Το πολύτιμο “ύδωρ”

Έκπληκτοι για μία ακόμη φορά οι καταναλωτές και κυρίως οι επαγγελματίες, παρακολούθησαν την εβδομάδα που πέρασε ένα νέο ράλυ ανόδου της τιμής της αμόλυβδης, χωρίς μάλιστα να υπάρχει καμία δικαιολογία, από τις συνήθεις που προκαλούν την ώθηση της τιμής των καυσίμων και που την τελευταία περίοδο διαρκώς συνηθίζουν να επικαλούνται όλες οι διεθνείς και...επίσημες πηγές. 

Το αποτέλεσμα ήταν η μέση τιμή να διαμορφώνεται από 1,61-1,65ευρώ/λίτρο, όχι πια αμόλυβδης βενζίνης, αλλά πολύτιμου ύδατος...

Σημαντικό όμως πρόβλημα δημιουργεί η συνεχόμενη αύξηση της τιμής και στους επαγγελματίες των καυσίμων, κατά μήκος της βόρειας συνοριακής γραμμής της χώρας, από την Κακαβιά ως τον Έβρο, οι οποίοι ωθούνται στο λουκέτο, αφού η απαγορευτική πλέον τιμή του πολύτιμου ύδατος, οδηγεί χιλιάδες οδηγούς να περνούν καθημερινά τη συνοριακή γραμμή και να γεμίζουν τα ρεζερβουάρ τους έως και μισό ευρώ/λίτρο λιγότερο, εφόσον η μέση τιμή διαμορφώνεται στο 1,25ευρώ/λίτρο! 

Να σημειωθεί ότι το κόστος αυτό της βενζίνης θα πρέπει να συνεκτιμηθεί με το αντίστοιχο κόστος στις γειτονικές χώρες, αφού η μέση τιμή των μισθών κυμαίνεται στο εύρος των 150-200 ευρώ το μήνα! Πράγμα που σημαίνει ότι για τους εκεί κατοίκους τα πράγματα, αναλογικά συγκρινόμενα είναι ίσως χειρότερα...

Η μαζική μετακίνηση των οδηγών της βορείου Ελλάδος απειλεί πλέον τη βιωσιμότητα ενός επαγγέλματος, το οποίο έχει τόσο πολύ συζητηθεί αρνητικά, ώστε κάθε απόπειρα λογικής καταγραφής των δεδομένων να καθίσταται εκ των προτέρων “ύποπτη”.

Και αυτά τα δεδομένα με βάση το παραπάνω πλαίσιο είναι τα εξής :

-Πώς είναι δυνατόν να εξωθούνται στο λουκέτο επιχειρήσεις που λειτουργούν κατά μήκος της παραμεθορίου;

-γιατί δεν ισχύουν διαφορετικές τιμές σε ευαίσθητες περιοχές της χώρας, όταν το ίδιο το Κράτος δίνει το περιθώριο να πωλείται φθηνότερα το ίδιο προϊόν σε άλλο σημείο παραπλεύρως, εντός της χώρας;

Αίσθηση πάντως προκαλεί το γεγονός ότι κανείς δεν αναφέρει ότι στην διαμορφούμενη σήμερα τιμή πάνω από 1ευρώ/λίτρο πηγαίνει ως φόρος στα έσοδα του Κράτους. Με άλλα λόγια έχει κσθημερινή και άμεση ρευστότητα.

Ακόμη και αν θεωρηθεί ότι αυτό είναι θεμιτό λόγω της κρίσης χρέους, κανείς δεν μπορεί να μην ισχσυριστεί ότι είναι επιζήμιο να μπαίνουν λουκέτα σε επιχειρήσεις, εν προκειμένω πρατήρια βενζίνης, που βρίσκονται στην παραμεθόριο. 

Οφείλει όμως και το Κράτος να καταλάβει επιτέλους ότι η νοοτροπία της  άμεσης είσπραξης, δεν μπορεί να διορθώσει στρεβλώσεις στην αγορά. Θα ήταν δηλαδή επιζήμιο για τα έσοδα του Δημοσίου, αν αντί για 1 ευρώ/λίτρο, εισέπραττε 0.80 ευρώ/λίτρο φόρο, μειώνοντας έτσι τις τιμές ανά λίτρο, αυξανόντας όμως την κατανάλωση από οδηγούς που θα μπορούσαν να γεμίσουν το ρεζερβουάρ τους εντός Ελλάδας, επομένως διατηρώντας και ενεργές επιχειρήσεις, αντί να μπαίνουν λουκέτα; 

Αντί καθημερινά να διαγιγνώσκεται ο “θάνατος του εμπράκου”; 

Αντί η ανάπτυξη να στραγγαλίζεται και ο κοινωνικός ιστός να θρυμματίζεται; 

Για μία ακόμη όμως φορά, το αυτονόητο στην ελληνική πραγματικότητα, μοιάζει όλο και περισσότερο ζητούμενο... 

(από politicanea)