Η υποβάθμιση και οι πραγματικοί φόβοι

Διαβάζοντας προσεκτικά κανείς το σκεπτικό της υποβάθμισης της Ελλάδας από τον οίκο Fitch, αλλά  και τις εκτιμήσεις της Standard's and Poor's για πιθανή η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους ασφαλώς και οφείλει να παραδεχθεί ότι πέραν των προφανών σκοπιμοτήτων, για το timing κυρίως της δημοσιοποίησης, ότι υπάρχουν ορισμένες αλήθειες που συστηματικώς αποφεύγονται και δεν αναφέρονται απ’ όσους έχουν αναγάγει την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική, ως την πλέον ενδεδειγμένη “δια πάσαν νόσον...” της...οικονομικής ελληνικής πραγματικότητας. Ο οίκος  Fitch τονίζει ότι : 

1.η δημοσιονομική επίδοση της χώρας έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες, αλλά αναφέρει ότι 

2.η απόφαση του οίκου βασίστηκε σε αμφιβολίες για την μεσοπρόθεσμη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους και πρόσβασης στις αγορές, 

3.στην αβεβαιότητα για τους ρυθμούς ανάπτυξης το 2011 καθώς και στην 

4.έλλειψη σαφήνειας για την στήριξη της Ελλάδας από τους Ευρωπαϊκούς μηχανισμούς στο μέλλον.

Σε ό,τι αφορά το πρώτο σημείο, δηλαδή ότι ξεπέρασε κάθε προσδοκία η δημοσιονομική επίδοση, ασφαλώς και αναφέρει το προφανές, γιατί τα πρωτοφανή σε σκληρότητα κάθετα μέτρα περιοριστικής πολιτικής, έφεραν μεν βραχυπρόθεσμα οικονομικά αποτελέσματα, αλλά η μεσοπρόθεσμη βιωσιμότητα του χρέους τίθεται σε αμφισβήτιση, αφού, όπως ακόμη και το ΔΝΤ εκτίμησε το χρέος θα διογκωθεί κατά 30 ποσοστιαίες μονάδες του Α.Ε.Π. την περίοδο 2009- 2013, ενώ οι προβλέψεις εκτιμούν ότι το 2020 θα είναι υψηλότερο από το αντίστοιχο του 2009.

Την ίδια περίοδο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάνει λόγο για βαθύτερη, από την αναμενόμενη, ύφεση.

Την ίδια ώρα οι εκτιμήσεις του Ινστιτούτου Εργασίας για εκτίναξη της ανεργίας έως το τέλος του 2011 τστο 22% ή ζε απόλυτους επίσημους καταγεγραμμένους αριθμούς στο εφιαλτικό 1.150.000 ανέργους, ασφαλώς και επιτείνουν τις ανησυχίες για την έκβαση της ύφεσης.

Αυτό όμως που ενδεχομένως να χρήζει εξίσου μεγάλης προσοχής είναι το 4ο σημείο της εκτίμησης του οίκου : δηλαδή η έλλειψη σαφήνειας για την στήριξη της Ελλάδας από τους Ευρωπαϊκούς μηχανισμούς στο μέλλον.

Σε κάθε περίπτωση αν άμεσα δεν αλλάξει ρότα η οικονομική πολιτική και δε στραφεί σε αναπτυξιακή τροχιά, η ύφεση θα βαθαίνει, η ανεργία θα μεγαλώνει, μεγάλα κοινωνικά στρώματα θα εξωθούνται στο περιθώριο, η απελπισία των πολιτών θα μετατραπεί σε οργή και η οργή σε ηφαίστιο έτοιμο να εκραγεί.

Και αν αυτό συμβεί δε θα έχει πλέον καμία αξία κανένα πείραμα...
(από politicanea)