Συνεχίζεται για πέμπτη μέρα ένα ιδιότυπο θέατρο του πολιτικού παραλόγου. Ενώ λοιπόν από λάθος και κατά λάθος, επειδή ξεπεράσθηκαν τα εσκαμμένα πληροφορήθηκαν οι Έλληνες πολίτες από τους εκπροσώπους των δανειστών της χώρας ότι επίκειται αξιοποίηση-πώληση δημόσιας περιουσίας, άνοιξε από το πουθενά κυριολεκτικά ένας «δημόσιος» διάλογος για το τι πρέπει να πωληθεί και τι όχι. Μάλιστα εκπρόσωποι του...έθνους έθεσαν και τις κόκκινες γραμμές, αφού όπως οι ίδιοι είπαν είμαστε σε πόλεμο! Και επειδή στον πόλεμο όλα επιτρέπονται, εντός Κοινοβουλίου εξετέθησαν τόσο οι υπέρμαχοι, όσο και οι σκεπτικιστές του τι οφείλει το έθνος να βγάλει σε…δημοπρασία. Αφού έχουμε «πόλεμο».....Την ίδια ώρα ο Πρωθυπουργός με την κατηγορηματική του διαβεβαίωση ότι τίποτα δεν πωλείται κυριολεκτικά άνοιξε την όρεξη σε όσους από τηλοψίας, επίμονα και συστηματικά ρητορεύουν υπέρ του ακραίου, πέραν ακόμη και της οποιασδήποτε θατσερικής εμπνεύσεως και φαντασίας, ιδιωτικού μοντέλου ανάπτυξης στο οποίο ο «κακός» δημόσιος τομέας οφείλει να υπηρετεί..... Αυτό όμως που κανείς δεν πρότεινε, αν υποτεθεί ότι δίδεται άφεση αμαρτιών για το ένδοξο παρελθόν, είναι με ποιο τρόπο η Χώρα, η κοινωνία, οι πολίτες θα βγουν νικητές από έναν «πόλεμο» για τον οποίο οι ίδιοι δεν ευθύνονται….Όσο καθυστερεί η πειστική απάντηση στις αγωνίες και τις αβεβαιότητες του αύριο τόσο θα αυξάνει η Αριστοτελική «πραότητα» των πολιτών και της κοινωνίας συνολικά….. (από politicanea)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου