"ΟΤΑΝ ΚΑΤΟΥΡΑΣ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΣΤΟ ΑΛΑΤΙ"

Έχει πράγματι ενδιαφέρον να βλέπεις και να διαβάζεις δελτία τύπου και ανακοινώσεις εμπορικών οργανώσεων που διαμαρτύρονται για την Κοινή Υπουργική Απόφαση  Κ1-164/22-2-2011, με την οποία ουσιαστικά απελευθερώνεται εντελώς η ίδρυση πολυκαταστημάτων και εμπορικών κέντρων, το πλανόδιο υπαίθριο και στάσιμο εμπόριο κ.λ.π., όπως επίσης καταργείται και η παρουσία των Εμπορικών Συλλόγων στις γνωμοδοτικές επιτροπές.

Έχει πράγματι ενδιαφέρον να παριστάνουν τους...
αιφνιδιασμένους οι υποστηρικτές των απελευθερώσεων.

Όλοι αυτοί που συνδικαλιστικά διεκδικούσαν λιγότερο κράτος και παρεμβάσεις, ελεύθερες αγορές, ανταγωνιστικότητα και επιχειρείν, διακίνηση χωρίς φραγμούς, ναυσιπλοΐα δίχως καμποτάζ και ελέγχους, ελεύθερες διαπραγματεύσεις, ευέλικτη απασχόληση, ελεύθερη συμμετοχή ιδιωτών στην υγεία, την παιδεία, στην ενέργεια, την επικοινωνία, την μεταφορά, την ασφάλιση, κ.α.

Είναι πράγματι ενδιαφέρον οι οπαδοί της αυτορύθμισης της αγοράς να ζητούν απαγορεύσεις.

Είναι πράγματι εντυπωσιακό οι ίδιοι να ζητούν κρατικές παρεμβάσεις για να γίνουν οι τράπεζες και οι  τραπεζίτες ευαγή ιδρύματα και καλά παιδιά.

Είναι πράγματι αποκάλυψη οι ίδιοι να θέλουν  η κινέζικη πολυεθνική COSCO να ελέγχει τα λιμάνια αλλά να μην υπάρχουν πλανόδιοι κινέζοι.  

Είναι πραγματικά απίστευτο να υπερασπίζεσαι τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, το συγκεκριμένο σύστημα και την  ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων και να ζητάς προστασία από τις συνέπειές του.

Το Δ.Σ. της ΟΕΣΒΔΕΝ

Ήταν και είναι κατά της «απελευθέρωσης» της αγοράς, ήταν και είναι κατά των νόμων που απελευθερώνουν την δράση των πολυεθνικών ομίλων, υπερασπίζονταν και υπερασπίζεται τους αγώνες για να ανατραπεί η κυριαρχία των μονοπωλίων.

Αγωνίζονταν και αγωνίζεται για μια ανάπτυξη με κεντρικό σχεδιασμό που θα υπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες.

Όλοι λοιπόν οι «ξαφνιασμένοι» ας σταματήσουν το θέατρο και ας ξεκαθαρίσουν:

Με ποιόν τελικά θέλουν να είναι και ας διαλέξουν πλευρά.

Το παραμύθι με τους «διαλόγους», τις «διαβουλεύσεις», τις «γνωμοδοτικές» παρεμβάσεις κ.λ.π., στα πλαίσια του κοινωνικού εταιρισμού δεν ακούγεται πλέον, δεν πείθει και το κάθε φορά πιο άσχημο  τέλος του ξαγρυπνάει και αγριεύει ακόμη και τα μικρά  παιδιά.

                                                                                                           

                                                                                                        ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΟΕΣΒΔΕΝ