Το τεστ της αντοχής μας...

του Γιάνη Βαρουφάκη, protagon.gr

Ένας μηχανικός κάνει τεστ αντοχής σε κάποιο “σύστημα” (π.χ. τα φτερά ενός αεροπλάνου) όταν θέλει, πράγματι, να καταλάβει το κατά πόσον θα αντέξει υπό αντίξοες συνθήκες λειτουργίας. Αν, π.χ., είχε πέσει πρόσφατα αεροπλάνο σε καταιγίδα επειδή δεν άντεξε κάποιο φτερό, ο μηχανικός θα προβεί σε νέας σχεδίασης τεστ αντοχής θέτοντας ένα απλό ερώτημα: Αν είχα...

υποβάλει το αεροπλάνο που έπεσε σε αυτό το νέο τεστ αντοχής, θα πέρναγε το τεστ; Γιατί αν το πέρναγε, τότε το τεστ είναι άχρηστο.

Μετά από μία καταστροφή κάνουμε αλλαγές και εισάγουμε καινοτομίες που αν είχαν γίνει πριν θα είχε αποφευχθεί το “ατύχημα”. Δυστυχώς, τα τεστ αντοχής των ευρωπαϊκών τραπεζών δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που σχεδιάζουν οι αεροναυπηγοί της προηγούμενης παραγράφου. Να το πω απλά: Αν τα τεστ αντοχής που με πολλές φανφάρες πέρασαν όλες οι ιδιωτικές τράπεζες χτες (με εξαίρεση μία ήδη πτωχευμένη Γερμανική) είχαν λάβει χώρα το 2007, θα κοβόταν κάποια από τις εκατοντάδες τράπεζες που ουσιαστικά φαλίρισαν (και οι οποίες χωρίς κρατική αρωγή θα έκλειναν όπως η Lehman); Ούτε μία!

Τότε προς τι όλη αυτή η φασαρία με τα τεστ αντοχής; Πρόκειται για μια επικοινωνιακή κίνηση της ΕΕ με την οποία ελπίζει ότι θα ρίξει σκόνη στα μάτια των αγορών και θα πείσει ότι το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης καλά κρατεί. Πως αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κανείς το καταπληκτικό φαινόμενο να περνούν με άριστα το τεστ οι δύο μεγάλες Ιρλανδικές τράπεζες που όλοι γνωρίζουν ότι αποτελούν το βαρίδι που είναι δεμένο στους αστραγάλους της Ιρλανδικής κοινωνίας και το οποίο την παρασέρνει στον βυθό της γενικευμένης δυστυχίας; Πως αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς ότι το μεγάλο πρόβλημα των μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών Ελλάδας, Γερμανίας και Γαλλίας (το γεγονός ότι έχουν επενδύσει τόσα στα ομόλογα των ελλειμματικών κρατών) παρακάμπτεται κατά βούληση των ίδιων των τραπεζών από τα τεστ αντοχής (καθώς δίνεται στις τράπεζες, από τους κανόνες των τεστ, το δικαίωμα να μην ληφθούν αυτά τα ομόλογα υπ΄ όψη);

Στο μεταξύ, τα ΜΜΕ μας πιάνονται από την “αποτυχία” της Αγροτικής Τράπεζας, για να αναμασήσουν αυτά που ακούνε από τους ανθρώπους με τα κουστούμια και επιχειρηματολογήσουν ότι η προφανής “λύση” είναι η αποκρατικοποίηση των προβληματικών τραπεζών (τύπου Αγροτικής). Λες και το 2008 η κατάρρευση του τραπεζικού τομέα οφείλεται στις “αναποτελεσματικές” δημόσιες τράπεζες. Λες και η Royal Bank of Scotland, η Northern Rock, η Lloyds, η ΑΒΝ-Amro και τόσες άλλες είναι σήμερα κρατικές λόγω της σοσιαλμανίας των Ευρωπαϊκών κρατών (και όχι επειδή ο ιός της κρίσης, τότε και τώρα, βρίσκεται και πολλαπλασιάζεται στα έγκατα των ιδιωτικών τραπεζών).

Εκεί έχει καταντήσει η Ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική. Σε μια εποχή που οι μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες δεν είναι παρά νεκροζώντανα ζόμπι απολύτως εξαρτώμενα από κρατικά κονδύλια, οι ηγέτες μας επιδίδονται σε κουτοπόνηρες ασκήσεις επί χάρτου προσποιούμενοι ότι όλα είναι τέλεια. Όχι τίποτα αλλά μας βλέπει η Κίνα, οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, αλλά και η Βραζιλία και η Αργεντινή, και χαμογελούν.

(από realpolitics)