Συντάχθηκε από την Αγγελική Αναγνώστου
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ: ΙΕ (15)
1. Και είδον άλλο σημείον εν τω ουρανώ μέγα και θαυμαστόν, αγγέλους επτά, οίτινες είχον τας επτά εσχάτας πληγάς, διότι εν αυταίς ετελέσθη ο θυμός του Θεού.
…
ΚΕΦΑΛΑΙΟ: ΙΣΤ (16)
1. Και ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ του ναού λέγουσαν προς τους επτά αγγέλους• Υπάγετε και εκχέατε εις την γην τας φιάλας του θυμού του Θεού.
2. Και υπήγεν ο πρώτος και εξέχεε την φιάλην αυτού επί την γήν• και έγεινεν έλκος κακόν και πονηρόν εις τους ανθρώπους, τους έχοντας το χάραγμα του θηρίου και τους προσκυνούντας την...εικόνα αυτού
3. Και ο δεύτερος άγγελος εξέχεε την φιάλην αυτού εις την θάλασσαν• και έγεινεν αίμα ως νεκρού, και πάσα ψυχή ζώσα απέθανεν εν τη θαλάσση.
4. Και ο τρίτος άγγελος εξέχεε την φιάλην αυτού εις τους ποταμούς και εις τας πηγάς των υδάτων• και έγεινεν αίμα.
5. Και ήκουσα τον άγγελον των υδάτων λέγοντα• Δίκαιος είσαι, Κύριε, ο ων και ο ην και ο όσιος, διότι έκρινας ταύτα•
6. επειδή αίμα αγίων και προφητών εξέχεαν, και αίμα έδωκας εις αυτούς να πίωσι• διότι άξιοι είναι.
7. Και ήκουσα άλλον εκ του θυσιαστηρίου λέγοντα• Ναι, Κύριε Θεέ παντοκράτωρ, αληθιναί και δίκαιαι αι κρίσεις σου.
8. Και ο τέταρτος άγγελος εξέχεε την φιάλην αυτού επί τον ήλιον• και εδόθη εις αυτόν να καυματίση τους ανθρώπους με πυρ.
9. Και εκαυματίσθησαν οι άνθρωποι καύμα μέγα, και εβλασφήμησαν το όνομα του Θεού του έχοντος εξουσίαν επί τας πληγάς ταύτας, και δεν μετενόησαν ώστε να δώσωσι δόξαν εις αυτόν.
10. Και ο πέμπτος άγγελος εξέχεε την φιάλην αυτού επί τον θρόνον του θηρίου• και έγεινεν η βασιλεία αυτού πλήρης σκότους, και εμάσσουν τας γλώσσας αυτών εκ του πόνου,
11. και εβλασφήμησαν τον Θεόν του ουρανού διά τους πόνους αυτών και διά τα έλκη αυτών, και δεν μετενόησαν από των έργων αυτών.
12. Και ο έκτος άγγελος εξέχεε την φιάλην αυτού επί τον ποταμόν τον μέγαν τον Ευφράτην• και εξηράνθη το ύδωρ αυτού, διά να ετοιμασθή η οδός των βασιλέων των από ανατολών ηλίου.
***
ΙΣΤ: 9. «Και ...οι άνθρωποι ...εβλασφήμησαν το όνομα του Θεού του έχοντος εξουσίαν επί τας πληγάς ταύτας, και δεν μετενόησαν ώστε να δώσωσι δόξαν εις αυτόν».
Τι να εννοεί άραγε ο Χριστός όταν λέει στους μαθητές του:
«Ακόμη πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως βαστάζητε αυτά». [ΙΩΑΝΝΗΣ ΙΣΤ:12].
Ποιό μπορεί να είναι αυτό το βαρύ μυστικό το οποίο ούτε οι μαθητές του Χριστού δεν θα μπορούσαν να αντέξουν;
Η ΜΙΑ και καθολική/πανανθρώπινη Αλήθεια που αφορά την ύπαρξη του ανθρώπου και τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ρόλο του στο σύμπαν, του αποκρύβεται επιμελώς. Ο άνθρωπος παγιδευμένος μέσα στις βιοτικές ανάγκες τις καθημερινότητας, προσπερνά την μοναδική και απόλυτα επιτακτική ΑΝΑΓΚΗ να ανακαλύψει τον ρόλο του στον κόσμο της μορφής.
Η ίδια η φύση της ύλης, κρύβει επιμελώς τους σκοπούς της και ο άνθρωπος θεωρεί πως η ζωή είναι ένας γρίφος που θα πρέπει ο ίδιος να λύσει για να κερδίσει το στοίχημα … με τον εαυτό του. Όμως, τί κι αν το κερδίσει; το έπαθλο θα είναι η αναπόφευκτη διάλυση της ύλης του. Έτσι συμβιβάζεται να χαράξει στο υλικό πεδίο μόνο το όνομά του, μια και δεν μπορεί να παραμείνει αθάνατος ο ίδιος…
Και ερχόμαστε πάλι στο επιτακτικό ερώτημα: «γιατί ο Άγγελοι της Αποκάλυψης καταστρέφουν τον κόσμο μας»;
Το «δώρο» του δημιουργού στο δημιούργημά του, είναι η Ελπίδα. Όμως η Ελπίδα ήταν ένα από τα πολλά κακά που δολίως προσέφερε ο Δίας/δημιουργός στους ανθρώπους…
Έτσι αγκαλιασμένος σφιχτά με την Ελπίδα του, ο άνθρωπος, παραβλέπει ό,τι δεν μπορεί να αντέξει … «Ακόμη πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως βαστάζητε αυτά. [ΙΩΑΝ. ΙΣΤ:12]»… και οδεύει τον κατηφορικό δρόμο της ύλης, μέχρι να συναντήσει τους Αγγέλους της Αποκάλυψης όπου θα διαλύσουν τον κόσμο του.
Όμως ο Απόστολος Ιωάννης οφείλει να μας αιτιολογήσει τα λεγόμενά του, δίνοντάς μας τις απαραίτητες εξηγήσεις. Γι' αυτό ανατρέχουμε στο Απόκρυφο Ευαγγέλιό του που μας εξηγεί όσα ο Σωτήρας του αποκάλυψε…
Η αναφορά γίνεται στον τρόπο που δημιουργήθηκε ο κόσμος μας (αυτόν που καταστρέφουν οι Άγγελοι της Αποκάλυψης) και στον δημιουργό του:
ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΙΩΑΝΝΗ
«Και η Σοφία της Επίνοιας, που είναι ένας αιώνας (= κόσμος), …θέλησε να γεννήσει κάτι όμοιο με αυτή, δίχως την συγκατάθεση του Πνεύματος. … Και γέννησε, παρά το ότι το πρόσωπο του αρσενικού της στοιχείου δεν το είχε εγκρίνει και δεν είχε συμφωνήσει. … Και χάρη στην ακατανίκητη δύναμη που υπάρχει μέσα της, η σκέψη της δεν παρέμεινε αδρανής, αλλά βγήκε από αυτήν ένα πλάσμα, το οποίο ήταν ατελές και διαφορετικό από αυτήν. …Και αυτό δεν έμοιαζε με την μητέρα του γιατί είχε άλλη μορφή. Και όταν είδε το αποτέλεσμα της επιθυμίας της, αυτό μεταβλήθηκε σε μορφή φιδιού με πρόσωπο λιονταριού. Και τα μάτια του έμοιαζαν με φωτιές αστραπής που ακτινοβολούσαν.
Εκείνη τότε το πέταξε μακριά της, έξω από εκείνο το χώρο, για να μην το δει κανένας από τους αθανάτους, διότι το είχε δημιουργήσει με άγνοια. Και το περιέβαλε με μια φωτεινή νεφέλη, …ώστε κανείς να μην μπορεί να το δει, εκτός από το Άγιο Πνεύμα …και κάλεσε το όνομά του Ιαλδαβαώθ.
Αυτός είναι ο πρώτος άρχων (ο "άρχων του κόσμου τούτου", δημιουργός –ορατών τε και αοράτων) που έλαβε μεγάλη δύναμη από την μητέρα του. Και έφυγε από κοντά της και από τους χώρους όπου γεννήθηκε. Έγινε ισχυρός και δημιούργησε για τον εαυτό του άλλους αιώνες (= κόσμους) με μια φλόγα λαμπερής φωτιάς, η οποία εξακολουθεί και τώρα να υπάρχει. Και έγινε ένα με την τρέλα του, η οποία ενυπάρχει σ’ αυτόν. Και γέννησε για τον εαυτό του (δώδεκα) εξουσίες (… το κείμενο τις κατονομάζει).
…Και έθεσε επτά βασιλείς –που αντιστοιχούν στα στερεώματα των ουρανών- πάνω από τους επτά ουρανούς (μέχρι και τον εικονικό «παράδεισο») και πέντε (βασιλείς) πάνω από τα βάθη της αβύσσου, για να βασιλεύουν εκεί (στην κόλαση). …Ο άρχων λοιπόν ο οποίος είναι αδύναμος έχει τρία ονόματα. Το πρώτο είναι Ιαλδαβαώθ, το δεύτερο είναι Σάκλας και το τρίτο Σαμαέλ. Και αυτός είναι ασεβής μέσα στην τρέλα του. Διότι είπε: «Εγώ είμαι θεός και δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από μένα», επειδή δεν γνωρίζει την δύναμή του και τον χώρο απ’ όπου προήλθε. Και οι άρχοντες δημιούργησαν επτά δυνάμεις για τους εαυτούς τους. Και οι δυνάμεις δημιούργησαν έξι αγγέλους για τον καθένα, μέχρι που έγιναν 365 άγγελοι (οι άγγελοι της πενίας όπως τους αποκαλεί το ίδιο το Ευαγγέλιο σε άλλο σημείο). …Όμως ο Ιαλδαβαώθ είχε ένα πλήθος προσώπων (όψεων) και μπορούσε να παρουσιάζεται μπροστά τους με ένα από αυτά, (μασκαράτα) κατά την επιθυμία του, στο μέσον των αγγέλων του.
…Αυτοκλήθηκε λοιπόν θεός. Και δεν εμπιστευόταν το χώρο απ’ όπου προήλθε. Και ενώθηκε με τις εξουσίες που ήταν μαζί του. …και κατονόμασε κάθε δύναμη αρχίζοντας από την ανώτερη. …(το κείμενο κατονομάζει τις επτά δυνάμεις) …Και τα οργάνωσε όλα κατά το πρότυπο των πρώτων αιώνων (= κόσμων) που απέκτησαν υπόσταση, ώστε να γίνουν ακατανίκητοι. Όχι επειδή είχε δει τους ακατανίκητους χώρους, αλλά η δύναμη μέσα του, την οποία πήρε από τη μητέρα του, δημιούργησε σ’ αυτόν την ομοιότητα του κόσμου του. Και όταν είδε την δημιουργία που τον περιβάλλει και το πλήθος των αγγέλων τριγύρω του, οι οποίοι είχαν προέλθει απ’ αυτόν, είπε σ’ αυτούς, «Εγώ είμαι ένας ζηλότυπος θεός και δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από εμένα» …Τότε η μητέρα του κατάλαβε τη διαστρέβλωση, όταν η λαμπρότητα του φωτός της ελαττώθηκε. Και έγινε σκοτάδι επειδή το αρσενικό της τμήμα δεν είχε συμφωνήσει. … Όταν όμως είδε το κακό που έγινε και την κλοπή που διέπραξε ο γιος της, μετάνοιωσε. Και την κατέλαβε η λησμοσύνη μέσα στο σκοτάδι της άγνοιας και άρχισε να νοιώθει ντροπή. …Και ο αλαζόνας πήρε δύναμη από την μητέρα του. Διότι ήταν αμαθής και νόμιζε ότι δεν υπήρχε κανένας άλλος εκτός από την μητέρα του. Και όταν είδε το πλήθος των αγγέλων, τους οποίους είχε δημιουργήσει (τους αγγέλους τις πενίας), ένοιωθε ότι υπερείχε όλων αυτών.
Αυτός λοιπόν είναι ο έκπτωτος άγγελος Εωσφόρος [Ο την Έω-φέρων = ο φέρων το φως, την αυγή, στο σκοτάδι = εωσ-φόρος ] που είπε «γεννηθήτω φως» και έχτισε τα επτά βασίλεια του ουρανού, τη γη και τα πέντε βασίλεια της αβύσσου:
«Και σκότος επί του προσώπου της αβύσσου και πνεύμα θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων και είπεν ο θεός “γενηθήτω φως” και έγινε» (ΓΕΝΕΣΙΣ κεφ. Α §1).
Και δημιούργησε τους 365 αγγέλους της πενίας και τους δαίμονες του χάους. Όμως ο Χριστός προειδοποιεί στο ίδιο Ευαγγέλιο:
«Σήκω και θυμήσου ότι εσύ είσαι που άκουσες και ακολούθησες τη ρίζα σου, η οποία Είμαι Εγώ, ο ελεήμων, (Ιησούς) και προφυλάξου από τους αγγέλους της πενίας (της ψευτο-θετικότητας) και από τους δαίμονες του χάους (της αρνητικότητας)».
Τι να εννοεί άραγε ο Χριστός όταν λέει στους μαθητές του:
«Ακόμη πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως βαστάζητε αυτά». [ΙΩΑΝΝΗΣ ΙΣΤ:12].
Ποιό μπορεί να είναι αυτό το βαρύ μυστικό το οποίο ούτε οι μαθητές του Χριστού δεν θα μπορούσαν να αντέξουν;
Η ΜΙΑ και καθολική/πανανθρώπινη Αλήθεια που αφορά την ύπαρξη του ανθρώπου και τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ρόλο του στο σύμπαν, του αποκρύβεται επιμελώς. Ο άνθρωπος παγιδευμένος μέσα στις βιοτικές ανάγκες τις καθημερινότητας, προσπερνά την μοναδική και απόλυτα επιτακτική ΑΝΑΓΚΗ να ανακαλύψει τον ρόλο του στον κόσμο της μορφής.
Η ίδια η φύση της ύλης, κρύβει επιμελώς τους σκοπούς της και ο άνθρωπος θεωρεί πως η ζωή είναι ένας γρίφος που θα πρέπει ο ίδιος να λύσει για να κερδίσει το στοίχημα … με τον εαυτό του. Όμως, τί κι αν το κερδίσει; το έπαθλο θα είναι η αναπόφευκτη διάλυση της ύλης του. Έτσι συμβιβάζεται να χαράξει στο υλικό πεδίο μόνο το όνομά του, μια και δεν μπορεί να παραμείνει αθάνατος ο ίδιος…
Και ερχόμαστε πάλι στο επιτακτικό ερώτημα: «γιατί ο Άγγελοι της Αποκάλυψης καταστρέφουν τον κόσμο μας»;
Το «δώρο» του δημιουργού στο δημιούργημά του, είναι η Ελπίδα. Όμως η Ελπίδα ήταν ένα από τα πολλά κακά που δολίως προσέφερε ο Δίας/δημιουργός στους ανθρώπους…
Έτσι αγκαλιασμένος σφιχτά με την Ελπίδα του, ο άνθρωπος, παραβλέπει ό,τι δεν μπορεί να αντέξει … «Ακόμη πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως βαστάζητε αυτά. [ΙΩΑΝ. ΙΣΤ:12]»… και οδεύει τον κατηφορικό δρόμο της ύλης, μέχρι να συναντήσει τους Αγγέλους της Αποκάλυψης όπου θα διαλύσουν τον κόσμο του.
