Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Δική μου η απόφαση.... όχι δική τους!

Παρακολουθώ κι εγώ όπως και'συ τα όσα συμβαίνουν τριγύρω.Δεν μπορώ να βγάλω συμπέρασμα,γιατί μας μπλέκουν με τέτοιο τρόπο,ώστε να ξεχνάμε την αρχή αλλά και να μην μπορούμε να διακρίνουμε το τέλος.Από τον μονόλογο της οικονομικής κρίσης ως και το πως θα εξελιχθεί η παρτίδα των δημοτικών εκλογών.Και αφού στην οικονομική κρίση πάτο ακόμη δεν έχουμε ξύσει,[γύρευε πότε θα τον ξύσουμε]στην παρτίδα με τις δημοτικές εκλογές φαίνεται ότι ο χρόνος δεν θα δουλέψει υπέρ αυτών που θα λάβουν τα χρίσματα.Είναι πολλοί οι λόγοι για τους οποίους δεν θέλω βρε αδερφέ να αυτοανακυρηχθώ.Τα χρίσματα είναι...

σαν τις προίκες τις παλιές όπου οι μνηστήρες την έβαζαν επι τάπητος προκειμένου να ευοδωθεί το υποτιθέμενο φλέρτ.Αν δεν υπήρχε προίκα, φλέρτ δεν ευδοκιμούσε.Ειναι αυτό που λένε οτι ''ο έρωτας περνάει από το στομάχι''.Έτσι και στα κόμματα.Έτσι και στους υποψηφίους γαμπρούς.Την θέλουν αλλά με προίκα.Βέβαια θα μου πεις,είναι καιρός για προίκες ?Είναι η καλύτερη εποχή για κάποιον να κατεβαίνει με χρίσμα για να διεκδικήσει την ψήφο μας?Εγώ θα πω όχι.Η νύφη είναι άσχημη,όση προίκα και να'χει.Βάλε μαξιλάρι θα μου πεις.Το αποκούμπι το χάσαμε.Δεν περιμένουμε τίποτα.Το πρωί θα έρθει γρήγορα και τότε η νύφη θα φανεί και τότε όσα μαξιλάρια και να βάλω πάλι η ίδια θα 'ναι από κάτω.Δεν αλλάζει με το να λέω ψέματα στον εαυτό μου.Ίσα-ίσα τον εαυτό μου κοροϊδεύω. Εγώ την νύφη τη φαντάζομαι σαν μια γριά, σταφιδιασμένη, ενδεχομένως να της λείπουν και καμιά δεκαριά δόντια,χοντρόπετση,δίχως ίχνος ευαισθησίας,με μουστάκια,μεγάλη κοιλιά,θες από την καλοφαγία?θες από την ακινησία?.Τη φαντάζομαι παρωχημένη σαν την ιδεολογία τόσων χρόνων που μέσα σε μια νύχτα πήγε περίπατο,στο δρόμο έπαθε αλτσχάιμερ και έχασε το δρόμο της επιστροφής.Και βγαίνουμε εμείς μετά να ψάξουμε να τη βρούμε.Που να τη βρούμε,όταν ρωτώντας οι άλλοι σφυρίζουν αδιάφορα.Για να τη βρούμε πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι θα μας καθοδηγήσουν σωστά.Στον τόπο μου έχω την εντύπωση ότι θα κουραστώ πολύ να βρω τον κατάλληλο άνθρωπο για να με κατευθύνει. Και ξέρεις γιατί?Γιατί αυτός που θα μπορεί να με κατευθύνει θα πρέπει να κινείται μόνος του.Αν κινείται με τη βοήθεια άλλων,τότε κινούμαι και 'γω με τη βοήθεια άλλων.Και θα με πάνε όπου θέλουν αυτοί.Ίσως και στο γκρεμό,ίσως και στον ακατονόμαστο. Εγώ τα χρίσματα δεν τα ζηλεύω.Δεν τα επιθυμώ.Θέλω η νύφη που θα πάρω να είναι όμορφη,να λέγεται ελπίδα,να 'χει όνειρα για μας και να ενδιαφέρεται γιατί είμαι εγώ.Να μπορεί να με ακούει, να με καταλαβαίνει και να μην χρειάζομαι μαξιλάρι.Τότε θ' αποφασίσω......

Εδώ, σ’ αυτή τη γειτονιά
εφύτρωσε κεράσι.
Τ’ αντρόγυνο που σμίχτηκε,
να ασπρίσει να γεράσει.
Άσπρη είσαι, μωρή νύφη,
άσπρη ‘ναι και η φορεσιά σου.
Κι άσπρα λουλούδια φύτρωσαν,
τριγύρω στα μαλλιά σου.
Χαρά στη μάνα του γαμπρού,
στην πεθερά της νύφης,
π’ απόχτησε καλό παιδί,
και πήρε τέτοια νύφη.. 
(από navmaxia)

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts with Thumbnails