Ενημέρωση με άποψη… ή τηλεκράξιμο!!!

…Αυτό και αν είναι ανησυχητικό!

Είναι το σλόγκαν γνωτού καναλιού για την διαφήμιση των ειδήσεών του. Το δύστυχο της υπόθεσης είναι ότι ο τίτλος δεν ισχύει μόνο για το συγκεκριμένο δελτίο ειδήσεων, αλλά για όλα τα κανάλια και όλες τις “ενημερωτικές” εκπομπές. Και αυτό δεν το λέω για να μην θιχτούν οι κύριοι του εν λόγω καναλιού, αλλά γιατί έτσι είναι.

Η άποψη είναι σαν τους κώλους που λένε. Όλοι έχουν από έναν. Τουλάχιστον οι συγκεκριμένοι δεν φοβούνται να το διαφημίσουν κιόλας. Και εδώ είναι που αναρωτιέσαι… Τους αμφισβήτησε κανείς και το διαφημίζουν? Ή μήπως θεωρούν ότι έχουν την καλύτερη άποψη. Γιατί αν ισχύει το δεύτερο, ας τους πει κάποιος, ότι, η “άποψη” είναι κάτι που δεν προσδιορίζεται. Απλά υπάρχει. Ελευθερία του λόγου, της γραφής και η...
ελευθερία του να χρησιμοποιείς αυτά τα μέαα για να εκφράζεις την άποψή σου.

Ελευθερία του κώλου θα έλεγα εγώ μά την αλήθεια(μου). Τα πάντα γύρω μας είναι πλασματικά και κινούνται βάση συμφερόντων.

Φαντάσου, ότι είσαι ο κυριούλης που λέει τις ειδήσεις στο γυαλί ή η κυριούλα που τις γράφει στον υπολογιστή της, για να κυκλοφορήσουν με το επόμενο φύλλο της εφημερίδας στην οποία εργάζεται, και υπάρχει μία “είδηση”, η οποία “πνίγει” τον εργοδότη σου. Τί κάνεις**?

1) “Θάβεις” την είδηση κάτω από το συρτάρι (καλύτερα σβήσε την μνήμη του φαξ, κάψε ότι έχει εκτυπωθεί, σβήσε το email, άδειασε τον κάδο ανακύκλωσης [και τους δύο ναι!], σβήσε το ιστορικό του word και κάνε την πάπια).

2) Ενημερώνεις τον εργοδότη σου, ώστε να προβεί ο ίδιος στις άνωθι ενέργειες (ευκολότερο μου ακούγεται, και στο κάτω κάτω της γραφής, το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι να τα κάνεις όλα πάλι εσύ).

3) Παίρνεις μια βαθειά ανάσα και αποφασίζεις να παραδώσεις την παραίτησή σου διότι, αν ισχύουν έστω και στο ελάχιστο αυτά που “αποκαλύπτονται” νοιώθεις ότι έχεις συνηγορήσει και εσύ στην όλη κατάσταση.

4) Αποφασίζεις να “παραιτήσεις” τον εργοδότη σου, παραδίδοντάς τον στις αρχές* (το ίδιο αποτέλεσμα με την επιλογή 3 μόνο που θα έχεις ήσυχη την συνείδησή σου).

*(άλλο μεγάλο ζήτημα για επόμενο post)

**(αν έχετε άλλες προτάσεις μου τις παραθέτετε)

Εμένα προσωπικά θα μου φάνταζε πιο “καλή” επιλογή η 4. Και εδώ γυρίζω ξανά στο θέμα της “ελευθερίας του κώλου” και εξηγώ. Την πρώτη επιλογή θα την διάλεγες γιατί θα φοβόσουν να διαλέξεις την 3 ή την 4. Αν διάλεγες την δεύτερη θα ήσουν μεγάλη “κότα” και θα είχες κριθεί χειραγωγημένη. Οπότε τί την κάνεις αυτή τη δουλειά? Καλύτερα γύρνα σπίτι σου για οικειακά ή διάλεξε την ειδικότητα της στενογράφου γιατί σ’αυτήν ταιριάζεις καλύτερα. Την 3 και την 4 δεν θα τις διάλεγες για ευνόητους λόγους οικονομικής (πλασματικής) κρίσης και γιατί σε κυνηγούν καμιά ντουζίνα δάνεια.

Παίζει και το άλλο ενδεχόμενο βέβαια. Να είσαι από αυτούς που τα “αρπάζουν” χοντρά. Είσαι μάγκας τότε. Και ο υπόλοιπος κόσμος είναι οι ηλίθιοι που παρακολουθούν, μιάς και στην εποχή μας είσαι και μάγκας και “φαίνεσαι”. Τι εννοώ? Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο και συ κρυφό καμάρι (πολλές φορές χέστηκες κιόλας και δεν τό’χεις καν κρυφό καμάρι – μεγαλύτερη μαγκιά).

Το “κλού” το δικό μου? Κλείσε επιτέλους το “ενημερωτικό” χαζοκούτι,(είτε τηλεοπτικό είναι, είτε ραδιοφωνικό, είτε έντυπο) γιατί μόνο ενημερωτικό δεν είναι.  Έχεις άποψη και δεν χρειάζεσαι να υιοθετήσεις των άλλων. Όσο για τα τεκτενόμενα? Θέλεις να συνεχίσεις να βλέπεις πως σε εκμεταλλεύονται? Σοφή ταινία το “The Matrix”. 

(από phantom-bear)