Ποιος ήταν –άραγε- ο διαβόητος αυτός «καλόγερος», που έκανε άνω κάτω την τσαρική αυλή και επηρέαζε τόσο πολύ τον κόσμο της εποχής εκείνης, όπου οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες ήσαν κάτι παραπάνω από ό,τι φανταζόμαστε;
ΕΙΝΑΙ γνωστό, ότι ο Γκριγκόρι Ρασπούτιν, ακόμα και σήμερα αποτελεί μία φυσιογνωμία τα χαρακτηριστικά της οποίας δεν μπορεί εύκολα κάποιος να προσδιορίσει.
Διαβάζοντας το βιβλίο του Αλεξάντερ Ρασπούτιν, γιου του...περιβόητου αυτού «καλόγερου», με τίτλο: «Ρασπούτιν: Ο πατέρας μου», από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, θέλησα να μου δοθούν μερικές εξηγήσεις σε κάποια, αναπάντητα -αν θέλετε- ερωτήματα, που έχουν τεθεί γι’ αυτόν, όπως αυτά που θέτει ο Εκδότης:
Ήταν ένας τυχοδιώκτης ο οποίος εκμεταλλευόταν τις ανθρώπινες αδυναμίες ή ένας μοναχός με πρόθεση πάντα να βοηθήσει και να προσφέρει στο γενικό καλό;
Εξαπατούσε την Αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα, ή ήταν ο μοναδικός που μπορούσε να προσφέρει ηρεμία και πρωτίστως θεραπεία στον μικρό Αλεξέϊ, διάδοχο του θρόνου των Ρομανόφ;
Γλεντούσε και μεθοκοπούσε βυθιζόμενος σε φιλήδονες και ακόλαστες πράξεις ή προσπαθούσε να εξαγνιστεί αντιμετωπίζοντας κατά μέτωπο την αμαρτία;
Ακόμα και η προέλευση του ονόματός του δημιουργούσε αντιθέσεις: προερχόταν από τη λέξη raspoutie, που σημαίνει σταυροδρόμι εις ανάμνηση του χωριού του στη Σιβηρία ή από την λέξη rasputnik, που σημαίνει ακόλαστος άνθρωπος;
Ίσως οι απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα να μη δοθούν ποτέ, όμως το παραπάνω βιβλίο να μας δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε την προσωπική μας άποψη για το μύθο που καλύπτει τη ζωή του "τρελλού μοναχού" Ρασπούτιν.
Ας δούμε, όμως, τι λένε σ’ ένα ενημερωτικό σημείωμα οι παραπάνω εκδόσεις:
Διαβάζοντας το βιβλίο του Αλεξάντερ Ρασπούτιν, γιου του...περιβόητου αυτού «καλόγερου», με τίτλο: «Ρασπούτιν: Ο πατέρας μου», από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, θέλησα να μου δοθούν μερικές εξηγήσεις σε κάποια, αναπάντητα -αν θέλετε- ερωτήματα, που έχουν τεθεί γι’ αυτόν, όπως αυτά που θέτει ο Εκδότης:
Ήταν ένας τυχοδιώκτης ο οποίος εκμεταλλευόταν τις ανθρώπινες αδυναμίες ή ένας μοναχός με πρόθεση πάντα να βοηθήσει και να προσφέρει στο γενικό καλό;
Εξαπατούσε την Αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα, ή ήταν ο μοναδικός που μπορούσε να προσφέρει ηρεμία και πρωτίστως θεραπεία στον μικρό Αλεξέϊ, διάδοχο του θρόνου των Ρομανόφ;
Γλεντούσε και μεθοκοπούσε βυθιζόμενος σε φιλήδονες και ακόλαστες πράξεις ή προσπαθούσε να εξαγνιστεί αντιμετωπίζοντας κατά μέτωπο την αμαρτία;
Ακόμα και η προέλευση του ονόματός του δημιουργούσε αντιθέσεις: προερχόταν από τη λέξη raspoutie, που σημαίνει σταυροδρόμι εις ανάμνηση του χωριού του στη Σιβηρία ή από την λέξη rasputnik, που σημαίνει ακόλαστος άνθρωπος;
Ίσως οι απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα να μη δοθούν ποτέ, όμως το παραπάνω βιβλίο να μας δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε την προσωπική μας άποψη για το μύθο που καλύπτει τη ζωή του "τρελλού μοναχού" Ρασπούτιν.
