Από το θάνατο στη ζωή

Εκείνο, που πολλοί δεν καταλαβαίνουν, είναι ο θάνατος της Παναγίας. Ήταν ανάγκη να πεθάνει η Παναγία; Δεν μπορούσε ο Θεός και Υιός της να την παραλάβει ζωντανή και να μη διέλθει από το θάνατο; Γιατί πέθανε;
Η ζωή , κάθε ζωή, περνάει από το θάνατο. Και κάθε θάνατος περνάει από τη ζωή.
• Περνάει από τον τάφο της μητρικής κοιλιάς το... παιδί , για να βγει στη ζωή.
• Περνάει από τον τάφο της γης ο σπόρος ,για να βγει στην άνοιξη της καρποφορίας.
• Περνάει από τη δύσι ο ήλιος ,για να βγει στην ανατολή. Και ο ήλιος που ονομάζεται Παναγία, «η γυνή η περιβεβλημένη τον ήλιον» (Αποκ. 12, 1 ) , έπρεπε να περάση από τη δύσι, για να βγη στην ανατολή της ανέσπερης ημέρας, της βασιλείας των ουρανών. Λέγει ο Δαμασκηνός: «Ώσπερ ούτος ο ολολαμπής και πολύφωτος ήλιος από του σεληναίου προς μικρόν κρυπτόμενος σώματος, δοκεί μεν πως εκλιμπάνειν και τω ζόφω καλύπτεσθαι και της αίγλης αναλαμβάνειν το σκότος, όμως αυτός του οικείου φωτός ουκ εξίσταται, ούτω και συ, η πηγή του αληθινού φωτός, η αέναος, ο αδαπάνητος αυτοζωής θησαυρός, ει και προς τι χρονικόν διάστημα καλύπτει σωματικώς τω θανάτω, αλλά βρύεις αφθόνως ημίν φωτός… («Θεοτόκος», σελ. 130-132).
Κλαις και θρηνείς, όταν ο ήλιος δύη; Ασφαλώς όχι, διότι ξέρεις ότι μετά τη δύση θα έλθει η ανατολή. Έτσι συ, ο πιστός χριστιανός, που πιστεύεις στην Ανάσταση του Χριστού, στη Μετάστασι της Παναγίας, στην Κοίμησι των Αγίων, να μην κλαις, όταν ο άνθρωπός σου κλείνει τα μάτια. Έφθασε η δύσις. Αλλά κάθε δύσις σημαίνει και μια ανατολή. Στο άλλο ημισφαίριο της ζωής ανατέλλει.
Να, λοιπόν, γιατί και η Παναγία Θεοτόκος με το ίδιο πορθμείο πέρασε στην αντίπερα όχθη της αιωνιότητος∙ με το πορθμείο του θανάτου. «Ο πάλαι βδελυκτός και μισούμενος θάνατος, νυν ευφημείται και μακαρίζεται. Ο πάλαι πένθους και κατηφείας, δακρύων τε και σκυνθρωπότητος πρόξενος, νυν χαράς αναδέδεικται αίτιος και πανηγύρεως έμπλεως» («Θεοτόκος», σελ. 136)
Από το βιβλίο : «αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη
ΕΟΡΤΑΣΩΜΕΝ ΤΩ ΚΥΡΙΩ ( Λευιτ. 23,39) ΑΘΗΝΑ 1996

(από pentapostagma)