Όμως ο Απόστολος Ιωάννης οφείλει να μας αιτιολογήσει τα λεγόμενά του, δίνοντάς μας τις απαραίτητες εξηγήσεις. Γι' αυτό ανατρέχουμε στο Απόκρυφο Ευαγγέλιό του που μας εξηγεί όσα ο Σωτήρας του αποκάλυψε…
Η αναφορά γίνεται στον τρόπο που δημιουργήθηκε ο κόσμος μας (αυτόν που καταστρέφουν οι Άγγελοι της Αποκάλυψης) και στον δημιουργό του:
ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΙΩΑΝΝΗ
«Και η Σοφία της Επίνοιας, που είναι ένας αιώνας (= κόσμος), …θέλησε να γεννήσει κάτι όμοιο με αυτή, δίχως την συγκατάθεση του Πνεύματος. … Και γέννησε, παρά το ότι το πρόσωπο του αρσενικού της στοιχείου δεν το είχε εγκρίνει και δεν είχε συμφωνήσει. … Και χάρη στην ακατανίκητη δύναμη που υπάρχει μέσα της, η σκέψη της δεν παρέμεινε αδρανής, αλλά βγήκε από αυτήν ένα πλάσμα, το οποίο ήταν ατελές και διαφορετικό από αυτήν. …Και αυτό δεν έμοιαζε με την μητέρα του γιατί είχε άλλη μορφή. Και όταν είδε το αποτέλεσμα της επιθυμίας της, αυτό μεταβλήθηκε σε μορφή φιδιού με πρόσωπο λιονταριού. Και τα μάτια του έμοιαζαν με φωτιές αστραπής που ακτινοβολούσαν.
Εκείνη τότε το πέταξε μακριά της, έξω από εκείνο το χώρο, για να μην το δει κανένας από τους αθανάτους, διότι το είχε δημιουργήσει με άγνοια. Και το περιέβαλε με μια φωτεινή νεφέλη, …ώστε κανείς να μην μπορεί να το δει, εκτός από το Άγιο Πνεύμα …και κάλεσε το όνομά του Ιαλδαβαώθ.
Αυτός είναι ο πρώτος άρχων (ο "άρχων του κόσμου τούτου", δημιουργός –ορατών τε και αοράτων) που έλαβε μεγάλη δύναμη από την μητέρα του. Και έφυγε από κοντά της και από τους χώρους όπου γεννήθηκε. Έγινε ισχυρός και δημιούργησε για τον εαυτό του άλλους αιώνες (= κόσμους) με μια φλόγα λαμπερής φωτιάς, η οποία εξακολουθεί και τώρα να υπάρχει. Και έγινε ένα με την τρέλα του, η οποία ενυπάρχει σ’ αυτόν. Και γέννησε για τον εαυτό του (δώδεκα) εξουσίες (… το κείμενο τις κατονομάζει).
…Και έθεσε επτά βασιλείς –που αντιστοιχούν στα στερεώματα των ουρανών- πάνω από τους επτά ουρανούς (μέχρι και τον εικονικό «παράδεισο») και πέντε (βασιλείς) πάνω από τα βάθη της αβύσσου, για να βασιλεύουν εκεί (στην κόλαση). …Ο άρχων λοιπόν ο οποίος είναι αδύναμος έχει τρία ονόματα. Το πρώτο είναι Ιαλδαβαώθ, το δεύτερο είναι Σάκλας και το τρίτο Σαμαέλ. Και αυτός είναι ασεβής μέσα στην τρέλα του. Διότι είπε: «Εγώ είμαι θεός και δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από μένα», επειδή δεν γνωρίζει την δύναμή του και τον χώρο απ’ όπου προήλθε. Και οι άρχοντες δημιούργησαν επτά δυνάμεις για τους εαυτούς τους. Και οι δυνάμεις δημιούργησαν έξι αγγέλους για τον καθένα, μέχρι που έγιναν 365 άγγελοι (οι άγγελοι της πενίας όπως τους αποκαλεί το ίδιο το Ευαγγέλιο σε άλλο σημείο). …Όμως ο Ιαλδαβαώθ είχε ένα πλήθος προσώπων (όψεων) και μπορούσε να παρουσιάζεται μπροστά τους με ένα από αυτά, (μασκαράτα) κατά την επιθυμία του, στο μέσον των αγγέλων του.
…Αυτοκλήθηκε λοιπόν θεός. Και δεν εμπιστευόταν το χώρο απ’ όπου προήλθε. Και ενώθηκε με τις εξουσίες που ήταν μαζί του. …και κατονόμασε κάθε δύναμη αρχίζοντας από την ανώτερη. …(το κείμενο κατονομάζει τις επτά δυνάμεις) …Και τα οργάνωσε όλα κατά το πρότυπο των πρώτων αιώνων (= κόσμων) που απέκτησαν υπόσταση, ώστε να γίνουν ακατανίκητοι. Όχι επειδή είχε δει τους ακατανίκητους χώρους, αλλά η δύναμη μέσα του, την οποία πήρε από τη μητέρα του, δημιούργησε σ’ αυτόν την ομοιότητα του κόσμου του. Και όταν είδε την δημιουργία που τον περιβάλλει και το πλήθος των αγγέλων τριγύρω του, οι οποίοι είχαν προέλθει απ’ αυτόν, είπε σ’ αυτούς, «Εγώ είμαι ένας ζηλότυπος θεός και δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από εμένα» …Τότε η μητέρα του κατάλαβε τη διαστρέβλωση, όταν η λαμπρότητα του φωτός της ελαττώθηκε. Και έγινε σκοτάδι επειδή το αρσενικό της τμήμα δεν είχε συμφωνήσει. … Όταν όμως είδε το κακό που έγινε και την κλοπή που διέπραξε ο γιος της, μετάνοιωσε. Και την κατέλαβε η λησμοσύνη μέσα στο σκοτάδι της άγνοιας και άρχισε να νοιώθει ντροπή. …Και ο αλαζόνας πήρε δύναμη από την μητέρα του. Διότι ήταν αμαθής και νόμιζε ότι δεν υπήρχε κανένας άλλος εκτός από την μητέρα του. Και όταν είδε το πλήθος των αγγέλων, τους οποίους είχε δημιουργήσει (τους αγγέλους τις πενίας), ένοιωθε ότι υπερείχε όλων αυτών.
Αυτός λοιπόν είναι ο έκπτωτος άγγελος Εωσφόρος [Ο την Έω-φέρων = ο φέρων το φως, την αυγή, στο σκοτάδι = εωσ-φόρος ] που είπε «γεννηθήτω φως» και έχτισε τα επτά βασίλεια του ουρανού, τη γη και τα πέντε βασίλεια της αβύσσου:
«Και σκότος επί του προσώπου της αβύσσου και πνεύμα θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων και είπεν ο θεός “γενηθήτω φως” και έγινε» (ΓΕΝΕΣΙΣ κεφ. Α §1).
Και δημιούργησε τους 365 αγγέλους της πενίας και τους δαίμονες του χάους. Όμως ο Χριστός προειδοποιεί στο ίδιο Ευαγγέλιο:
«Σήκω και θυμήσου ότι εσύ είσαι που άκουσες και ακολούθησες τη ρίζα σου, η οποία Είμαι Εγώ, ο ελεήμων, (Ιησούς) και προφυλάξου από τους αγγέλους της πενίας (της ψευτο-θετικότητας) και από τους δαίμονες του χάους (της αρνητικότητας)».
Όμως οι άνθρωποι πλανήθηκαν και άρχισαν να επικαλούνται αυτούς τους αγγέλους της πενίας θεωρώντας τους αληθινούς.
Και λάτρεψαν το δημιούργημα του Εωσφόρου ―την ύλη και τους ενεργειακούς της χώρους― και τον ίδιο τον Εωσφόρο, σαν να ήταν αυτός ο θεός. Και προσκύνησαν τον κλέφτη των Ιερών Αρχετύπων.
Και ο Ιησούς συμπληρώνει στο Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιωάννη για την μεταμέλεια της «μητέρας του δημιουργού», χαρακτηρίζοντας τον δημιουργό, κλέφτη:
«Όταν όμως είδε το κακό που έγινε και την κλοπή που διέπραξε ο γιος της, μετάνοιωσε. Και την κατέλαβε η λησμοσύνη μέσα στο σκοτάδι της άγνοιας και άρχισε να νοιώθει ντροπή».
Την ιδιότητα όμως του «κλέφτη» στον δημιουργό της ύλης, δεν την προσδίδουν μόνο κάποια απόκρυφα Χριστιανικά κείμενα, αλλά και η Ελληνική Γραμματεία. Έτσι στην ανάλυση που κάνει ο Πρόκλος στο έργο του Πλάτωνα, ΤΙΜΑΙΟΣ (D περί Αιώνος), αναφέρει σχετικά με τον δημιουργό της ύλης:
«Αφ’ ου δηλαδή, έδρεψεν εντελώς μόνος δια τον εαυτόν του ‘το άνθος του νου’ εκ της πατρικής δυνάμεως, δύναται να νοεί τον πατρικόν νουν και να παραδίδει τον νουν εις όλας τας πηγάς και αρχάς και να περιδινεί τον άοκνον στρόβιλον και να μένει πάντοτε εν αυτώ».
Και η περιδίνηση έγινε το σύμβολο της ύλης και αποδόθηκε με το σύμβολο της σπείρας. Και η διττότητα της ύλης αποκάλυψε τον γρίφο του προπατορικού αμαρτήματος, δακτυλοδεικνύοντας τον απαγορευμένο καρπό της γνώσης του καλού (με τους αγγέλους της πενίας) και του κακού (με τους δαίμονες του χάους).
Το δημιούργημα λοιπόν της αρρώστιας, της κλοπής και του θανάτου του Εωσφόρου, που οι Άγγελοι της Αποκάλυψης (ΛΟΓΙΚΑ) καταστρέφουν, οι άνθρωποι βαυκαλιζόμενοι πως βρίσκονται στον κόσμου του θεού, το επιδιορθώνουν, το ξαναχτίζουν, το προστατεύουν και γαντζωμένοι στην υλική φυλακή τους προσκυνούν τον «άρχοντα του κόσμου τούτου/Εωσφόρο». Γι’ αυτό:
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝ. ΚΕΦ, ΙΣΤ (16) §9 «…και οι άνθρωποι … εβλασφήμησαν το όνομα του Θεού του έχοντος εξουσίαν επί τας πληγάς ταύτας, και δεν μετενόησαν ώστε να δώσωσι δόξαν εις αυτόν». ...αφού συνεχίζουν να λατρεύουν τον άρχοντα αυτού του κόσμου/δημιουργό/Εωσφόρο, σαν θεό.
Και σχετικά με αυτό ο Χριστός στο Ευαγγέλιο του Ιούδα λέει:
«…Κοιτάξτε, ο Θεός θα δεχθεί τη θυσία σας από τα χέρια ενός ιερέα, ο οποίος είναι ο ιερέας της πλάνης».
Και σε άλλο σημείο του ίδιου Ευαγγελίου ο Χριστός απευθύνεται στους μαθητές Του:
«Ο Ιησούς είπε: Γιατί ταράζεστε, Αληθινά σας λέω, όλοι οι ιερείς που στέκονται μπροστά σ’ αυτό το θυσιαστήριο επικαλούνται το όνομά μου. … Και [αυτοί] (οι ιερείς) έχουν φυτέψει άκαρπα δένδρα στο όνομά μου με επαίσχυντο τρόπο. Ο Ιησούς τους είπε (στους μαθητές): Αυτοί που είδατε να δέχονται τις προσφορές στο θυσιαστήριο –είναι αυτό που εσείς είστε. Αυτός είναι ο θεός που υπηρετείτε (δηλαδή ο άρχοντας του κόσμου τούτου, ο Εωσφόρος), και εσείς είστε οι δώδεκα άνδρες που είδατε. Το βόδι που είδατε να φέρνουν θυσία, είναι οι πολλοί άνθρωποι που τους παραπλανήσατε μπροστά στο θυσιαστήριο. [χαμένο κείμενο] θα σταθεί και θα κάνει χρήση του ονόματός μου. Με αυτόν τον τρόπο, και οι γενεές των ευσεβών θα παραμείνουν πιστές σ’ αυτόν (στον άρχοντα του κόσμου τούτου)».
…Έτσι οι άνθρωποι συνεχίζουν να δοξάζουν τον Εωσφόρο ως θεό, και θεωρούν παράλογο το γεγονός ότι οι Άγγελοι της Αποκάλυψης καταστρέφουν τον κόσμου τους!
Σύνδεσμος (Link):
Η απόδειξη ότι βρισκόμαστε ακόμη πάνω στο δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού δοκιμάζοντας τους καρπούς του και απορρίπτοντας πότε τον ένα και πότε τον άλλο.
(από canyoustandthetruth)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου