ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ "ΕΘΝΙΚΑ ΟΠΛΑ"

Η Τουρκική Αμυντική Βιομηχανία τα τελευταία χρόνια, κατόρθωσε να πραγματοποιήσει με επιτυχία προγράμματα σε πολλούς τομείς. Μεταξύ των στόχων που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός για το έτος 2023, είναι τα προγράμματα για το εθνικό άρμα, το εθνικό αεροσκάφος και τον εθνικό δορυφόρο και ότι το κράτος συνεχίζει με μεγάλη αποφασιστικότητα. Προκειμένου η Τουρκία να αυξήσει την...
αξίωσή της για ηγετικό ρόλο στην περιοχή και για να πατάξει την τρομοκρατία, έχει αποφασίσει να ενισχύσει και να αυξήσει τη Στρατιωτική Ισχύ.

ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΜΑ - «ΑΛΤΑΪ»
Το πρόγραμμα άρχισε το έτος 2007, από τον κύριο ανάδοχο του έργου που είναι η OTOKAR, του ομίλου Κότς. Η ανάπτυξη του βασικού άρματος μάχης «ΑΛΤΑΪ» 3ης γενεάς, πήρε το όνομά του από το Διοικητή του 5ου Σώματος Ιππικού Φαχρετίν Αλτάϊ, ο οποίος ήταν Διοικητής κατά τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας.
Για το πρόγραμμα «ΑΛΤΑΪ», η παροχή τεχνικής υποστήριξης εξασφαλίστηκε από την εταιρία «ROTEM» της Νότιας Κορέας. Για την ολοκλήρωση του σχεδιασμού του άρματος «ΑΛΤΑΪ», την ανάπτυξη, την παραγωγή του πρωτοτύπου, τις δοκιμές και την πιστοποίηση, απαιτήθηκε το ποσό των 500 εκατομμυρίων δολαρίων.

ΕΘΝΙΚΗ ΤΟΡΠΙΛΗ – «ΑΚΥΑ»
Έχοντας την αποκλειστική ευθύνη η Διοίκηση του Κέντρου Ερευνών του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού (ARMERKOM) και με την υποστήριξη της Νότιας Κορέας, παρήγαγε τη νέου τύπου τορπίλη κανονικής διαμέτρου 553 χιλιοστών, στην οποία δόθηκε το όνομα «ΑΚΥΑ». Στο πρόγραμμα της τορπίλης, την κεφαλή παρήγαγε η ROKETSAN, ενώ τα τμήματα των «σόναρ» την ευθύνη ανέλαβε η TÜBITAK.

ΕΘΝΙΚΟ ΣΚΑΦΟΣ – «MILGEM»
Με το πρόγραμμα «MILGEM», το οποίο προήλθε από τη σύντμηση των λέξεων «Μilli» (εθνικό) και «Gemi» (σκάφος), στόχος ήταν η παραγωγή σύγχρονων πολεμικών σκαφών με εθνικές δυνατότητες. Η προμελέτη του σκάφους ολοκληρώθηκε το έτος 2004 και η πρώτη συγκόλληση έγινε στις 26 Ιουλ 2005, στη Δκση των Ναυπηγείων της Κων/πολης, οπότε και πέρασε στην κατασκευή. Έτσι στις 27 Σεπ 2008, με την ευκαιρία της 470ης επετείου της ναυτικής μάχης της Πρεβέζης και της ημέρας του Πολεμικού Ναυτικού, το πρώτο εγχώριο σκάφος μας με την ονομασία «ΧΑΛΚΗ» (F-511), καθελκύστηκε στη θάλασσα. Από τις 9 Νοε 2010 άρχισε τις θαλάσσιες περιοδείες και πραγματοποιούνται έλεγχοι επιδόσεων. Στα πλαίσια του προγράμματος «MILGEM», συνεχίζεται η κατασκευή του δεύτερου σκάφους στα ναυπηγεία Κων/πολης, με την ονομασία «ΠΡΙΓΚΗΠΟΣ» (F-512). Το σκάφος (κορβέτα) έχει μήκος 99 μέτρα και μέγιστο πλάτος 14,40 μέτρα.

