Είμαστε bloggers είτε επώνυμοι είτε ανώνυμοι. Δεν θέλουμε να γίνουμε δημοσιογράφοι.

Τελικά το κατεστημένο «Σύστημα» καθοδήγησης της Κοινής Γνώμης δεν μπορεί να ησυχάσει με τίποτα όσο έχει τα blogs απέναντί του. Με διάφορους τρόπους κατά το παρελθόν έχει προσπαθήσει να βάλει χέρι στο διαδίκτυο, αλλά απέτυχε. Πρόσφατα έριξαν στην πιάτσα την ιδέα της αδειοδότησης των blogs, μέσα από τα δικαστήρια (βλ. Με άδεια των δικαστηρίων τα blogs;).  Όταν όμως είδαν ότι αυτή η ιδέα συνάντησε την...

κάθετη αντίδραση του διαδικτύου και το χλευασμό, άλλαξαν το τροπάριο.

Τώρα πετάνε άλλη ιδέα. Τώρα έβαλαν μπροστά τα λεγόμενα δημοσιογραφικά blogs σαν....

«Δούρειο Ίππο» στο χώρο των bloggers. Δεν έχουν προφανώς αντιληφθεί τι εκτίμηση έχουν τα δημοσιογραφικά blogs μεταξύ των bloggers. Οι bloggers δεν είναι σαν τους πολιτικούς που τρέμουν μπροστά στο δημοσιογράφο και γλύφουν. Μπορεί οι bloggers να τα διαβάζουν για να παίρνουν κάποια είδηση από αυτά ή να διασκεδάζουν με το ξεκατίνιασμα που κάνουν για το χώρο τους, αλλά επί της ουσίας ουδόλως τους επηρεάζουν, όπως αντίθετα επηρεάζουν τα ΜΜΕ πολιτικούς και πολίτες.

Διαβάσαμε λοιπόν ότι δεν θέλουν τώρα το διαδίκτυο φιμωμένο. Θέλουν λέει να προχωρήσουν στην αναγνώριση μιας ισοτιμίας μεταξύ bloggers και παραδοσιακών ΜΜΕ. Τώρα διαρρέουν μέσω των δημοσιογραφικών blogs ότι θέλουν να κάνουν μια «Ενωση Διαχειριστών Διαδικτύου», άλλο ένα δηλαδή κομματικό συνδικαλιστικό όργανο, και σαν αιτιολογία βάζουν δήθεν την ασφαλιστική κάλυψη και τις παροχές που έχουν οι δημοσιογράφοι. Ως τυράκι στη φάκα ρίχνουν δήθεν την κρατική διαφήμιση, για να τσιμπήσουν οι ελεύθεροι bloggers και να αρχίσουν να τρέχουν τα σάλια τους.  Οι άνθρωποι είναι απίστευτοι. Θέλουν να κάνουν και τους bloggers κρατικοδίαιτους, σαν τον εαυτό τους.

Όλα αυτά ονομάζονται κίνητρα και απώτερο σκοπό έχουν να βγάλουν τους bloggers από τη ανωνυμία.

Αυτό εδώ το blog αν και είναι επώνυμο και δεν έχει λόγους να φοβάται την κατάργηση της ανωνυμίας, εντούτοις λέει:

1) Δεν θέλουμε καμία ασφάλιση.

2) Δεν είμαστε επαγγελματίες δημοσιογράφοι.

3) Δεν θέλουμε να γίνουμε δημοσιογράφοι, ούτε θέλουμε τα προνόμιά τους.

4) Δεν θέλουμε διαφημίσεις. Έχουμε ένα προσωπικό ημερολόγιο και κάνουμε το κέφι μας, μοιραζόμενοι με κάποιους φίλους ιδέες και αντιπαραθέσεις και αυτό ανήκει στην απόλυτη σφαίρα της ελευθερίας μας.

5) Τα δημοσιογραφικά blogs είναι σε όλους γνωστά στο διαδίκτυο και αντιμετωπίζονται από τους bloggers ως on line ΜΜΕ. Ας κάνουν λοιπόν οι κάτοχοί τους οποιαδήποτε συνδικαλιστικό όργανο θέλουν, ας ασφαλιστούν οι εργαζόμενοι σ’ αυτά, ας πάρουν διαφημίσεις και άλλες διευκολύνσεις και ας αφήσουν ήσυχους τους ελεύθερους ανθρώπους να εκφραστούν όπως θέλουν.

6) Δεν εκπέμπουμε ανοιχτά όπως τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, αλλά είμαστε ηλεκτρονικά βιβλία που πρέπει να επιλέξει ο αναγνώστης να τα ανοίξει και να τα διαβάσει.

Το διαδίκτυο δημιουργήθηκε από την ανάγκη ελεύθερης έκφρασης και επικοινωνίας μεταξύ ελεύθερων ανθρώπων, επώνυμων και ανώνυμων και θα παραμείνει τέτοιο.

Όσες απαρχαιωμένες και οπισθοδρομικές ενέργειες και αν επιχειρηθούν, θα αποτύχουν.

Απορούμε πάντως πως μια κυβέρνηση με ιδεολογία την παγκόσμια διακυβέρνηση, θέλει να βάλει έλεγχο στο διαδίκτυο σε τοπικό επίπεδο!!!

(από hassapis-peter, pentapostagma)