Ομοσπονδιακή διακυβέρνηση κατοχικής συμμαχίας....

Πριν από δύο μήνες το η εφημερίδα το «Ποντίκι» έγραφε ότι η τρόικα θα στείλει, εκτός από τους μόνιμους ελεγκτές, και έναν αρχιεπιτηρητή, ο οποίος θα λειτουργεί ως... σύμβουλος του πρωθυπουργού και θα μεσολαβεί μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών.
Ο όρος για τοποθέτηση αρχιεπιτηρητή περιλαμβάνεται σε όλες τις...
συμβάσεις του ΔΝΤ με τις δανειολήπτριες χώρες.
Κατά κανόνα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επιλέγει ντόπιο αξιωματούχο, για να...
γνωρίζει από πρώτο χέρι την πραγματικότητα της επιτηρούμενης χώρας...
Στη δική μας περίπτωση όμως η τρόικα... δεν το διακινδύνευσε και διόρισε ως αρχιεπιτηρητή τον Ιταλό Τομάζο - Πάντοα Σκιόπα (Δείτε εδώ)
Το Μαξίμου πλάσαρε στα ΜΜΕ το καπέλωμα ως δική του πρωτοβουλία και μεγάλη επιτυχία, καθώς ο κύριος Σκιόπα έχει... πείρα. Ποια είναι όμως η πείρα του και σε τι ακριβώς;
Κατ’ αρχάς ο κύριος αυτός, ο οποίος ανέλαβε πρωτοσύμβυλος του πρωθυπουργού για «θέματα οικονομίας και διαχείρισης χρέους», είναι... σπουδαία μούρη, αφού είχε διατελέσει αντιπρόεδρος της Ιταλικής Κεντρικής Τράπεζας και μέλος του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, συνεργάτης του Ντελόρ και εκ των πρωτεργατών της δημιουργίας του ευρώ.
Όμως το σημαντικότερο σε ό,τι μας αφορά είναι ότι το διάστημα 2006-2008 υπήρξε «τσάρος της οικονομίας» στη σχετικά βραχύβια κυβέρνηση Πρόντι, όπου έκανε πράματα και θάματα:
● Αύξησε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια.
● «Πάγωσε» τους μισθούς.
● Μετέτρεψε σε προσωρινές συμβάσεις δεκάδες χιλιάδες μόνιμες θέσεις εργασίας.
● Διευκόλυνε τις απολύσεις και μείωσε τις αποζημιώσεις.
● Μείωσε δραστικά τη χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων.
● Πετσόκοψε αγρίως τις κοινωνικές δαπάνες.
● Επιχείρησε να καταργήσει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
● Στο «τσακ» απέτυχε να διεκπεραιώσει την πώληση της κρατικής αεροπορικής εταιρείας Alitalia στην ολλανδογαλλική κοινοπραξία Air France - KLM εξαιτίας της σφοδρής αντίδρασης των ιταλικών συνδικάτων.
Με απλά λόγια, ο νέος... «σύμβουλος» του Παπανδρέου έκανε ό,τι ακριβώς και η σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας υπό την αγία σκέπη του Νομισματικού Ταμείου. Κατόπιν αυτών η προαγωγή του σε πρόεδρο της Υπουργικής Επιτροπής του ΔΝΤ ήταν απολύτως φυσιολογική.
Φυσικά τα περί «συμβούλου» του πρωθυπουργού, ο οποίος μάλιστα θα μας επαναφέρει στις αγορές, μόνο... γέλια μπορούν να προκαλέσουν. Άλλωστε το... καθηκοντολόγιο που σέρβιραν κυβέρνηση και ΜΜΕ για τον συγκεκριμένο κύριο είναι απλώς ταυτόσημο με τη δουλειά που το ίδιο το ΔΝΤ έχει κληθεί να κάνει στην Ελλάδα.

Ας τελειώνουμε λοιπόν με το δούλεμα.
Ο άνθρωπος αυτός είναι κάτι σαν υπερπρωθυπουργός. Επειδή λοιπόν στην κυβέρνηση δεν στερούνται νοημοσύνης, είναι αυτονόητο ότι απλώς λένε ψέματα όταν τον παρουσιάζουν ως πρωθυπουργικό «σύμβουλο».
Ποια είναι όμως η πλάκα; Ότι, αν και το σερβίρισμα του Σκιόπα ως... σπουδαίου συμβούλου έγινε την Τρίτη από «Το Βήμα», την επομένη, δηλαδή χθες, στο πρωτοσέλιδο σημείωμά του ο εκδότης της εφημερίδας Σταύρος Ψυχάρης γράφει:
«Παλαιά, από τα χρόνια της ανεξαρτησίας, η παρουσία ξένων συμβούλων στην Ελλάδα. Υπήρξαν βεβαίως και φωτισμένοι άνθρωποι, οι οποίοι συνέβαλαν στην πρόοδο της χώρας. Ωστόσο η εμπειρία δεν είναι η καλύτερη. Και οι προθέσεις δεν ήταν πάντοτε αγαθές.
Είμαστε βέβαιοι ότι ο κ. Πρωθυπουργός αξιολόγησε όλες τις παραμέτρους προτού αποφασίσει την πρόσληψη του Ιταλού συμβούλου».
Θα μπορούσε φυσικά να το γράψει και απλούστερα:
«Ο Παπανδρέου τον έφερε για να σας ξεσκίσει, κι εμένα μου έρχονται στο μυαλό οι εποχές που η Ελλάδα ήταν έναν κανονικότατο προτεκτοράτο».
Ας είναι όμως. Έστω κι έτσι, με το «γάντι», καταλάβαμε...
Η ουσία είναι ότι η κυβέρνηση υποχωρεί συνεχώς ως προς τη διατήρηση της εξουσίας στη λήψη των σημαντικών αποφάσεων. Κι ας μην ξεχνάμε και τούτο: Η οικονομική πολιτική του Σκιόπα στην Ιταλία ήταν αυτή που επιτάχυνε την πτώση της κυβέρνησης Πρόντι – καθώς δεν βρήκε καμιά συναίνεση στην ιταλική κοινωνία και τα πανίσχυρα συνδικάτα – αλλά και συνέτεινε στην επώδυνη διάλυση της Κεντροαριστεράς και την κυριαρχία του Μπερλουσκόνι. Αυτά ως... προειδοποίηση για τους δικούς μας...

Οι...φούφουτοι του Γιώργου
O ανασχηματισμός, το έχετε διαβάσει κι αλλού, είναι προ των πυλών, καθώς η κυβέρνηση μετά τη σύγκρουσή της με την κοινωνία θέλει... ρεκτιφιέ. Αυτό που δεν έχετε διαβάσει είναι τα ονόματα αυτών που τελικά, και επί της ουσίας, (θα) κυβερνούν αυτόν το τόπο, μαζί βέβαια με τους ελεγκτές τροικάνους. Το «Π» έχει τη χαρά (;) να σας τους παρουσιάσει:
● Τομάζο Πάντοα Σκιόπα: Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης (αλλά σε ρόλο πολύ ευρύτερο του Πάγκαλου. Έχει ένα επιπλέον προσόν συγκριτικά με τον Θόδωρα: Στην Ιταλία είχε συγκυβερνήσει με την... Κομμουνιστική Επανίδρυση).
● Τζ. Στίγκλιτς: Υπουργός Οικονομικών (ο νομπελίστας υπάρχουν ελπίδες να τα καταφέρει καλύτερα από τον Γ. Παπακωνσταντίνου).
● Αμάρτια Σεν: Υπουργός Οικονομίας (να ξεκουραστεί και η Λούκα Κατσέλη).
● Χ. Σομάβια: Υπουργός Εργασίας (θα... ολοκληρώσει το κοινωφελές έργο του Λοβέρδου ο επικεφαλής του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας;).
● Γιόζεφ Ασεμπίγιο: Υπουργός Περιβάλλοντος (θα «διορθώσει» τις κάποιες ατέλειες της Μπιρμπίλη).
● Χ. Πάλμε: Υπουργός Υγείας (μάλλον θα κρατήσει την Ξενογιαννακοπούλου ως αναπληρώτρια ο υιός του φίλου και συναγωνιστή του Ανδρέα Παπανδρέου Ούλoφ Πάλμε).
● Τζ. Φίσκιν: Υπουργός Εσωτερικών (ο Ραγκούσης διάβασε το έργο του καθηγητή του Στάνφορντ για να... δημιουργήσει τον «Καλλικράτη»).
● Νικ Νεγκρεπόντε: Υπουργός Παιδείας (η κυρία Διαμαντοπούλου θα κάνει «φροντιστήριο», παρακολουθώντας πώς κάνει τη δουλειά ο προφέσορας του ΜΙΤ και γεννήτορας της ιδέας «ένα κομπιούτερ για κάθε παιδί»).
● Τζ. Μούλγκαν: Υπουργός Επικρατείας (ο ικανότατος Χάρης Παμπούκης έχει κι αυτός να μάθει από τον επικεφαλής στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργικού γραφείου του... Ηνωμένου Βασιλείου).
● Ρότζερ Ουίλκινς: Υπουργός Δικαιοσύνης (θα συμβάλει στην εμπέδωση του αγγλοσαξονικού δικαίου, το οποίο ισχύει, για να μην ξεχνιόμαστε, για τις δανειακές συμβάσεις που έχει υπογράψει η κυβέρνηση).
● Κέβιν Φέδερστόουν: Υπουργός Πολιτισμού θα γίνει ο εν λόγω καθηγητής Σύγχρονων Ελληνικών Σπουδών στο LSA (για να αποδεσμευτεί ο Γερουλάνος και να είναι στον πρωινό καφέ του πρωθυπουργού).
● Τζέιμς Γκαλμπρέιθ: Υφυπουργός Εξωτερικών για θέματα οικονομικής συνεργασίας (Ο γιος του Τζον Κένεθ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και επικεφαλής των Οικονομολόγων για την Ειρήνη, θα αναλάβει τα θέματα οικονομικής συνεργασίας με την Τουρκία και τις βαλκανικές χώρες).
● Richard Parker: Επικεφαλής του πρωθυπουργικού γραφείου (ο λέκτορας Δημόσιας Πολιτικής στη Σχόλη Διακυβέρνησης του Χάρβαρντ θα αναλάβει το «φροντιστήριο» των υπουργών σε θέματα επικοινωνίας).

Δυόμισι υπουργικά συμβούλια
Θα θέλαμε, μέρες ζεστές, καλοκαιρινές και ανέμελες που είναι, να κάνουμε λίγο πλάκα, να (σας) χαλαρώσουμε. Δεν μας το επιτρέπει όμως η πραγματικότητα, καθώς ξεπερνά και τη ζωηρότερη φαντασία. Το σενάριο του ανασχηματισμού που σας παρουσιάζουμε δεν είναι αστείο. Είναι, δυστυχώς, η συγκαλυμμένη πολιτική πραγματικότητα που βιώνει η χώρα την εποχή του ΔΝΤ και του Γιώργου Παπανδρέου.

Ο πρωθυπουργός έχει μαζέψει τριγύρω του «στρατιές» ξένων ειδικών, οι οποίοι έχουν θέσει τις γνώσεις τους και τη διεθνή τους επιρροή στην υπηρεσία της χώρας μας – με το... αζημίωτο, μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε.
Ειδικοί περί των οικονομικών, περιβαλλοντικών, αρχιτεκτονικών, εκπαιδευτικών, ενεργειακών (και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε) θεμάτων επικοινωνούν καθημερινά με τον πρωθυπουργό, ο οποίος, έτσι όπως τα έχει... οργανώσει, συντονίζει... δυόμισι υπουργικά συμβούλια. Το ένα είναι αυτό που απαρτίζεται από τους καθ’ ύλην «αρμόδιους» υπουργούς του και το άλλο... ενάμισι από τους 40 ξένους, ως επί το πλείστον, σύμβουλους και συμβουλάτορες.
Οι πάνω από δυο ντουζίνες ξένοι ειδικοί, που συμβουλεύουν τον πρωθυπουργό για τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει προκειμένου να εκσυγχρονίσει τη χώρα, ενισχύουν την εικόνα της ξένης επιτήρησης, η οποία ολοένα και βαθύτερα αρχίζει να ενοχλεί τον μέσο πολίτη, καθώς αντιλαμβάνεται ότι σχεδιάζουν και αποφασίζουν γι’ αυτόν όχι αυτοί που ανέδειξε με την ψήφο του, αλλά άνθρωποι έξω από τη χώρα.
Άνθρωποι που γνωρίζουν την Ελλάδα και τους Ελληνες από αναλύσεις και στατιστικά στοιχεία, και οι οποίοι δεν έχουν ιδέα για την ιστορία του τόπου και την ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων που κατοικούν εδώ.
Τελικά, ίσως ήταν πιο βολικό για τον Γιώργο Παπανδρέου, τους συμβούλους του και όλους εμάς, να έβρισκε μια άλλη χώρα για να κυβερνήσει...

Οι «κολλητοί»...
Στην εποχή του ΔΝΤ η χώρα βρίσκεται εν μέσω ξένων συμβούλων, επιτρόπων, μελών διεθνών οίκων και κυρίως της τρόικας, που μας έχει κάνει τη ζωή ποδήλατο και μας επέστρεψε πολλές δεκαετίες πίσω. Η προχθεσινή ανακοίνωση ότι ο Ιταλός πρώην υπουργός Οικονομίας Τομάζο Πάντοα Σκιόπα θα αναλάβει «βασικός σύμβουλος» του Παπανδρέου επιβεβαίωσε ότι πλέον η άσκηση πολιτικής σε όλους τους τομείς έχει παραδοθεί σε ξένα χέρια.
Εδώ, η υπόθεση μυρίζει, από τη στιγμή που μας κάθονται στο σβέρκο διάφοροι τύποι από το εξωτερικό που δεν έχουν καμία λαϊκή νομιμοποίηση και μας επιβάλλουν προτάσεις. Και να μην ξεχάσουμε το τσούρμο της τρόικας που έχει καθίσει σε όλα τα υπουργεία - και μην έχετε κατά νου μόνο τους τρεις τροϊκανούς, τον Τόμσεν και τους άλλους.
Βέβαια, τι περιμένατε από τον Παπανδρέου, που δεν είχε ποτέ κρύψει την αγάπη του για τους ξένους συμβούλους και το έδειχνε με τον καλύτερο τρόπο όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν αντιπολίτευση.
Μην ξεχνάτε τον Ισπανό αρχιτέκτονα Γιόζεφ Ασεμπίγιο, τον άνθρωπο που άλλαξε το πρόσωπο της Βαρκελώνης. Τον Οκτώβριο του 2009, ο Γ. Παπανδρέου τον έφερε στην Ελλάδα για την αναμόρφωση της παραλιακής ζώνης, αλλά και της πυρόπληκτης Ηλείας. Εντάξει, ο συγκεκριμένος... καλλιτέχνης είναι, δεν θα μας έκανε τη ζωή μαύρη!!!
Κατά καιρούς είχε καλλιεργήσει σχέσεις με μια σειρά ξένους καθηγητές, που οι περισσότεροι έχουν επαφές με την ελληνική κυβέρνηση, και ποιος ξέρει με τι κόστος και τι αμοιβές παίρνουν, για τις οποίες κανείς δεν μιλάει. Εδώ, για τον Σκιόπα λένε οι κυβερνητικοί ότι θα παίρνει ελάχιστα και θέλουν να τους πιστέψουμε.

Ο Παπανδρέου, στον τομέα της οικονομίας, είχε και έχει επαφές:
● Με τον νομπελίστα Τζ. Στίγκλιτς, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, τον οποίο έχει συναντήσει αρκετές φορές στην Ελλάδα.
● Με τον επίσης νομπελίστα οικονομολόγο, καθηγητή στο Χάρβαρντ, Αμάρτια Σεν, με τον οποίο έχουν αναπτύξει και οικογενειακές σχέσεις.
● Με τον Δ. Παπαδημητρίου, καθηγητή Οικονομίας, πρόεδρο του Οικονομικού Ινστιτούτου «Λεβί».
● Με τον Τούρκο Κεμάλ Ντερβίς, επικεφαλής του Αναπτυξιακού Προγράμματος του ΟΗΕ.
● Με τους Π. Λαμί (επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου), τον Χ. Σομαβία (επικεφαλής του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας) και τον Ντομινίκ Στρος Καν (επικεφαλής του ΔΝΤ).
Για τα προβλήματα της μετανάστευσης συνομιλεί με τον προκάτοχό του στην προεδρία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Αντόνιο Γκουτιέρες, νυν ύπατο αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR).

Για τα περιβαλλοντικά θέματα συνομιλητές του είναι:
● Ο επικεφαλής της επιτροπής της Σοσιαλιστικής Διεθνούς για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, πρώην πρωθυπουργός της Σουηδίας, Γκ. Πέρσον, και ο πρώην πρόεδρος της Χιλής, νυν σύμβουλος του γ.γ. του ΟΗΕ για θέματα κλιματικών αλλαγών, Ρικ. Λάγκος.
● Ο Γκ. Λέοπολντ, επικεφαλής της Greenpeace.
● Ο Κ. Ναϊντού, επικεφαλής της οργάνωσης CIVICUS.
● Ο Ν. Στερνς, του London School of Economics, συγγραφέας της «έκθεσης Στερν» για την κλιματική αλλαγή.
● Ο τουρκικής καταγωγής Τζ. Οζντεμίρ, πρόεδρος των «Πρασίνων» στη Γερμανία.
Για τη διαφάνεια μιλάει τακτικά με τον ιδρυτή της «Διεθνούς Διαφάνειας» Πιτ. Εϊγκεν, ενώ για τις νέες τεχνολογίες συμβουλεύεται τους
● Νίκ. Νεγκρεπόντε, ιδρυτή του Media Lab του ΜΙΤ, Τζ. Ρίτζεν, πρώην υπουργό Παιδείας της Ολλανδίας.
● Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, γιο του Τζον Κένεθ, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και επικεφαλής των Οικονομολόγων για την Ειρήνη.
● Ακόμη, έχει επαφές και δίνει ρόλο στον Χ. Πάλμε (γιο του πρώην πρωθυπουργού της Σουηδίας), επικεφαλής του Institute for Future Studies. Ο Πάλμε θα αναλάβει να κάνει μια μελέτη για τα θέματα πρόνοιας.
● Ο Ρ. Χάιφετς, του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, ιδρυτής του Center for Public Leadership, ένας άλλος συνομιλητής του Παπανδρέου, είχε έρθει πρόσφατα στην Ελλάδα και έκανε μαθήματα στους υπουργούς για θέματα ηγεσίας και λήψης αποφάσεων. Τι κοινό έχει ο Χάιφετς με τον Παπανδρέου; Είναι και οι δυο κωπηλάτες!!!
Και επειδή στην Ελλάδα δεν ξέρουμε από δημοκρατία, αν και κοιτίδα της, ο Παπανδρέου μιλάει και με τον Τζ. Φίσκιν, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, επικεφαλής του Center for Deliberative Democracy (σε δικές του ιδέες βασίστηκε η διαδικασία για την ανάδειξη υποψήφιου δημάρχου από το ΠΑΣΟΚ στο Μαρούσι).

Το συμπόσιο της Σύμης
Οι σύμβουλοι Παπανδρέου σε γενικές γραμμές προκαλούν στη κομματική ιεραρχία αμήχανα συναισθήματα. Το ίδιο έγινε και με τον Σκιόπα, το όνομα του οποίου μόλις άκουσαν οι Πασόκοι τους έπιασε πανικός. Το ίδιο είχε γίνει όταν πριν λίγες εβδομάδες ο ΓΑΠ είχε ανακοινώσει, αφήνοντας και πάλι εμβρόντητους τους Πασόκους, ότι ο Γιόακιμ Πάλμε, γιος του Ούλοφ Πάλμε, «θα ηγηθεί μιας διεθνούς ομάδας που θα αξιολογήσει το προνοιακό σύστημα, και θα ασχοληθεί με τα θέματα νέας γενιάς».
Όλοι αυτοί έχουν ένα κοινό: Το συμπόσιο της Σύμης, που κάνει ο Παπανδρέου κάθε χρόνο. Εκεί εμφανίζεται συνέχεια ο νομπελίστας Στίγκλιτς και όλοι οι προαναφερόμενοι, πλην Σκιόπα. Τακτικότατοι επισκέπτες των συμποσίων από το 2001 είναι ο συγγραφέας Μίσα Γκλένι, η διευθύντρια του κέντρου για την Παγκόσμια Διακυβέρνηση στο LSE Μαίρη Κάλντορ, το στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας Ματς Κάρλσον.
Και για όσους δεν θυμούνται, να φρεσκάρουμε τη μνήμη τους: Στις αρχές του περασμένου Φεβρουαρίου υπήρξε η εξής σημαντική και ενδιαφέρουσα για το θέμα μας ανακοίνωση του γραφείου του πρωθυπουργού:
«Με απόφαση του πρωθυπουργού, Γιώργου Α. Παπανδρέου, αναλαμβάνουν:
● Επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, ο Ηρακλής Πολεμαρχάκις, Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Warwick του Ηνωμένου Βασιλείου
● Επικεφαλής Μονάδας Θεμάτων Τεχνολογίας Πληροφορικής και Επικοινωνιών, ο Ανδρέας Δρυμιώτης, Πολιτικός Μηχανικός, Σύμβουλος Επιχειρήσεων.
● Επικεφαλής Μονάδας Κοινωνικής Πολιτικής, ο Παναγιώτης Τσακλόγλου, Καθηγητής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Καθηγητής Ευρωπαϊκών Οικονομικών Πολιτικών.
● Επικεφαλής Μονάδας Δια Βίου Μάθησης, ο Αλέξης Κόκκος, Καθηγητής Εκπαίδευσης Ενηλίκων ΕΑΠ.
● Επίσης, ο Υπουργός Επικρατείας, Χάρης Παμπούκης, αναλαμβάνει τον συντονισμό της Επιτροπής για τον Εκσυγχρονισμό της Λειτουργίας της Κυβέρνησης, η οποία θα επικουρείται από τους ακόλουθους διεθνείς εμπειρογνώμονες:
● Kevin Featherstone, Καθηγητής Σύγχρονων Ελληνικών Σπουδών στην Έδρα Ελευθέριος Βενιζέλος και Διευθυντής του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του LSE
● Richard Parker, Λέκτορας Δημόσιας Πολιτικής, Σχολή Διακυβέρνησης, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ
● Roger Wilkins, Γενικός Γραμματέας της Γενικής Εισαγγελίας της Κυβέρνησης της Αυστραλίας, Ειδικός Σύμβουλος του Αυστραλού Πρωθυπουργού, Kevin Rudd.
● Leif Pagrotsky, Βουλευτής, πρώην Υπουργός Βιομηχανίας & Εμπορίου, Σουηδία.
● Jeoff Mulgan, τ. Επικεφαλής Στρατηγικού Σχεδιασμού, Γραφείου Πρωθυπουργού, Ηνωμένο Βασίλειο.
 
Ε, με τόσους διαθέσιμους, δεν μπορείς να ξεπετάξεις και μια κυβερνησούλα στο πιτς φιτίλι;
(από dinatos)