ΕΘΝΙΚΑ ΜΗ ΕΠΑΝΔΡΩΜΕΝΑ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΑ ΜΕΣΑ – «ΑΝΚΑ»
Το όνομά τους το πήραν από τη θρυλικό παραμύθι του σμαραγδένιου πουλιού- το φοίνικα- και τα μη επανδρωμένα αεροπορικά μέσα «ΑΝΚΑ», παρήχθησαν εκ μέρους της Τουρκικής Αεροδιαστημικής Εταιρίας (ΤΑΙ). Μετά την επιτυχή πτήση του «Φοίνικα», ο οποίος έχει άνοιγμα φτερών 17,3 μέτρα, ύψος 8 μέτρα και βάρος κατά την απογείωση 1600 κιλά, θεωρείται για την κατηγορία του ως ένα από τα αεροσκάφη με την μεγαλύτερη χωρητικότητα.
Το «ΑΝΚΑ» έχει κινητήρα 155 hp diesel, μπορεί να παραμείνει στον αέρα για 24 ώρες και μεταφέρει περισσότερο φορτίο από τα άλλα της κατηγορίας του. Έχει δυνατότητες, ημέρα και νύχτα, να πραγματοποιεί αναγνώριση, παρατήρηση και εξακρίβωση στόχου, διαθέτει τα πλέον προηγμένα αυτόματα συστήματα για απογείωση-προσγείωση. Αποτελείται σχεδόν από 7000 τεμάχια, το μεγαλύτερο μέρος του αποτελείται σύνθετο υλικό άνθρακα, ενώ έχει επιδειχτεί ιδιαίτερη μέριμνα στην άτρακτο, τα φτερά και την ορατότητα του ραντάρ, για να είναι χαμηλή. Το «ΑΝΚΑ» πετάει στα 23000 πόδια και αναμένεται να παραμένει στον αέρα για 18 ώρες.

ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΥΡΑΥΛΟΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ-ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ «ATMACA»
Για τις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού αναπτύχθηκε ένα σύστημα πυραύλων επιφανείας-επιφανείας, το οποίο πήρε το όνομα «ATMACA» (Atmaca”=Είδος γερακιού, ξεφτέρι). Με την υπογραφή της σύμβασης άρχισαν οι εργασίες ανάπτυξης του πρωτότυπου μοντέλου, το κόστος των οποίων ανήλθε στα 80 εκατομμύρια ευρώ. Ο κύριος ανάδοχος του προγράμματος είναι η εταιρία ROKETSAN, ενώ οι κεφαλές αναζήτησης RF που θα χρησιμοποιηθούν στους πυραύλους, την ευθύνη έχει η ASELSAN.

ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΟ ΟΧΗΜΑ ΜΑΧΗΣ «ARMA»
Το τεθωρακισμένο όχημα μάχης με το όνομα «ARMA», το οποίο παράγεται από την OTOKAR, έχει τη δυνατότητα χωρίς να ανάβει κανένα φως, να προχωράει στο σκοτάδι, την ομίχλη και τον καπνό, με τη βοήθεια θερμικής κάμερας και να βρίσκει το δρόμο και την κατεύθυνση. Χωρίς καμιά προετοιμασία, μπορεί να πλεύσει στο νερό ως αμφίβιο μέσο και είναι ικανό να διανύσει 8 χιλιόμετρα την ώρα.

Το όχημα θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια σπονδυλωτή πλατφόρμα και στο σύστημα του πύργου, μπορεί να φέρει διαφόρων ειδών όπλα, ανάλογα με τις ανάγκες. Εκτός από τον οδηγό και τον Διοικητή, μπορεί να μεταφέρει 12 άτομα προσωπικό, μέγιστο φορτίο 24 τόνους, διαθέτει κινητήρα 450 ίππων, έχει 7 ταχύτητες έμπροσθεν και 1 όπισθεν και αυτονομία για 750 χιλιόμετρα.

BMC KİRPİ
Κατασκευάστηκε εκ μέρους της εταιρίας BMC σε ποσοστό 70% από εγχώριες δυνατότητες, ονομάστηκε «KİRPİ» (σκαντζόχοιρος) και είναι για την προστασία από τις νάρκες. Είναι τακτικό τροχοφόρο όχημα 2,5 τόνων, 5 τόνων και 10 τόνων. Το τεθωρακισμένο όχημα έχει αυτονομία 800 χιλιόμετρα και σε περίπτωση που σκάσουν τα ελαστικά του, με ένα φούσκωμα, μπορεί να πάει μέχρι και 40 χιλιόμετρα.

ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΟ ΤΡΟΧΟΦΟΡΟ ΟΧΗΜΑ «COBRA»
Το τεθωρακισμένο τροχοφόρο όχημα «COBRA» της OTOKAR αναπτύχθηκε από την ομάδα έρευνας και ανάπτυξης της OTOKAR, σύμφωνα με τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων. Έχει δυνατότητα μεταφοράς 9 ατόμων, είναι τροχοφόρο 4 χ 4, τεθωρακισμένο και έχει παραχθεί σε διαφορετικούς τύπους. Το όχημα έχει και αμφίβιες δυνατότητες.
Το «COBRA» για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε στον πόλεμο της Νότιας Οσετίας, στον τομέα των επικοινωνιών. Το «COBRA» προς το παρόν χρησιμοποιείται στο Αζερμπαϊτζάν, στην Αλγερία, στο Μπαχρέϊν, στο Μπαγκλαντές, στη Γεωργία, Στη Μαλαισία, στις Μαλβίδες, στη Νιγηρία, στη Σλοβενία, στο Πακιστάν, στο Περού, στην Τουρκία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ή σ’ αυτές τις χώρες έχουν παραγγελθεί..

ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΙΚΟΣ ΔΟΡYΦΟΡΟΣ «GÖKTÜRK»
H Τουρκία σχεδιάζει να θέσει σε τροχιά το δορυφόρο αναγνώρισης και παρακολούθησης «GÖKTÜRK» το έτος 2013, ο οποίος έχει την ικανότητα να συλλέγει εικόνες υψηλής ανάλυσης, για αντικείμενα που έχουν μέγεθος πάνω από 2 μέτρα.
Ο δορυφόρος αναγνώρισης και παρατήρησης «Göktürk» χρησιμοποιείται ιδιαίτερα στην Ευρώπη, τον Καύκασο και τη Μέση Ανατολή, για συλλογή πληροφοριών στρατιωτικού σκοπού, λόγω συλλογής εικόνων υψηλής ανάλυσης. Ο δορυφόρος θα ενισχύσει και τη θέση της Τουρκίας στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας. Η συμφωνία για το δορυφόρο υπογράφτηκε το έτος 2009 με την Ιταλική εταιρία TELESPAZİO. Η Ιταλική εταιρία πραγματοποιεί το έργο μαζί με την Γαλλική αμυντική εταιρία THALES. Οι εταίροι του προγράμματος από πλευράς Τουρκίας είναι η ASELSAN, η TUBITAK και το Ινστιτούτο Ερευνών Εθνικών Ηλεκτρονικών και Κρυπτογραφικών (συστημάτων).

ΜΙΝΙ ΜΗ ΕΠΑΝΔΡΩΜΕΝΑ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΑ ΜΕΣΑ – GÖZCÜ (Παρατηρητής)
Τα μίνι μη επανδρωμένα αεροπορικά μέσα «GÖZCÜ» (Παρατηρητής) κατασκευάστηκαν από την Τουρκική εταιρία μηχανημάτων Baykar και την επίσης Τουρκική εταιρία Kale KALIP. Τα μίνι αεροπορικά μέσα χρησιμοποιούνται εκ μέρους των ΤΕΔ σε αποστολές αναγνωρίσεων από αέρος και σε καθήκοντα συλλογής πληροφοριών. Μέχρι τώρα χρησιμοποιούνται από τις ΤΕΔ στο πεδίο. Ο «παρατηρητής», για να μπορεί να κάνει αναγνωρίσεις περιορισμένων αποστάσεων και δραστηριότητες συλλογής πληροφοριών, διαθέτει ένα ρομποτικό σύστημα. Για τις προδιαγραφές των ΤΕΔ, ο «παρατηρητής» έχει κατασκευαστεί για να πετάει περισσότερο από 25000 ώρες πτήσεως και έχει δυνατότητες να εργαστεί κάτω από αντίξοες γεωγραφικές και μετεωρολογικές συνθήκες. Έχει μήκος 1,2 μέτρα, άνοιγμα πτερύγων 1,9 μέτρων, βάρος 4,5 κιλά και πετάει σε ύψος μέχρι 12000 πόδια. Ο «παρατηρητής» εκτοξεύεται με τα χέρια και η ταχύτητά του μπορεί να φθάσει μέχρι τα 55 χιλιόμετρα την ώρα.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ «HÜRKÜS»
Το αεροσκάφος «HÜRKÜS» σχεδιάστηκε σε εγχώριο επίπεδο εκ μέρους της ΤΑΙ (Τουρκική Αεροδιαστημική Εταιρία), προκειμένου να χρησιμοποιείται από την Πολεμική Αεροπορία, για δευτεροβάθμιο επίπεδο εκπαίδευσης. Το αεροσκάφος αυτό σχεδιάζεται να πουληθεί και στο εξωτερικό, το όνομά του το πήρε από τον φημισμένο αεροπόρο μας Vecihi Hürkuş και έχει τη δυνατότητα να εκτελεί τα καθήκοντά του ημέρα και νύχτα. Διαθέτει δύο θέσεις, την μία πίσω από την άλλη για τον εκπαιδευτή και τον εκπαιδευόμενο και έχει ένα κινητήρα turboprop .

ΜΗ ΕΠΑΝΔΡΩΜΕΝΑ ΝΑΥΤΙΚΑ ΜΕΣΑ
Τα μη επανδρωμένα ναυτικά μέσα (IDA) έχουν μέγιστη ταχύτητα 30 κόμβων, κόστισαν 3 εκατομμύρια δολάρια και κατασκευάστηκαν από τους μηχανικούς της Ανώνυμης Τεχνικής Εταιρίας Global, με την υποστήριξη και της TÜBİTAK. Με τη βοήθεια δορυφόρου μπορεί να κατευθυνθεί σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και φέρει επάνω του συσκευές όπως ραντάρ, βυθόμετρο, υποβρύχια κάμερα, ρομποτικούς βραχίονες και σύστημα ελαφρού πολυβόλου όπλου.
Τα IDA έχουν μήκος 4 μέτρα και πρωτοβγήκαν στο προσκήνιο του κόσμου από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, ενώ υπάρχει φιλοδοξία και για τη συμμετοχή της Τουρκίας. Τα IDA μπορούν να παρακολουθήσουν κάθε είδους μέσο που υπάρχει πάνω στο νερό και τα δεδομένα που λαμβάνουν τα διαβιβάζουν στα κέντρα των σταθμών που εγκαθίστανται επί εδάφους και αφορούν ασύμμετρες απειλές, προστασία ακτών, λαθρεμπόριο, τελωνεία, διάσωση ζωών, εκπαίδευση βολών επιφανείας, καταπολέμηση ναρκωτικών, προστασία έναντι σαμποτάζ, έλεγχο θαλάσσιας κυκλοφορίας, μέτρα κατά των κινδύνων της θάλασσας, στον πόλεμο μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως όπλο στον τομέα των πληροφοριών, της αναγνώρισης και της παρατήρησης.
Τα IDA μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε όλες τις καιρικές συνθήκες της θάλασσας και μέσα στο νερό, χάρη δε στην ειδική κατασκευή του, μπορεί να συνεχίζει το δρόμο του χωρίς να αναποδογυρίζει. Ελέγχεται εξ αποστάσεως με τηλεχειριστήριο και χάρη στο σύστημα κεραίας που φέρει επάνω του, αυτό μπορεί να γίνει και από απόσταση 50 χιλιομέτρων. Με το σύστημα GPS και το δορυφόρο, μπορεί να κατευθυνθεί σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Ακόμα και στην περίπτωση βλάβης του ελέγχου εξ αποστάσεως ή διακοπής της επικοινωνίας, το IDA έχει σχεδιαστεί να επιστρέφει με αυτόματο πιλότο στο σημείο που πρωτοαφέθηκε στη θάλασσα.

