Το Λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν.

Γράφει η Ιδεοπηγή (αφιέρωμα σε κάποιον που σίγουρα θα το διαβάσει)

Η συνεχής ενασχόληση του τύπου, των καναλιών, των ραδιόφωνων και δυστυχώς και των ιστολογίων, με την «προκήρυξη» των πιστολάδων, είναι ολέθρια για την κοινωνία.

Και τι δεν έχουμε δει, ακούσει και διαβάσει τις τελευταίες μέρες. Αναλύσεις επί αναλύσεων, βλακείες επί βλακειών, ψυχαναλύσεις ασχέτων, προπαγάνδα επιτηδείων και άλλα πολλά.

Η βασική επιδίωξη, της λεγόμενης «σέχτας» είναι η δημοσιότητα, η... οποία δίνεται από όλους, είτε έχουν τεκμηριωμένες απόψεις είτε όχι. Η καταδίκη των δολοφονιών και η άρνηση, να ασχοληθούμε με τους δολοφόνους, είναι η σωστή και χρήσιμη για την κοινωνία αντιμετώπιση. Όχι άλλη τρομολαγνεία.

Έχουμε χάσει τον έλεγχο, μιλάμε συνεχώς καταγγελτικά, χρησιμοποιώντας πολλαπλά επίθετα, για τον προσδιορισμό του αυτονόητου δηλαδή του ουσιαστικού.

Η καταγγελίες και οι επιθετικοί προσδιορισμοί, είναι επιθετικές ενέργειες, δημιουργούν εντυπώσεις, φανατίζουν και δεν επιτρέπουν στους ανθρώπους, να δουν ούτε το μέγεθος ούτε την ουσία των γεγονότων. Η επιθετική ενέργεια, φέρνει και αντίδραση. Το «θηρίο» αν στριμωχτεί, θα επιτεθεί για να επιβιώσει ενώ αν έχει δίοδο διαφυγής, θα φύγει. Αν αδιαφορήσουμε, το «θηρίο» θα πάει σπίτι του και ίσως κάποτε συλληφθεί, ανώνυμο, χωρίς ερείσματα, χωρίς οπαδούς, χωρίς προστάτες.

Η κακοδαιμονία μας δεν αντιμετωπίζεται, με πυροτεχνήματα και ουρλιαχτά. Τα κακώς κείμενα του συστήματος δεν καλυτερεύουν αλλά θεμελιώνονται, στερεότερα, απ’ αυτές τις πρακτικές.

Η απόδοση, της πραγματικής διάστασης των γεγονότων, απαιτεί γνώση, έρευνα και επιστημονικότητα.

Ας περιορίσουμε, την ανάγκη για προβολή. Δεν είναι όλα τα θέματα, για όλους και προπάντων για εκμετάλλευση. Μιλάμε πάνω απ’ τον τάφο, του άτυχου Σωκράτη, λίγος σεβασμός δεν κάνει κακό.

Έλεος.

(από ideopigi)