Στο εδώλιο για το «mail της χρεοκοπίας». Αλλά είναι αδίκημα η… γρουσουζιά;

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Μετά τον σχηματισμό δικογραφίας σε βάρος δέκα πολιτών για διασπορά ψευδών ειδήσεων (για το ηλεκτρονικό μήνυμα που έγινε γνωστό ως «mail της χρεοκοπίας»), ο κίνδυνος της απαξίωσης είναι πλέον ορατός για έναν από τους ελάχιστους θεσμούς που σταθερά συγκαταλέγεται μεταξύ των πρώτων σε αξιοπιστία και άξιων του σεβασμού μας.

Μιλώ για το Τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος το οποίο, κατά έναν παράδοξο τρόπο, ανέλαβε να εξιχνιάσει ένα «έγκλημα γνώμης». Ως γνωστόν, ακόμη και αν διαφωνεί κανείς με μια γνώμη, ακόμη και αν αυτή η γνώμη είναι ακραία ή και κινδυνολογική, αν δεν συκοφαντεί ή δεν απειλεί κάποιον προσωπικώς, ΔΕΝ ΔΙΩΚΕΤΑΙ.

Επανέρχομαι στο...
θέμα (δες εδώ), όχι μόνο επειδή θεωρώ το θέμα σοβαρό, όχι μόνο επειδή δεν μπορούμε να δεχθούμε κανενός είδους λογοκρισία, είτε προληπτική, είτε κατασταλτική, αλλά και επειδή αισθάνομαι την ανάγκη να επισημάνω στον κατά γενική ομολογία άξιο, ικανό και αφοσιωμένο στο έργο του επικεφαλής του Τμήματος Μανώλη Σφακιανάκη ότι κινδυνεύει να πέσει θύμα της κυβερνητικής προπαγάνδας. Και πως οι προπαγανδιστές καθόλου δεν ενδιαφέρονται αν θα γελοιοποιηθεί ένας θεσμός, η Δικαιοσύνη, οτιδήποτε. Δεν θα τους λυπηθούν. Αρκεί να βγαίνουν οι ίδιοι στον αφρό!

Σε κρίσιμες ώρες, όπως αυτές που διερχόμαστε, ένα από τα βασικά προπαγανδιστικά εργαλεία είναι η κατασκευή ενός «βολικού εχθρού». Αυτό επιδιώκεται με διάφορους τρόπους και τις περισσότερες φορές διάφοροι θεσμοί, μεταξύ των οποίων και η Δικαιοσύνη – στην προκειμένη περίπτωση είχε διαταχθεί προκαταρκτική έρευνα – χωρίς αυτό να γίνεται αντιληπτό, καθώς και οι πιο άξιοι λειτουργοί, ως πολίτες και οι ίδιοι, οδηγούνται στην αφομοίωση αυτού που, επίσης στην προπαγάνδα, αποκαλείται «κυρίαρχη άποψη».

Ο Ανατόλ Φρανς είχε γράψει πως «η Δημοκρατία διοικείται από το χέρι ενός αόρατου μηχανικού». Και ο Τζορτζ Όργουελ, στον πρόλογο του έργου του «Η Φάρμα των Ζώων», είχε περιγράψει τον μηχανισμό βάσει του οποίου, χωρίς καμιά λογοκρισία, χωρίς κανένα μέτρο καταστολής, σε συνθήκες Δημοκρατίας, η κοινή γνώμη ελέγχεται μέσω της επιβολής της «κυρίαρχης άποψης» και του «δέοντος να δημοσιοποιείται».

Η περιγραφή αυτού του μηχανισμού δημοσιεύθηκε μόνο στην πρώτη έκδοση του βιβλίου. Και εξαφανίστηκε από όλες τις επόμενες, σε όλες τις δεκαετίες που ακολούθησαν και σε όλες τις γλώσσες στις οποίες τυπώθηκε το αριστούργημα του Όργουελ. Με λίγα λόγια και ο ίδιος ο Όργουελ έπεσε θύμα της προσπάθειάς του να αποκαλύψει στην κοινή γνώμη κάτι που δεν έπρεπε να δημοσιοποιηθεί!

Αν και σ’ όλη μου την διαδρομή έχω μείνει σταθερά προσηλωμένη στις αρχές της δεοντολογίας και συστηματικά αποφεύγω την δημοσίευση οποιασδήποτε πληροφορίας αν δεν την έχω διασταυρώσει χίλιες φορές, παραμένω επίσης ένθερμη υποστηρίκτρια της γνωστής ρήσης «είναι προτιμότερος ένας κίτρινος Τύπος, από έναν φιμωμένο Τύπο».

Και επιτέλους, είμαστε βέβαιοι ότι ακόμη και ένα δημοσίευμα, που κάποιοι θα χαρακτήριζαν κινδυνολογικό, είναι περισσότερο επικίνδυνο από την γενική νάρκωση, πασπαλισμένη με διάφορες προεκλογικές υποσχέσεις;

Κύριοι και Κυρίες εισαγγελείς και κύριε Σφακιανάκη. Πάρτε ως μέτρο σύγκρισης την παροιμιώδη πλέον προεκλογική διακήρυξη (από πρωθυπουργικά χείλη) «Λεφτά υπάρχουν»! Έχει πια αποδειχθεί περίτρανα και με τον πλέον οδυνηρό τρόπο ότι λεφτά δεν υπήρχαν – ούτε τότε, ούτε μετά. Και αυτό σημαίνει ότι η είδηση διαψεύστηκε απολύτως. Επομένως, επρόκειτο για διασπορά ψευδούς είδησης. Η οποία μάλιστα μεταδόθηκε από όλα τα μέσα ενημέρωσης – και όχι μόνο μέσω του Διαδικτύου.

Υπάρχουν κι’ άλλες τέτοιες φράσεις που αποτέλεσαν ξεκάθαρη διασπορά ψευδών ειδήσεων. Όπως η πασίγνωστη (από υπουργικά χείλη) «θα καταργηθούν όλοι οι πρόσφατοι άδικοι φόροι» - οι οποίοι όχι μόνο δεν καταργήθηκαν, αλλά μπήκαν κι’ άλλοι.

Και: «Δεν γίνεται έξοδος από την κρίση με περιοριστικά μέτρα».

Και: «Στήριξη του εισοδήματος των ασθενέστερων με μειώσεις τιμολογίων των ΔΕΚΟ».

Και: «Δεν θα αφήσουμε να πληρώσουν την κρίση τα νοικοκυριά»

Και: «Επιθετική πολιτική προστασίας των εργαζομένων» (τα ποσοστά της ανεργίας έχουν πάει στον Θεό).

Και βέβαια: «Δεν συζητώ πάγωμα μισθών» (περίφημη πρωθυπουργική φράση του Δεκεμβρίου 2009, αλλά οι μισθοί πάγωσαν τον Φεβρουάριο του 2010).

Και οπωσδήποτε: «Δεν υπάρχει περίπτωση να πάμε στο ΔΝΤ». Μια υπουργική φράση που αφού πήγαμε στο ΔΝΤ έγινε «Δεν πρέπει να δαιμονοποιείται το ΔΝΤ».

Όλα τα παραπάνω – και πολλά άλλα που για οικονομία χρόνου και χώρου παραλείπω – αποδείχθηκε στην πράξη πως ήσαν ψευδή. Επομένως, αποτελούν αποδεδειγμένα κρούσματα διασποράς ψευδών ειδήσεων.

Υπάρχει και κάτι άλλο που οφείλουν να αναλογιστούν και να πάρουν πολύ στα σοβαρά όσοι – με διάφορες ιδιότητες – στρέφονται κατά πολιτών: Από την στιγμή που δεν έχει τιμωρηθεί κανένα πολιτικό πρόσωπο ούτε για την πανθομολογημένη διαφθορά, ούτε για κανένα επιμέρους επίσημα αναγνωρισμένο σκάνδαλο, ούτε για την χρεοκοπία στην οποία οδήγησαν τη χώρα με πράξεις και παραλείψεις τους, πώς είναι δυνατόν να οδηγηθούν στο εδώλιο του κατηγορουμένου πολίτες που διαπιστώνουν την χρεοκοπία;

Είναι δυνατόν να γίνεται αποδεκτό το συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα στον ρόλο του δημόσιου κατηγόρου; Είναι δυνατόν να μιλούν για διασπορά ψευδών ειδήσεων οι «τροχονόμοι των stage» που διέσπειραν συστηματικά την ψευδή είδηση πως θα προσληφθούν όλοι στο Δημόσιο; Είναι δυνατόν να χαρακτηρίζουν ως έγκλημα ένα mail αυτοί που αποδεδειγμένα εγκλημάτησαν κατά του ελληνικού λαού και κατέστρεψαν κάθε δημιουργική ικμάδα του; Είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς πως υπάρχει κάτι πιο εγκληματικό από την συστηματική διασπάθιση (και ενθυλάκωση) των εθνικών και κοινοτικών πόρων;

Χθες, ο οικονομικός σύμβουλος της γερμανικής κυβέρνησης Λαρς Φελντ δήλωσε στην τηλεόραση του Ρόιτερ’ς πως η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους – και μάλιστα παρά την απόφαση της 11ης Μαρτίου εκ μέρους των ηγετών της ευρωζώνης – είναι αναπόφευκτη. Είπε δηλαδή, ότι η Ελλάδα θα πτωχεύσει.

Μάλιστα, ο Φελντ είπε πως η αναδιάρθρωση πρέπει να γίνει γρήγορα, ακόμη και φέτος ή στο πρώτο εξάμηνο του 2012. Πρόσθεσε μάλιστα πως η Ελλάδα θα πρέπει να πληρώνει ετησίως το 8-9% του ΑΕΠ της για τόκους, περικόπτοντας παράλληλα προσωπικό στο Δημόσιο.

Ουσιαστικά, μας είπε και αυτός ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Και δεν χρειάζεται να είναι κανείς ούτε κινδυνολόγος, ούτε καν οικονομολόγος για να καταλάβει πως όταν το χρέος φθάνει στο 150% και 160% του ΑΕΠ, πρόκειται για πτώχευση. Διότι πτώχευση είναι να παράγεις 100 και να χρωστάς 150 και 160.

Μας είπε επίσης και κάτι που διαψεύδεται συνεχώς και μετά μανίας: Ότι δεν θα γίνουν απολύσεις στον δημόσιο τομέα! Και αυτό σημαίνει πως όποιος υποστηρίζει το αντίθετο, προβαίνει σε διασπορά ψευδών ειδήσεων.

Θα κατηγορηθούν ο Φελντ και το Ρόιτερ’ς (που μετέδωσε την συνέντευξη) για διασπορά ψευδών ειδήσεων; Και δεν θα κατηγορηθούν αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό μαύρο χάλι και συμφώνησαν σε ληστρικά επιτόκια που αντιστοιχούν στο 8-9% του ΑΕΠ μας;

Και επιτέλους: Για να κατηγορηθεί κάποιος για διασπορά ψευδών ειδήσεων, πρέπει να αποδειχθεί πως ήταν ψευδής η είδηση. Δυστυχώς, η Κασσάνδρα κέρδισε την φήμη της διότι προέβλεπε δεινά που επιβεβαιώνονταν. Επομένως, δεν θα μπορούσε να κατηγορηθεί για διασπορά ψευδών ειδήσεων. Στο εδώλιο θα μπορούσε να καθίσει μόνο με την κατηγορία της… γρουσούζας!

Αλλά είναι αδίκημα η γρουσουζιά; Πιθανόν να γίνει, αν οι εγκέφαλοι που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν τα τελευταία τριάντα χρόνια, εκτός από ανεύθυνοι αποδειχθούν και… προληπτικοί!

(από elzoni)