ΠΥΡΑΥΛΟΣ «KASIRGA» TR-300 (KASIRGA= ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ, ΛΑΙΛΑΠΑ)
Ο πύραυλος «KASIRGA» έχει διαμέτρημα 302 mm, έχει σχεδιαστεί πάνω στο σύστημα WS-1 και μπορεί να φτάσει μέχρι τα 80 χιλιόμετρα εάν του έχει τοποθετηθεί δακτύλιος φρεναρίσματος (περιορισμού βεληνεκούς) ή τα 100 χιλιόμετρα χωρίς αυτό το δακτύλιο.

ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ ΝΑΥΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΠΟΛΙΑΣ «MELTEM»
Είναι ένα πρόγραμμα ενοποίησης συστημάτων σε αεροπορική πλατφόρμα, τα οποία αναπτύχθηκαν για την διοίκηση και τον έλεγχο και συμμετέχουν 9 αεροσκάφη τύπου CN-235, από τα οποία τα 6 ανήκουν στη Δκση του Πολεμικού Ναυτικού και τα 3 στη Διοίκηση Ακτοφυλακής.
Σ’ αυτό το πρόγραμμα, σε ένα από τα δύο κύρια υποσυστήματα, το υποσύστημα υποστήριξης εδάφους, σε ποσοστό 90% αναπτύχθηκε από την HAVELSAN. Το άλλο κύριο υποσύστημα, το τμήμα της αεροπορικής πλατφόρμας, αναπτύχθηκε με το λογισμικό ηλεκτρονικών υπολογιστών.

ΕΘΝΙΚΟ ΤΥΦΕΚΙΟ ΠΕΖΙΚΟΥ (ΜΡΤ)
Ως αποτέλεσμα των μελετών που διεξήχθησαν εκ μέρους της ΜΚΕ (Ινστιτούτο Μηχανικής και Χημείας) και της εταιρίας Kale Kalıp ως υπεργολάβου, αποφασίστηκε ο σχεδιασμός του Εθνικού τυφεκίου Πεζικού (ΜΡΤ).
Τρεις διαφορετικές ομάδες με 40 εμπειρογνώμονες, εργάστηκαν για δύο χρόνια και αφού έλαβαν υπόψη τις ιδιαιτερότητες (προδιαγραφές) των ΤΕΔ, παρήγαγαν ένα μοντέρνο τυφέκιο, το οποίο μπορεί να εξαχθεί και στο εξωτερικό.
Το μοντέρνο τυφέκιο του πεζικού, χρησιμοποιεί ένα μέρος από το σύστημα του τυφεκίου Μ-16. Έχει βάρος 4,3 κιλά, διαμέτρημα 7,62 χιλ, μήκος 88 εκατοστά, γεμιστήρα 20 φυσιγγίων και κάνει δραστική βολή στα 400 μέτρα.

ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΟ ΟΧΗΜΑ ΜΑΧΗΣ «PARS»
Το τροχοφόρο τεθωρακισμένο όχημα νέας γενεάς, στο οποίο δόθηκε η ονομασία PARS 8 X 8, κατασκευάστηκε στο μοντέλο PARS 6 χ 6 . Με την τοποθέτηση του κινητήρα του οχήματος στο μέσον της μπροστινής πλευράς, κέρδισε μεγάλο πλεονέκτημα στο θέμα της κατανομής του φορτίου.
Με την τοποθέτηση καμερών στο εμπρόσθιο και οπίσθιο μέρος του οχήματος, η γωνία ορατότητος είναι ευρεία, όπως και στα άλλα ομοειδή μέσα.
Το όχημα διαθέτει συστήματα νυχτερινής οράσεως και μπορεί να φέρει διαφορετικά οπλικά συστήματα. Το PARS 6 Χ 6 μπορεί να κινηθεί στο νερό με ταχύτητα μέχρι και 10 χιλιόμετρα, ενώ διαθέτει και υψηλό βαλλιστικό επίπεδο προστασίας από τις νάρκες.
Το όχημα διαθέτει ένα σχέδιο, το οποίο αποσκοπεί στην προστασία του προσωπικού, σε περίπτωση έκρηξης νάρκης. Το σημείο στο οποίο το προσωπικό τοποθετεί α πόδια του, έχει ειδικά σχεδιαστεί και ως τελευταίος δακτύλιος στην προστασία, είναι το σύστημα των καθισμάτων που διαθέτει.

ΕΞΥΠΝΗ ΒΟΜΒΑ «TÜBİTAK»
Το Ινστιτούτο Αμυντικής Βιομηχανίας Έρευνας και Ανάπτυξης (TÜBİTAK - SAGE), δίνει τη δυνατότητα ρίψης βομβών από τα αεροσκάφη με δυνατότητα καθοδήγησης. Οι βόμβες αυτές είναι 2000 lb Mk-84 και λόγω της ρίψης και καθοδήγησης από το αεροσκάφος, από γενικές βόμβες μετονομάστηκαν σε έξυπνες βόμβες.

ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΑΡΜΑΤΩΝ LEOPARD 2 A4
Μετά τον εκσυγχρονισμό τους από την ASELSAN τα άρματα LEOPARD 2A4, μετονομάστηκαν σε «LEOPARD 2 Επόμενης Γενιάς».
Αντικαταστάθηκαν όλα τα ηλεκτρονικά, ηλεκτρο-οπτικά, ηλεκτρο-μηχανικά, ηλεκτρο-υδραυλικά συστήματα του άρματος Leopard 2A4, με προϊόντα νέας τεχνολογίας.
Στη διαμόρφωση του εκσυγχρονισμού του άρματος Leopard 2, συμπεριλαμβάνονται οι ανεξάρτητες λειτουργίες των δύο περισκοπίων που το ένα ανήκει στον πυροβολητή και το άλλο στον αρχηγό του άρματος και στο σύστημα ελέγχου βολών νέας γενιάς της ASELSAN.
Στη διαμόρφωση του εκσυγχρονισμού του άρματος ελήφθησαν υπόψη οι λόγοι για τη μη χρήση εύφλεκτου λαδιού στο υδραυλικό σύστημα, τη μείωση του θορύβου, τη λιγότερη κατανάλωση ενέργειας, τη μείωση του παλμού της θερμότητας, την αύξηση της αξιοπιστίας, τη μείωση των αναγκών συντήρησης, ενώ ενσωματώθηκε ολοκληρωμένο ηλεκτρικό σύστημα στον πύργο και το πυροβόλο.
Για τον έλεγχο του πυροβόλου και του πύργου, για τη λειτουργία κίνησης των περισκοπίων του πυροβολητή και του αρχηγού, τοποθετήθηκε ηλεκτρικός κινητήρας, ενώ επιτεύχθηκε και σταθεροποιητής υψηλής απόδοσης για βολή του άρματος εν κινήσει. (İAVİ = İlk Atışta Vuruş İhtimali= Στην πρώτη βολή, πιθανό κτύπημα).
Εφημερίδα «ΣΑΜΠΑΧ» της 09 Μαϊ 2011 : ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΜΑΣ ΟΠΛΑ
Μετάφραση: Χαρ. Καραγκιοζούδης

ΓΡΑΦΕΙ Ο Σαράντος Καργάκος, ιστορικός-συγγραφέας
Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η ... εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλιά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδύθησαν σε μια χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία εξέθρεψε και διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων»...παιδιών δηλαδή που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμμιά εργασία από αυτές που ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές. Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» που κάνει τον δουλευτή, τον άνα­κτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή που ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής που έδειχνε αριστερά και πήγαινε δεξιά και τούμπαλιν.
Γι ' αυτό τουμπάραμε...
Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, που δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πως η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν. Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ ' όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό και υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακό­μη και στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη και διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονι­κούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις και ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής και χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, που πιστεύουν ότι τα παιδιά και μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες που είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.
Παρ ' όλο που γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής και δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.
Τούτη η παιδεία, που όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ ' ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα και το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας και η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσομε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία και την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πως να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πως να σκέπτονται αλλά με τι να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης και των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό και πιο μεγάλο.
Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής-βλάξ που καταπίνει σελίδες σαν χάπια και που θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό. Και το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό και ως λόγος και ως περιεχόμενο.
Και τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» που πρέπει να είναι ευαγ­γέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλ­λιεργεί την απέχθεια. Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική και τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. Ακούω πως δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτι­λία που προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα που προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχο­λείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα και στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί και μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια και οι ποικιλώνυ­μες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα που μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου -και μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα- απαιτούν τετραετία! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές και δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες που ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές- που προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δου­λειά τα παιδιά αυτά;
Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βρά­βευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακό­μη και του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς και Ουκρανούς.
Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέ­ρια των Αλβανών που την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων που την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία που ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών.
Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική και την αγροτική τάξη. Στην πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν άλλου. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις και τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», όπου «μπαγιαντέρες» κάθε λογής και φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουΐσκυ βαπτίστηκε ... αγροτι­κό! Τώρα, όμως, που έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Και που να φθά­σουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρ­κία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flentium (=κοιλάς κλαυθμώνων) και θα κινείται quasi osculaturium inter flentium et dolorum (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως και οδύνης).
Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας που θα υπο­τάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κρι­τήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως και την παιδεία που εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, που τα κουράζει με την παπαγαλία και το βάρος αχρήστων μαθημά­των. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη και η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη που τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομί­σουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά!
Είναι θλιβερή η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες και θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, που, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά που λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», που πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα που οι Αλβανοί πάνε για δουλειά, θα μου πείτε, τί δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί -ακόμη στο Δημοτικό- μαθαίναμε απέξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολε­μοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» και οι νέοι κρύβο­νται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο... κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον».
Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ ' αποκλειστικότητα από ξένους. Στις οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σε λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων που κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών που θυμίζουν... Ελλάδα. Ακόμη και τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, που δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν που προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» και πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, που πλήρωσε τέσσερεις δραχμές τη δεύτερη δόση του κωνείου που χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς. Έπρεπε να ζούσε τώρα...
Λυπάμαι που θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές και τα ΜΜΕ σακάτε­ψαν και σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματά της -δικαιώματα στην τεμπελιά- και ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.

ΥΓ: Εμείς πάντως παράγομε πρώτης ποιότητος Εθνικήν Μαλακίαν.

Filikietairia2010