«χωρίς τη σαβούρα το παπόρι μπατάρει».Μανιάτικη παροιμία
Δωσίλογοι: η λέξη πλάστηκε κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και χαρακτήρισε αυτούς που συνεργάστηκαν με τους Ιταλούς, Γερμανούς, Βουλγάρους κατά την κατοχή. Φυσικά ο όρος αναφέρεται στους ηττημένους. Αν τον πόλεμο τον είχε κερδίσει ο άξονας δωσίλογοι θα ήτανε ο μισθοφόρος των εγγλέζων ΕΛΑΣ, ο εσμός των παράξενων τύπων που την...
κοπάνησαν από την Ελλάδα, της πείνας και της κατοχής, κατέφυγαν στην Μέση Ανατολή και περνούσαν τις μεν ημέρες τους γλείφοντας τους Άγγλους τις δε νύχτες στα καμπαρέ της Αλεξάνδρειας. Ένας εσμός που ανάγκασε το Σεφέρη αγανακτισμένο να γράψει: «η μωρία και η διανοητική αναπηρία τις ελληνικής άρχουσας τάξης σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις» ( Γ. Σεφέρη. Πολεμικό Ημερολόγιο).
Με μάρτυρά τους τις 500.000 χιλιάδες νεκρούς από την πείνα, που ο Βρετανικός αποκλεισμός επέβαλε στον ελληνικό λαό (Προκόπης Παπαστράτης , British Policy towards Greece during theSecond World War 1941-1945), το ολοκαύτωμα του Πειραιά από τους Εγγλέζικους βομβαρδισμούς με τις 2.500 νεκρούς(Χρ. Πετρίτη, το Ολοκαύτωμα του Πειραιά, Λαβύρινθος, Αριθ. 7 Ιαν 2004), τις βαρβαρότητες του Δεκέμβρη, την τραγωδία του εμφυλίου πολέμου (Ανδρέας Γερολυμάτος, Red Acropolis Black Terror) και τις κρεμάλες στην Κύπρο, οι Έλληνες δεν χρωστάνε σε κανένα και τίποτα. Η Ελλάδα ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έπρεπε να έχει την δική της φωνή, υπερήφανη δυνατή. Να διεκδικεί με σθένος και στυγνή ψυχρή λογική δύναμη το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, Να αγωνίζεται για τα δικαιώματα των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και Τενέδου. Να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου (ζητώ συγγνώμη από τον σύντροφο Κουναλάκη Νότια Αλβανία ήθελα να πώ)!
Το παρελθόν μας δίνει το δικαίωμα να είμαστε «περήφανοι» να απαιτούμε και να διεκδικούμε. Είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που πολέμησε τον φασισμό, τον ναζισμό, τον κομουνισμό και την αγγλική αποικιοκρατία Θα έπρεπε να θυμίζουμε στους Ευρωπαίους εταίρους μας, που ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμοι να συκοφαντήσουν την Ελλάδα, ότι αυτή η χώρα δεν έδωσε ούτε ένα στρατιώτη στα Waffen-SS σε αντίθεση με τις μεραρχίες των Γάλλων, των Βέλγων, των Δανών, των Ολλανδών και πάει λέγοντας. Και όμως η Ελλάδα σιωπά. Δέχεται αδιαμαρτύρητα την επιβολή από το State Department και το Soros της αλλοίωσης της ιστορίας της και την επιδρομή του ΔΝΤ. Όχι γιατί η χώρα δεν έχει χαρτιά να παίξει, αλλά γιατί εν έτει 2010 οι δωσίλογοι του τότε κλωνοποιήθηκαν, αλά προβατίνες Ντόλι της πολιτικής, σε δωσίλογους της Νεοταξίτικης φράκτ(ΣΙΑ)ς. Τους ανθρώπους αυτούς διακρίνει, όπως και τους ομοίους τους του τότε, ένα κοινό σύνδρομο δουλικότητας και συμπεριφοράς. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας και οι διάφορες ελίτ πάσχουν από κατεστημένα συμπλέγματα χατζηαβατισμού και παγωμένα αντανακλαστικά. Αρκεί ένα bravo από τούς «μεγάλους» για να τα δώσουν όλα.
Οι Νεοταξίτες δωσίλογοι διακρίνονται σε πολλές κατηγορίες..
Σε αυτούς που συνδυάζουν τα ψυχολογικά συμπλέγματα με την επιδίωξη αμοιβών και ωφελημάτων πχ δημοσίευση ενός άρθρου τους στην Wall Street Journal (Ανδριανόπουλος, ο έλληνας σιωνιστής Τ. Μιχας ), Foreign Policy (Δημητράς), συμμετοχή σε ένα συνέδριο με τα έξοδα πληρωμένα, κατά προτίμηση στο Harvard (Δραγώνα, Φραγκουδάκη) άντε και κάνα Princeton ή Yale. Κεφάλια γεμάτα άχυρα που περνάνε τα άχυρα για μεγάλες ιδέες.
Σε αυτούς που συνειδητά και με συγκεκριμένα ανταλλάγματα πρακτορεύουν συμφέροντα ξένων Δυνάμεων (Είμαστε βαθιά νυχτωμένοι και πάσχουμε από παιδαριώδη αφέλεια να πιστέψουμε ότι το είδος αυτό εξέλιπε από τη χώρα μας).
Σε όσους έχουν αφομοιώσει ψυχολογικά τον ενδοτισμό ξεκινώντας από ποικίλες τραυματικές ή συμπλεγματικές αφετηρίες Το «ιδού ο στρατός σου» του Π. Κανελλόπουλου το αντικατέστησε «ιδού η ιστορία σας» του Λιάκου και της Ρεπούση προσφέροντας ανερυθρίαστα την Ελλάδα στα νύχια του Νεοταξίτικου Μολώχ για να συμπληρωθεί με το “ιδού η Ελλάδα” στους ανθρώπους της τρόικας και του ΔΝΤ.
maximos maximos
κοπάνησαν από την Ελλάδα, της πείνας και της κατοχής, κατέφυγαν στην Μέση Ανατολή και περνούσαν τις μεν ημέρες τους γλείφοντας τους Άγγλους τις δε νύχτες στα καμπαρέ της Αλεξάνδρειας. Ένας εσμός που ανάγκασε το Σεφέρη αγανακτισμένο να γράψει: «η μωρία και η διανοητική αναπηρία τις ελληνικής άρχουσας τάξης σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις» ( Γ. Σεφέρη. Πολεμικό Ημερολόγιο).
Με μάρτυρά τους τις 500.000 χιλιάδες νεκρούς από την πείνα, που ο Βρετανικός αποκλεισμός επέβαλε στον ελληνικό λαό (Προκόπης Παπαστράτης , British Policy towards Greece during theSecond World War 1941-1945), το ολοκαύτωμα του Πειραιά από τους Εγγλέζικους βομβαρδισμούς με τις 2.500 νεκρούς(Χρ. Πετρίτη, το Ολοκαύτωμα του Πειραιά, Λαβύρινθος, Αριθ. 7 Ιαν 2004), τις βαρβαρότητες του Δεκέμβρη, την τραγωδία του εμφυλίου πολέμου (Ανδρέας Γερολυμάτος, Red Acropolis Black Terror) και τις κρεμάλες στην Κύπρο, οι Έλληνες δεν χρωστάνε σε κανένα και τίποτα. Η Ελλάδα ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έπρεπε να έχει την δική της φωνή, υπερήφανη δυνατή. Να διεκδικεί με σθένος και στυγνή ψυχρή λογική δύναμη το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, Να αγωνίζεται για τα δικαιώματα των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και Τενέδου. Να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου (ζητώ συγγνώμη από τον σύντροφο Κουναλάκη Νότια Αλβανία ήθελα να πώ)!
Το παρελθόν μας δίνει το δικαίωμα να είμαστε «περήφανοι» να απαιτούμε και να διεκδικούμε. Είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που πολέμησε τον φασισμό, τον ναζισμό, τον κομουνισμό και την αγγλική αποικιοκρατία Θα έπρεπε να θυμίζουμε στους Ευρωπαίους εταίρους μας, που ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμοι να συκοφαντήσουν την Ελλάδα, ότι αυτή η χώρα δεν έδωσε ούτε ένα στρατιώτη στα Waffen-SS σε αντίθεση με τις μεραρχίες των Γάλλων, των Βέλγων, των Δανών, των Ολλανδών και πάει λέγοντας. Και όμως η Ελλάδα σιωπά. Δέχεται αδιαμαρτύρητα την επιβολή από το State Department και το Soros της αλλοίωσης της ιστορίας της και την επιδρομή του ΔΝΤ. Όχι γιατί η χώρα δεν έχει χαρτιά να παίξει, αλλά γιατί εν έτει 2010 οι δωσίλογοι του τότε κλωνοποιήθηκαν, αλά προβατίνες Ντόλι της πολιτικής, σε δωσίλογους της Νεοταξίτικης φράκτ(ΣΙΑ)ς. Τους ανθρώπους αυτούς διακρίνει, όπως και τους ομοίους τους του τότε, ένα κοινό σύνδρομο δουλικότητας και συμπεριφοράς. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας και οι διάφορες ελίτ πάσχουν από κατεστημένα συμπλέγματα χατζηαβατισμού και παγωμένα αντανακλαστικά. Αρκεί ένα bravo από τούς «μεγάλους» για να τα δώσουν όλα.
Οι Νεοταξίτες δωσίλογοι διακρίνονται σε πολλές κατηγορίες..
Σε αυτούς που συνδυάζουν τα ψυχολογικά συμπλέγματα με την επιδίωξη αμοιβών και ωφελημάτων πχ δημοσίευση ενός άρθρου τους στην Wall Street Journal (Ανδριανόπουλος, ο έλληνας σιωνιστής Τ. Μιχας ), Foreign Policy (Δημητράς), συμμετοχή σε ένα συνέδριο με τα έξοδα πληρωμένα, κατά προτίμηση στο Harvard (Δραγώνα, Φραγκουδάκη) άντε και κάνα Princeton ή Yale. Κεφάλια γεμάτα άχυρα που περνάνε τα άχυρα για μεγάλες ιδέες.
Σε αυτούς που συνειδητά και με συγκεκριμένα ανταλλάγματα πρακτορεύουν συμφέροντα ξένων Δυνάμεων (Είμαστε βαθιά νυχτωμένοι και πάσχουμε από παιδαριώδη αφέλεια να πιστέψουμε ότι το είδος αυτό εξέλιπε από τη χώρα μας).
Σε όσους έχουν αφομοιώσει ψυχολογικά τον ενδοτισμό ξεκινώντας από ποικίλες τραυματικές ή συμπλεγματικές αφετηρίες Το «ιδού ο στρατός σου» του Π. Κανελλόπουλου το αντικατέστησε «ιδού η ιστορία σας» του Λιάκου και της Ρεπούση προσφέροντας ανερυθρίαστα την Ελλάδα στα νύχια του Νεοταξίτικου Μολώχ για να συμπληρωθεί με το “ιδού η Ελλάδα” στους ανθρώπους της τρόικας και του ΔΝΤ.
maximos maximos
(από dinatos)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου