπουργός, για να προκαλέσει όσους ήταν να «καρφωθούν» να το πράξουν, ώστε να ξεκαθαρίσει η ήρα από το στάρι.

Σα να έστησε αυτόν τον τραγέλαφο ο κ. Παπανδρέου, για να ακουστούν οι φωνές περί αποστασίας και είτε να κάνουν όλοι πίσω μπροστά στον κίνδυνο να θεωρηθούν αποστάτες, είτε να παραιτηθούν από την έδρα τους και όχι να ανεξαρτητοποιηθούν.

Κι’ όταν τελείωσαν όλα αυτά, συνεδρίασε η Κοινοβουλευτική Ομάδα και ο γραμματέας της κ. Έξαρχος έσπευσε να προκαταλάβει τους πάντες, διακηρύσσοντας πως το κόμμα έχει Πρόεδρο και η χώρα πρωθυπουργό (ο οποίος, όμως, μόλις την προηγουμένη ήταν έτοιμος να αποχωρήσει, παραδίδοντας την εξουσία στον Άγνωστο Χ).

Όχι κι’ άσχημα για έναν survivor του βεληνεκούς του κ. Παπανδρέου, που μεσουρανεί στον δημόσιο βίο της χώρας από το 1985, χωρίς να λείψει ποτέ από κοντά μας, είτε ως βουλευτής, είτε ως υπουργός.

Όλα αυτά, όμως, είναι πολύ άσχημα για τη χώρα. Το αλαλούμ της Τετάρτης προκάλεσε την ανησυχία της ΕΕ και του ΔΝΤ, ο διεθνής Τύπος εμφάνισε την Ελλάδα ως… χώρα του Μαγκρέμπ, με ταραχές και πολιτική αστάθεια και τα spread και τα CDS κατέρριψαν κάθε ρεκόρ.

Επ’ αυτού, δεν θα απολογηθεί κανείς; Δεν έχουν να πουν τίποτε οι χθεσινοί χειροκροτητές ή απλοί σχολιαστές - επικριτές; Δεν αισθάνονται καμιά ευθύνη;

Είναι δε χαρακτηριστικό το γεγονός (που αποδεικνύει και του λόγου το αληθές για όλα τα παραπάνω) ότι χθες, μέσα στη γενική σύγχυση, ψηφίστηκε (αν θέλετε το πιστεύετε) στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής (όπου προεδρεύει η κ. Βάσω Παπανδρέου, για να μην ξεχνιόμαστε) από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, το περίφημο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα.

Από εδώ και πέρα, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ – προς το παρόν όσοι είναι μέλη της συγκεκριμένης Επιτροπής και μετά όσοι θα το ψηφίσουν στην Ολομέλεια – οφείλουν να καθίσουν ήσυχοι και να μην ξανανοίξουν το στόμα τους.

Και κυρίως, οφείλουν να μην ξαναπαραπονεθούν για τα γιούχα και τις μούντζες, να μην ξαναδιαμαρτυρηθούν για τις εκδηλώσεις εναντίον τους (που κακώς τις αποκαλούν αντικοινοβουλευτικές, αλαζονικά ταυτίζοντας τους εαυτούς τους με τον κοινοβουλευτισμό και την Δημοκρατία), να μην ξαναενοχληθούν από τα συνθήματα της Πλατείας.

«Απολογητικός» ακούσαμε ότι εμφανίστηκε ενώπιόν τους ο κ. Παπακωνσταντίνου. Ότι έγιναν λάθη, καθυστερήσεις κλπ.

Και προφανώς τα κατάφερε να τον… λυπηθούν (συμπεριλαμβανομένης και της κ. Παπανδρέου) και του ξανάδωσαν την ψήφο τους.

Άλλωστε, μην ξεχνάμε, από τον ρόλο τους (νομοθετικό και ελεγκτικό) έχουν παραιτηθεί από πέρσι.

Από την ψήφο τους παραιτήθηκαν στις 8 Μαΐου 2010, όταν ψήφισαν τροπολογία που επιτρέπει στον υπουργό των Οικονομικών να υπογράφει μόνος του δανειακές συμβάσεις και στη Βουλή να τις φέρνει μόνο για… κοζερί!

Συνηθισμένα πράγματα για τον δημόσιο βίο μας. Γράψε λάθος, λένε στον κόσμο και προχωράνε. Χωρίς να αλλάζει τίποτε, χωρίς να τιμωρείται κανείς, χωρίς να πληρώνει κανείς τον λογαριασμό.

Φιλολογικές συζητήσεις έγιναν χθες κατά την συνεδρίαση της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, με ελαφριά κριτική – όσο πατάει η γάτα – και «συμβουλές» για το τι πρέπει να γίνει, παράπονα για τα μαρτύρια που υφίστανται προπηλακιζόμενοι, διαμαρτυρίες για τις καθυστερήσεις, παραινέσεις για τα κριτήρια που έπρεπε να ακολουθηθούν κατά τον ανασχηματισμό (που είχε ήδη αποφασιστεί).

Δεν περνά καν από το μυαλό των μελών της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ (τουλάχιστον αυτό δείχνουν) να ζητήσουν να μάθουν τι συνέβη, τι δεν έγινε κατά τους μήνες που μεσολάβησαν μεταξύ του Οκτωβρίου 2009 και του Απριλίου 2010, οπότε καταφύγαμε στον μηχανισμό.

Και σωστά. Διότι παπαγάλιζαν και οι ίδιοι τα προεκλογικά ψέματα προκειμένου να εκλεγούν και μετά, όταν είδαν πως τίποτε από τα υπεσχημένα δεν ετηρείτο, συνέχισαν σα να μην συμβαίνει τίποτε.

Δεν διανοούνται καν να ασκήσουν κριτική στον Πρόεδρό τους για το γεγονός ότι στη διάρκεια αυτών των μηνών έτρεχε στην Τουρκία, επισκεπτόταν με τον Αθεμπίγιο τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις και την Ηλεία – κουβαλώντας μαζί του στην εκδρομή πέντε υπουργούς – συσκεπτόταν με τον κ. Ραγκούση για τις… κρατικές λιμουζίνες, ταξίδευε στη Σουηδία για το συνέδριο του αδελφού κόμματος, όπου έκανε εξάσκηση στα σουηδικά του, έκανε live υπουργικά συμβούλια.

Την ίδια ώρα, επέμενε, τόσο ο ίδιος όσο και ο κ. Παπακωνσταντίνου πως θα εφαρμοστεί το προεκλογικό πρόγραμμα, ενώ παραδέχονταν πως βρισκόμασταν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και ο Αλμούνια είχε βγει στα κεραμίδια.

Δεν ξαφνιάστηκαν καν τότε οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, όταν στο Εθνικό Συμβούλιο άκουγαν τον πρωθυπουργό να λέει (στις 25 Οκτωβρίου 2009):

«Θα εφαρμόσουμε τις επόμενες εβδομάδες το πρόγραμμα που είχαμε εξαγγείλει για τις πρώτες εκατό ημέρες της διακυβέρνησής μας. Ανεξάρτητα από πιέσεις. Ανεξάρτητα από όποια δυσκολία στην ΕΕ. Και είναι γνωστό ότι ζούμε σε μια Ευρώπη και ένα διεθνές οικονομικό σύστημα, όπου κυριαρχούν ακόμα νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις, παρά το μεγάλο κραχ και τις ευθύνες αυτών των πολιτικών δυνάμεων».

Ενώ, μόλις λίγες μέρες νωρίτερα, στη Βουλή είχε επαναλάβει το περίφημο «αν δεν αφανίσουμε το χρέος, θα μας αφανίσει». Συμβιβάζονταν αυτά τα δύο; Όχι, βέβαια. Αλλά οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ σκέφθηκαν πως με κάποιον μαγικό τρόπο ήταν δυνατόν να συμβούν και τα δύο.

Το σίριαλ του Νοεμβρίου 2009

Αυτά, μόνο τον Οκτώβριο. Διότι ακολούθησε το σίριαλ του Νοεμβρίου 2009. Στις 5 του μήνα, είχαμε κι’ άλλο live υπουργικό συμβούλιο, όπου αντί να ασχοληθούν με τα ζέοντα οικονομικά προβλήματα, πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών αναλώθηκαν στην κατακεραύνωση της προηγούμενης κυβέρνησης.

Στα μέσα Νοεμβρίου παρέμεναν κενές οι θέσεις 72 γενικών γραμματέων – ενώ η χώρα έπρεπε να τρέξει προς την ανάκαμψη και την ανάπτυξη. Στο τέλος του μήνα, εξακολουθούσαν να παραμένουν κενές 48 θέσεις.

Την ίδια περίοδο (της διαβούλευσης, του opengov και των βιογραφικών), ο πρωθυπουργός ταξίδευε στη Δομινικανή Δημοκρατία για να προεδρεύσει στο Συμβούλιο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και χόρευε μερένγκε και σάλσα με ωραία Δομινικανή, στο δείπνο που παρέθεσε προς τιμήν του ο Πρόεδρος του Επαναστατικού Δομινικανού Κόμματος Μιγκέλ Βάργκας.

Την τελευταία ημέρα του Νοεμβρίου, σε ομιλία του στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, δήλωνε πως «πάμε σε αυστηρότερη από κάθε άλλη φορά επιτήρηση από την ΕΕ, αλλά αρνούμαστε συνταγές σε βάρος των ασθενεστέρων και με συνταγές που διευρύνουν τις ανισότητες».

Και πρόσθετε: «Δεν θα υιοθετήσουμε συνταγές που το μόνο αποτέλεσμα που θα είχαν θα ήταν να βυθίσουν την οικονομία μας σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση και κρίση, να διευρύνουν τις ανισότητες και τα κοινωνικά προβλήματα».

Και επίσης: «Τα βαθιά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας δεν λύνονται ούτε σε 50 ούτε σε 100 ημέρες με κινήσεις εντυπωσιασμού και πυροτεχνήματα, αλλά θα λυθούν μεσοπρόθεσμα, με δουλειά, συλλογική προσπάθεια, μακρόπνοο, σοβαρό, αλλά και κοινωνικά δίκαιο σχέδιο».

Είχε σίριαλ και ο Δεκέμβριος του 2009

Πάμε και στον Δεκέμβριο του 2009. Ως εάν να ήταν ακόμη προεκλογική περίοδος, ο κ. Παπανδρέου εμφανίστηκε (στις 14 του μήνα) σε εκδήλωση της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, στο Ζάππειο, εξαγγέλλοντας 57 μέτρα-στόχους (!) – κατ’ άλλους 80 -  τα οποία ονομάζει «το δικό μου Σύμφωνο Σταθερότητας» και δηλώνει: «Θα αποδείξουμε στην πράξη ότι λεφτά υπάρχουν. Ούτε ήπια προσαρμογή, ούτε σκληρά μέτρα»!

Σωστά. Διότι νωρίτερα, στη συνεδρίαση του άτυπου υπουργικού συμβουλίου, είχε πει «δεν θα γίνω εκκαθαριστής της πτώχευσης»!

Εικάζουμε, επομένως, ότι ούτε τον Δεκέμβριο είχε καταλάβει τίποτε ο ίδιος και το επιτελείο του – αν και, όπως αποκαλύφθηκε, συνομιλούσε με το ΔΝΤ, γεγονός που ενισχύει την άποψη πως κάποια μέτρα έπρεπε να λάβει για να αποφευχθεί το Μνημόνιο.

Άλλωστε, όπως είπε, το έλλειμμα ΘΑ μειωνόταν τουλάχιστον στο 9,1% το 2010 και κάτω από το 3% στα τέλη του 2013!

Οπότε, έγινε και η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπου αποφασίστηκε να διερευνηθούν τα σκάνδαλα από εξεταστικές επιτροπές – με την γνωστή κατάληξη και των σκανδάλων και των εξεταστικών επιτροπών.

Στα μέσα Δεκεμβρίου, με συνέντευξή του στα «Νέα», ο κ. Παπανδρέου επιμένει: «Δεν θα πληρώσουν την κρίση οι μισθωτοί». Εμφανίζεται καθησυχαστικός «για μέτρα που δήθεν πρόκειται να πάρουμε» και τονίζει ότι οι αλλαγές θα πονέσουν, αλλά «αυτούς που πρέπει, όχι τους μισθωτούς».

«Σκληρά μέτρα ναι, αλλά μόνον απέναντι στη διαφθορά», διακηρύσσει μετά τη Σύνοδο Κορυφής από τις Βρυξέλλες. «Είμαστε στη φάση της επιτήρησης της οικονομίας που μπορούν να μας προτείνουν και μέτρα. Αυτό είναι μια μερική άρση της κυριαρχίας. Η αξιόπιστη πολιτική είναι και κλειδί για τις αγορές. Το πώς θα το κάνουμε όμως αυτό είναι δικό μας ζήτημα. Εγώ έχω βάλει το στοίχημα να το πετύχω προστατεύοντας το εισόδημα του πολίτη, χτυπώντας στη ρίζα το πρόβλημα».

Και βέβαια, δηλώνει πως δεν συζητά (καν) πάγωμα μισθών! Και καλεί τον αρχιεπίσκοπο σε άλλο ένα live υπουργικό συμβούλιο, ενώ παράλληλα ανακοινώνεται η… δημιουργία πέντε νέων λεωφορειολωρίδων!

Παράλληλα, και ενώ οδεύαμε προς το ΔΝΤ και την πλήρη κατάργηση των βουλευτών, ο κ. Παπανδρέου έβαζε… σκιώδεις υπουργούς στα υπουργεία – κάτι που κάνει κανείς μόνο όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση – τοποθετώντας στις θέσεις αυτές διάφορους βουλευτές και άλλα στελέχη.

Μπορούν να μας πουν αυτοί που βουλευτές αν άσκησαν ποτέ, αν πρόλαβαν να ασκήσουν τον ρόλο τους;

Έχουν επ’ αυτού απάντηση οι τότε «σκιές» και νυν γκρινιάρηδες χειροκροτητές;

Όσο για την πρώτη γενναία υποβάθμιση από τον οίκο Moody’s… υποβαθμίστηκε κι’ αυτή με δηλώσεις περί «θετικής» και «βελούδινης» υποβάθμισης.

Και σχεδόν δεν δόθηκε σημασία στην είδηση πως ήδη είχαν κάνει φτερά από τις τράπεζες καταθέσεις ύψους 5 δις ευρώ.

Μαρτυρά ή δεν μαρτυρά αυτό πως είτε κοιμούνταν όλοι μαζί με τα τσαρούχια, είτε αποκοίμιζαν τον κόσμο για να πάει ναρκωμένος στο ΔΝΤ;

Και το σίριαλ του Ιανουαρίου 2010

Πάμε και στον Ιανουάριο (του 2010) πλέον. Στο Ζάππειο, για τις πρώτες 100 ημέρες, ο κ. Παπανδρέου υπόσχεται ορθοπεταλιές, αποκλείοντας το ενδεχόμενο να

προσφύγει η χώρα στο ΔΝΤ ή να βγει από την ευρωζώνη. Είπε, επίσης, ότι δεν… έχει στα χέρια του καμιά εισήγηση για αύξηση στον ΦΠΑ και σημείωσε ότι δεν αντιμετωπίζεται τέτοιο ενδεχόμενο!

Στο μεταξύ, γραμματέας για το ΕΣΠΑ βρέθηκε μόλις στις 21 Ιανουαρίου (του 2010, εντάξει;). Τρεις μήνες μετά τις εκλογές, παραμένουν ακόμη κενές 25 θέσεις γ.γ.

Για το θέμα της οικονομίας, πληροφορούμεθα πως ο κ. Παπανδρέου συσκέφθηκε επί επτά ώρες με ξένους «σοφούς» (πολιτικά πρόσωπα και στελέχη του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ), ενώ λίγες μέρες αργότερα επιμένει: «Θα διαψεύσουμε τις Κασσάνδρες».

Μετά, ταξιδεύει στο Νταβός, όπου επιμένει πως δεν χρειαζόμαστε έκτακτη ενίσχυση από την ΕΕ, ενώ όλοι μαζί φωνάζουν πως δεν υπάρχει «Σχέδιο Β». Δηλαδή, απέκλειαν το ενδεχόμενο προσφυγής στο ΔΝΤ!

Τα spread έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν (400 μονάδες), αλλά ουδείς ανησυχεί.

Και ο πρωθυπουργός βρίσκει τον χρόνο να πεταχτεί μέχρι το Συμβούλιο της Ευρώπης για να μιλήσει για το θέμα των θρησκευτικών συμβόλων στους δημόσιους χώρους!

Και το σίριαλ του Φεβρουαρίου 2010

Πάμε στον Φεβρουάριο του 2010, οπότε ξαφνικά παγώνουν μισθοί, κόβονται επιδόματα, αυξάνει ο φόρος στα καύσιμα. Ψηφίζουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Χωρίς να αναρωτιούνται μήπως επί τόσους μήνες τους κορόιδευαν κι’ αυτούς μαζί με όλη την κοινωνία.

Βάζουν τις φωνές στον ΚΤΕ Οικονομίας, Βάσω Παπανδρέου και Φλωρίδης, καταλογίζουν λάθη και παλινωδίες. Η κ. Παπανδρέου μάλιστα φέρεται να λέει: «Όταν είσαι σε έκτακτη ανάγκη λειτουργείς ως κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης. Πέρα από τα δημοσιονομικά χρειάζεται η ανάπτυξη. Πού είναι τα μέτρα για την ανάπτυξη; Μην κολλάτε στις προεκλογικές δεσμεύσεις, το πρόβλημα τώρα είναι να διασωθεί η χώρα».

Αποκαλύπτεται η υπόθεση των swaps και της Goldman Sachs και ο πρωθυπουργός ανακοινώνει την σύσταση εξεταστικής για την οικονομία.

Δεν συστήνεται ποτέ, αλλά και πάλι δεν ενοχλείται κανείς. Κατατίθεται πρόταση για έρευνα των δημοσιονομικών αλλά μόνο από το 2004 ως το 2009. Και έκτοτε αγνοείται η τύχη της.

«Η Ελλάδα δεν έχει ζητήσει οικονομική βοήθεια από κανέναν», δηλώνει σε άτυπο υπουργικό συμβούλιο ο κ. Παπανδρέου, προσθέτοντας ότι το μόνο που επιδιώκει είναι η πολιτική στήριξη των εταίρων για να αντισταθεί στις πιέσεις της διεθνούς κερδοσκοπίας!

Σημειώστε ότι τον Φεβρουάριο ο πρωθυπουργός πραγματοποίησε και ένα ταξίδι στην Ινδία, από όπου μας διαβεβαίωσε ότι «θα πληρώσουν οι έχοντες», διότι «δεν μπορεί να πέσουν τα βάρη στον απλό κόσμο. Πρέπει να υπάρξει μια πολύ πιο δίκαιη κατανομή, που θα στηρίξει τη μεσαία τάξη και τον εργαζόμενο».

Τον ίδιο μήνα, η Βουλή, λες και δεν έχει άλλη δουλειά να κάνει συζητά για την ιθαγένεια των μεταναστών.

Μάρτιος 2010 και… Καλό κουράγιο!

Η κατηφόρα έχει αρχίσει. Την 1η Μαρτίου 2010 ακούμε το «Καλό Κουράγιο» από τον Όλι Ρεν και για πρώτη φορά ακούμε πως μπορεί να προσφύγουμε στο ΔΝΤ. Δεν τινάζεται κανείς από την θέση του.

Ακούνε ατάραχοι τον πρωθυπουργό να λέει πως «αν δεν κάνουμε ό,τι πρέπει για να σώσουμε την οικονομία μας, αύριο κινδυνεύουμε να μην έχουμε όχι μόνο τον 14ο μισθό, αλλά ούτε τον 6ο, τον 5ο, τον 4ο μισθό ή τη σύνταξη. Μπορεί να ακούγεται εφιαλτικό, αλλά είναι η αλήθεια».

Και αρχίζει η καταιγίδα των μέτρων. Ψηφίζονται όλα χωρίς να ξεσπάσει επανάσταση για την κοροϊδία και την ολιγωρία των προηγουμένων μηνών.

Στις 3 Μαρτίου, στο υπουργικό συμβούλιο, η κ. Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου παρατηρεί πως «τα μέτρα είναι στα όρια της φυσιογνωμίας της παράταξης» και ο πρωθυπουργός υπερθεματίζει: «Όχι δεν είναι στα όρια. Είναι εκτός των ιδεολογικών ορίων του Πασόκ, είναι όμως μέτρα έκτακτης ανάγκης». (Οπότε, ορθώς ήλθαν οι όψιμες παραιτήσεις).

Και στη Βουλή ξεσπά καυγάς μεταξύ του υφυπουργού Οικονομικών κ. Σαχινίδη και του τότε γραμματέα της Κ.Ο. κ. Παπουτσή για τα μέτρα.

«Σε ποια κυβέρνηση νομίζετε ότι είστε υφυπουργός;», τον ρωτάει. «Δεν θα χάσουμε την ψυχή μας. Στη θέση που κάθεστε εσείς κάθισαν διαπρεπείς πολιτικοί. Άλλη φορά μην ξεχνάτε αυτό το πλαίσιο. Ξέρετε κανέναν δανειστή που να ενδιαφέρεται να διασωθεί αυτός που τον δανείζει;».

Ακούστηκε τότε ότι ο κ. Σαχινίδης ήθελε να παραιτηθεί και πως παρενέβη πυροσβεστικά ο κ. Πετσάλνικος. Αλλά ψήφισαν όλοι!

Ο πρωθυπουργός επισκέπτεται την Μέρκελ, τον Μπαρόζο και τον Ομπάμα και όλοι φωνάζουν ωσαννά! Πάει και μέχρι την Ουγγαρία να μελετήσει το εκεί ΔΝΤ μοντέλο και να μιλήσει σε οικονομικό φόρουμ για την κρίση!

Αλλά επιμένει μέχρι την τελευταία στιγμή ότι δεν έχουμε ζητήσει βοήθεια.

Στην Κ.Ο. σημειώνονται και μερικές άλλες μικροανταρσίες, αλλά ψηφίζουν!

25 Μαρτίου αποφασίζεται ο μηχανισμός και λίγες μέρες αργότερα πρωθυπουργός και υπουργοί, βρίσκουν τον χρόνο να παρακολουθήσουν το… φροντιστήριο του καθηγητή του Χάρβαρντ Ρόναλντ Χάιφετζ.

Απρίλιος 2010 και… τετέλεσται!

Αρχές Απριλίου του 2010 ο κ. Παπανδρέου με συνέντευξη στο TIME λέει ότι «τα χειρότερα πέρασαν».

Δεν είχαν, όμως, περάσει, αλλά ούτε επ’ αυτού κλήθηκε να δώσει κάποια εξήγηση.

Τα άλλα είναι γνωστά. Το διάγγελμα από το Καστελόριζο, η προσφυγή στον μηχανισμό και μέτρα, μέτρα, μέτρα.

Το Μνημόνιο δεν συζητείται καν στη Βουλή.

Από τότε έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος. Και οι βουλευτές ετοιμάζονται να ψηφίσουν το δεύτερο.

Αλλά ούτε και χθες τους ακούσαμε να ρωτούν τίποτε για όσα προηγήθηκαν του πρώτου Μνημονίου.

(από elzoni)