Το κόστος της εθνική μας μαγκιά....

Του Θανάση Ι. Νικολαΐδη
ΕΧΟΥΜΕ παρελθόν, παρόν… μπορεί και να’ χουμε και μέλλον. Ως λαός, κοινωνία και άτομα. Δεκαετίες ανεμελιάς κι όποιος προλάβει. Να γελάσεις τον διπλανό σου; Μαγκιά. Να μην πληρώσεις φόρους; Τίτλος τιμής. Τι κι αν δεν έχεις Υγεία, Παιδεία, Συγκοινωνίες; Τι κι αν η λακκούβα χάσκει περιμένοντας τον υποψήφιο του «Καλλικράτη» να νοιαστεί παρατώντας την «καμπάνια» των...
υποσχέσεων και των παχέων λόγων; Πρώτα το κομπόδεμα του νεοέλληνα, με … σοσιαλισμό είτε με καπιταλισμό. Πάνω ο ισχυρός, κάτω εσύ και καθόλου χώρος για την ηθική και πρόνοια για το αύριο.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, είχαμε ξεσαλώσει. Κορυφή και βάση. Πολιτικοί και ψηφοφόροι. Τηλεόραση και «Εκπαίδευση». Λαός και…Κολονάκι. Δεν έκλεβε άμεσα ο φτωχός (γιατί δεν μπορούσε), ανέχονταν την αλητεία της «άσπρης μπλούζας» για να...

 περιφέρεται με μια τσάντα άχρηστα φάρμακα και στο ταμείο του τον λογαριασμό. Αφηνιασμένος με το καρότσι στο σούπερ μάρκετ και πνιγμένος στα περιττά υπηρέτησε με πάθος την υπερκατανάλωση (ενίοτε των ακριβοπληρωμένων σκουπιδιών). Έκλεβε ο ισχυρός με την κάλυψη του πολιτικού και μ ε το αζημίωτο του τελευταίου, ακολουθούσε κι ο φτωχός (στη τσέπη και στα μυαλά), με κουτοπονηριά και ρουσφετομανία. Έκανε την αρπαχτή του ο υπουργός, φροντίζοντας, νωρίτερα, για την ατιμωρησία του, με νόμο και σφραγίδα. Ήρθε η στιγμή της έκρηξης κι όλοι στο πόδι. Για φωνές, τσιρίδες, κατάρες και αφορισμούς.

ΚΑΙ ποιος δεν το’ λεγε πως μας χρειάζεται ένας καλοπληρωμένος…Γερμανός για να μας βάλει σε τάξη; Ένας «Ρεχάγκελ» της κοινωνίας μας με στοιχεία ευρωπαϊκής πειθαρχίας και με τη ακρίβεια των αριθμών.
ΗΡΘΑΝ, λοιπόν, (τους φέραμε) και μπήξαμε τις φωνές. Κάτι μυρίστηκαν από αρπαχτές ελλήνων εργολάβων, μια ματιά στο υδροκέφαλο δημόσιο, αηδία για τη γραφειοκρατία, απορία για το φακελάκι, μια γύρα στα νησιά, η οσμή από φοροκλοπή στα σκυλάδικα, σκάνδαλα πολιτικών με τις μίζες, τις αρπαχτές και με τη νόμιμη(!) ασυλία τους, οπότε…τέλος τα «ευρωπαϊκά» χαμόγελα. Η Ευρώπη θα πάρει τα δανεικά της, οι «νεοφώτιστοι» έχουν σειρά κι εμείς έχουμε αύριο. Με λιγότερες εξυπνάδες ατομικά, εθνικά, συνολικά.

(από press-gr)