Ας δούμε, όμως, τι λένε σ’ ένα ενημερωτικό σημείωμα οι παραπάνω εκδόσεις:
«Μετά την πτώση του τσάρου Νικολάου Β', η Προσωρινή Κυβέρνηση διορίζει το Δέκατο Τρίτο Τμήμα, με σκοπό να αποκαλύψει τις Σκοτεινές Δυνάμεις. Η μεγάλη κόρη του Ρασπούτιν, η Ματριόνα Γκριγκόρεβνα Ρασπούτινα, ένα χρόνο περίπου μετά τη δολοφονία του πατέρα της, καλείται να περιγράψει τις τελευταίες 7 ημέρες της ζωής του. Παρακολουθούμε την ιστορία να εξελίσσεται, με πλήθος ιστορικών στοιχείων και μυθιστορηματικών αφηγήσεων. Η Μαρία αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας ένα δύσκολο έργο: να αποκαταστήσει τη χαμένη τιμή του πατέρα της, της οικογένειάς της, ακόμα και της ίδιας. Δεν διστάζει να αναδείξει τις αδυναμίες του "τρομερού και φοβερού" Ρασπούτιν και να αποκαλύψει εκείνες τις στιγμές που ένοιωσε την μεγάλη αγάπη και τον θαυμασμό για τον πατέρα της να μετατρέπεται σε μίσος και να συμπλέει με τους αριστοκράτες της Ρωσίας που επιθυμούσαν το θάνατό του. Όμως, πεπεισμένη ότι ο πατέρας της διαθέτει κάποιες ισχυρές ικανότητες, και βιώνοντας ανάλογες εμπειρίες μαζί του, προσπαθεί να τον μεταπείσει, να τον σώσει, να τον αποτρέψει από τον γκρεμό που αναπόφευκτα οδηγείται.».
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ, ΟΜΩΣ, Ο ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ;
Ο Γκριγκόρι Γεφίμοβιτς Ρασπούτιν, (περίπου 1871-1916), ήταν ένας Ρώσος καλόγερος, που για ένα διάστημα άσκησε μεγάλη επίδραση στη ρωσική αυτοκρατορική οικογένεια.Γεννήθηκε στο Ποκρόβσκογε της Σιβηρίας. Ανήλικος εγκατέλειψε το σπίτι του και περιπλανιόταν στα μοναστήρια της Ρωσίας. Όταν επέστρεψε στο χωριό του, είχε αποκτήσει τη φήμη του αγίου. Το 1907 μπήκε στους εκκλησιαστικούς κύκλους της Αγίας Πετρούπολης, απέκτησε δεσμούς με επισκόπους και άλλους εκκλησιαστικούς παράγοντες της ρωσικής πρωτεύουσας. Γρήγορα η φήμη του έφτασε στην αυτοκρατορική αυλή μέσω του μεγάλου δούκα Νικόλαου.
Η ασκητική του όψη και η ευγλωττία του εντυπωσίασαν το αυτοκρατορικό ζεύγος και κατέληξε να γίνει γιατρός και μυστικοσύμβουλός τους. Λέγεται ότι μπόρεσε να σταματήσει πολλές φορές την αιμορραγία του μικρού διαδόχου του ρωσικού θρόνου, που έπασχε από αιμοφιλία, με τη βοήθεια του υπνωτισμού. Έφτασε έτσι, μετά την έναρξη του α' παγκόσμιου πολέμου, να ασκεί τεράστια επίδραση στην Αυλή και να καθορίζει την εσωτερική πολιτική της χώρας μέσω της θρησκόληπτης και νευρωτικής αυτοκράτειρας.
Ο Ρασπούτιν διόριζε τα μέλη της Ιεράς Συνόδου, καθώς επίσης και ανώτερους διοικητικούς υπαλλήλους, ακόμη και υπουργούς. Όταν μερικοί πρίγκιπες συνειδητοποίησαν την καταστροφική επίδρασή του στο παλάτι (τον θεώρησαν μάλιστα όργανο των Γερμανών), αποφάσισαν να τον σκοτώσουν. Η δολοφονία του έγινε από το μεγάλο δούκα Παύλοβιτς και τον πρίγκιπα Γιουσούποφ, στο σπίτι του τελευταίου, στις 30 Δεκεμβρίου 1916. (Βλέπε: Εγκυκλοπαίδεια: «Μαλλιάρης-παιδεία»).
ΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΠΟΥ ΕΚΡΥΒΕ Ο ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ;
Σε μία συζήτηση που είχε ο γράφων με τον αείμνηστο σήμερα Δρ Γιέρμακ (κατά κόσμον Νικολαϊ Δούλγερ Σεϊκίν), έναν Ελληνορώσο συγγραφέα και ιστορικό ερευνητή, που ήταν μόνιμος ανταποκριτής του Λιβυκού Πρακτορείου Ειδήσεων «Τζαμαχιρία», και τον οποίον γνώρισε στα γραφεία της εφημερίδας «Ορθόδοξος Τύπος», του αποκάλυψε ότι ο Ρασπούτιν έκρυβε ένα περίεργο –και ανεξήγητο, ασφαλώς- μυστικό.
Το μυστικό του ήταν μία ιδιότητα να «εξοστρακίζει» ακόμη και τα φλας των φωτογραφικών μηχανών (ένα είδος σημερινού ... Γιούρι Γκέλερ, δηλαδή) και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ακόμη και τα φιλμ, όταν επιθυμούσε, κατά ένα περίεργο μυστήριο έβγαιναν … μαύρα! Αυτή την περίεργη και ομολογουμένως ανεξήγητη ιδιότητα, ο Ρασπούτιν την χρησιμοποιούσε και την επεδείκνυε κατά κόρον, για να φαντάζει στους γύρω του κάτι σαν ... Θεός ή, τουλάχιστον, ... απεσταλμένος Αυτού!!!
Σε ερώτηση του γράφοντος μήπως όλα αυτά ήσαν διαδόσεις για να διευρύνεται το μυστήριο γύρω απ’ αυτήν την περίεργη προσωπικότητα, η απάντηση ήταν ένα δικό του αινιγματικό ερωτηματικό, πράγμα το οποίο άφησε μεγαλύτερο το ομιχλώδες τοπίο γύρω από τον διαβόητο αυτό καλόγερο, Γκριγκόρι Γεφίμοβιτς Ρασπούτιν.
Να σημειωθεί μόνον ότι το γεγονός αυτό, με τις φωτογραφικές μηχανές, ο Δρ Γιέρμακ το αναφέρει σε ένα από τα πάμπολλα και ολιγοσέλιδα αντιαιρετικά βιβλία, που έχει εκδώσει ο «Ορθόδοξος Τύπος». *
-------------------------Το μυστικό του ήταν μία ιδιότητα να «εξοστρακίζει» ακόμη και τα φλας των φωτογραφικών μηχανών (ένα είδος σημερινού ... Γιούρι Γκέλερ, δηλαδή) και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ακόμη και τα φιλμ, όταν επιθυμούσε, κατά ένα περίεργο μυστήριο έβγαιναν … μαύρα! Αυτή την περίεργη και ομολογουμένως ανεξήγητη ιδιότητα, ο Ρασπούτιν την χρησιμοποιούσε και την επεδείκνυε κατά κόρον, για να φαντάζει στους γύρω του κάτι σαν ... Θεός ή, τουλάχιστον, ... απεσταλμένος Αυτού!!!
Σε ερώτηση του γράφοντος μήπως όλα αυτά ήσαν διαδόσεις για να διευρύνεται το μυστήριο γύρω απ’ αυτήν την περίεργη προσωπικότητα, η απάντηση ήταν ένα δικό του αινιγματικό ερωτηματικό, πράγμα το οποίο άφησε μεγαλύτερο το ομιχλώδες τοπίο γύρω από τον διαβόητο αυτό καλόγερο, Γκριγκόρι Γεφίμοβιτς Ρασπούτιν.
Να σημειωθεί μόνον ότι το γεγονός αυτό, με τις φωτογραφικές μηχανές, ο Δρ Γιέρμακ το αναφέρει σε ένα από τα πάμπολλα και ολιγοσέλιδα αντιαιρετικά βιβλία, που έχει εκδώσει ο «Ορθόδοξος Τύπος». *
* Για τον Δρ Γιέρμακ, που ήταν κατάσκοπος στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, θα κάνουμε ένα ειδικό αφιέρωμα, διότι έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον ορισμένα από τα στοιχεία του ογκώδους δημοσιογραφκού του αρχείου.
(από sakketosaggelos, newingreece)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου