«Πολύ πριν τους φυλετικούς νόμους της Νυρεμβέργης, τους οποίους θέσπισε το 1935 η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, 1400 χρόνια πριν, ο Αυτοκράτωρ, του οποίου μεταξύ άλλων έργο ήταν και ο περίλαμπρος Ναός της Αγίας Σοφίας έκανε νόμους, οι οποίοι περιόριζαν δραστικά τα δικαιώματα των εβραίων. Σύμφωνα με τους νόμους του Ιουστινιανού αυστηροί περιορισμοί ετέθησαν ακόμη και στα αστικά – οικονομικά τους δικαιώματα. Οι εβραίοι αποκλείστηκαν από κάθε δημόσιο αξίωμα. Προχώρησε όμως και σε ένα άλλο μέτρο ο Ιουστινιανός. Απαγόρευσε την Μισνά, την προφορική παράδοση των Ιουδαίων. Η απαγόρευση... αυτή οδήγησε στους ύστερους χρόνους στο κάψιμο του Ταλμούδ.»
«…Για τους υπερήφανους κληρονόμους του Όμηρου, του Περικλή και του Αριστοτέλη, η επιφυλακτική στάση των Εβραίων ήταν μία ανυπόφορη αλαζονεία. Πεπεισμένοι ότι «πας μη Έλλην βάρβαρος», αντέκρουσαν τα επιχειρήματα για ανωτερότητα ή προνόμια ενός λαού, που θεωρούσαν ότι δεν διακρίνεται πολιτικά και πολιτιστικά από τους άλλους. Η σύγκρουση μεταξύ αυτών των δύο υπερήφανων και ανόμοιων νοοτροπιών ήταν μόνο θέμα χρόνου».
(από feedproxy)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου