Του Θανάση Ι. Νικολαΐδη
«ΜΕΓΙΣΤΗΝ κέκτηται αριθμός δύναμιν», αλλά δεν θα μπούμε στη δύναμη και στη λογική των αριθμών. Ούτε θα κατατάξουμε σε σαφείς βαθμίδες, σε επίπεδο προσώπων, τους «αυτοδιοικητικούς». Αυτοί, αύριο, θα «αγωνίζονται» για την επίπλωση των γραφείων και τη στελέχωσή τους με «ημετέρους», θα τους κλείνουν ραντεβού καλλίγραμμες(;) «ιδιαίτερες» και η (εξασφαλισμένη) έδρα θα ζεσταίνεται απ’ την έδρα τους ως «νικητών». Με τους…αγωνιστές τριγύρω να λύνουν(;) προβλήματα υπηκόων προσκυνώντας τον...
ηγεμόνα και με πρακτικές που θα ακυρώνουν τον «Καλλικράτη».
ΠΕΡΑ απ’ τις προεκλογικούς λεονταρισμούς, τις μετεκλογικές (φανερές) χαρές και τα κρυφά μοιρολόγια, βγαίνουν συμπεράσματα πολιτικά. Αποφύγαμε τις πρόωρες εκλογές. Με την όποια κυβέρνηση στα πράγματα και τον κ. Παπανδρέου στο άχαρο πρωθυπουργικό πόστο, που κανένας, σήμερα, δεν θα το(ν)ζήλευε. Αν ένας δήμαρχος είτε περιφερειάρχης νιώθει ευτυχής, δεν νιώθει το ίδιο ένας πρωθυπουργός, σε σημερινούς καιρούς χαλεπούς και με βαρύ φορτίο στην πλάτη.
Ο Πρωθυπουργός λοιδορήθηκε όσο κανένας, αν, βέβαια, εξαιρέσουμε τον...πατέρα του. Η προεκλογική πρακτική των νεοδημοκρατών θύμιζε Ν.Δ. του (βρώμικου) ’89. Κάποια παλικάρια της αντέγραφαν τους «προγόνους» και ο (ηλεκτρονικός) τους Τύπος κατέβαζε…καντήλια αντιπαπανδρεϊκά, «κουνώντας τα πόδια, πριν ανέβη στ’ άλογο». Τους είδε ο μέσος έλληνας, θυμήθηκε και (τους) τρόμαξε. Σήκωσε το «στοπ» και τους φρέναρε. Άνοιξε πράσινο και η πορεία συνεχίζεται. Σε ατραπό με καλντερίμια, παραμερίζοντας γαϊδουράγκαθα.
ΚΑΤΙ απόμεινε στην ψυχή του ψηφοφόρου και πορεύτηκε. Και, βέβαια, δεν ταύτισε τους καλούς με το ΠΑΣΟΚ και τους κακούς με τους υπόλοιπους. Το δείχνει η οριακή του ψήφος, αλλά στο βάθος η απόφαση να σωθεί η Ελλάδα. Με διορθωτικές κινήσεις από πλευράς Κυβέρνησης και με τα μάτια των κυβερνώντων στον πένητα. Και με το κυνηγητό κλεφτών και κλεφταράδων του παρελθόντος. Το ξεκίνησαν κι αλίμονό τους να τ’ αφήσουν στη μέση. Να νομοθετήσουν και να δικάσουν (μεγαλο)ενόχους που μας δούλεψαν (και) με δημοκρατία κυκλοφορούν ελεύθεροι. Με διαδικασίες κατεπείγουσες-αυτά θέλει και περιμένει ο λαός. Όχι για αντεκδίκηση. Γι αλόγους δικαιοσύνης, ίσης μεταχείρισης και περηφάνιας του.
«ΜΕΓΙΣΤΗΝ κέκτηται αριθμός δύναμιν», αλλά δεν θα μπούμε στη δύναμη και στη λογική των αριθμών. Ούτε θα κατατάξουμε σε σαφείς βαθμίδες, σε επίπεδο προσώπων, τους «αυτοδιοικητικούς». Αυτοί, αύριο, θα «αγωνίζονται» για την επίπλωση των γραφείων και τη στελέχωσή τους με «ημετέρους», θα τους κλείνουν ραντεβού καλλίγραμμες(;) «ιδιαίτερες» και η (εξασφαλισμένη) έδρα θα ζεσταίνεται απ’ την έδρα τους ως «νικητών». Με τους…αγωνιστές τριγύρω να λύνουν(;) προβλήματα υπηκόων προσκυνώντας τον...
ηγεμόνα και με πρακτικές που θα ακυρώνουν τον «Καλλικράτη».
ΠΕΡΑ απ’ τις προεκλογικούς λεονταρισμούς, τις μετεκλογικές (φανερές) χαρές και τα κρυφά μοιρολόγια, βγαίνουν συμπεράσματα πολιτικά. Αποφύγαμε τις πρόωρες εκλογές. Με την όποια κυβέρνηση στα πράγματα και τον κ. Παπανδρέου στο άχαρο πρωθυπουργικό πόστο, που κανένας, σήμερα, δεν θα το(ν)ζήλευε. Αν ένας δήμαρχος είτε περιφερειάρχης νιώθει ευτυχής, δεν νιώθει το ίδιο ένας πρωθυπουργός, σε σημερινούς καιρούς χαλεπούς και με βαρύ φορτίο στην πλάτη.
Ο Πρωθυπουργός λοιδορήθηκε όσο κανένας, αν, βέβαια, εξαιρέσουμε τον...πατέρα του. Η προεκλογική πρακτική των νεοδημοκρατών θύμιζε Ν.Δ. του (βρώμικου) ’89. Κάποια παλικάρια της αντέγραφαν τους «προγόνους» και ο (ηλεκτρονικός) τους Τύπος κατέβαζε…καντήλια αντιπαπανδρεϊκά, «κουνώντας τα πόδια, πριν ανέβη στ’ άλογο». Τους είδε ο μέσος έλληνας, θυμήθηκε και (τους) τρόμαξε. Σήκωσε το «στοπ» και τους φρέναρε. Άνοιξε πράσινο και η πορεία συνεχίζεται. Σε ατραπό με καλντερίμια, παραμερίζοντας γαϊδουράγκαθα.
ΚΑΤΙ απόμεινε στην ψυχή του ψηφοφόρου και πορεύτηκε. Και, βέβαια, δεν ταύτισε τους καλούς με το ΠΑΣΟΚ και τους κακούς με τους υπόλοιπους. Το δείχνει η οριακή του ψήφος, αλλά στο βάθος η απόφαση να σωθεί η Ελλάδα. Με διορθωτικές κινήσεις από πλευράς Κυβέρνησης και με τα μάτια των κυβερνώντων στον πένητα. Και με το κυνηγητό κλεφτών και κλεφταράδων του παρελθόντος. Το ξεκίνησαν κι αλίμονό τους να τ’ αφήσουν στη μέση. Να νομοθετήσουν και να δικάσουν (μεγαλο)ενόχους που μας δούλεψαν (και) με δημοκρατία κυκλοφορούν ελεύθεροι. Με διαδικασίες κατεπείγουσες-αυτά θέλει και περιμένει ο λαός. Όχι για αντεκδίκηση. Γι αλόγους δικαιοσύνης, ίσης μεταχείρισης και περηφάνιας του.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου