Οι συμβατικοί τρόποι σωτηρίας της Ελλάδος

The New York Times

Η Ελλάδα είναι άραγε η επόμενη Lehman Brothers; Οχι. Η ελληνική οικονομία δεν είναι αρκετά μεγάλη και δεν συνδέεται σε τέτοιο βαθμό με τις υπόλοιπες του κόσμου ώστε να μπορέσει να προκαλέσει πάγωμα των αγορών, όπως οι ίδιες εφάρμοσαν το 2008. Ο,τι κι αν προκάλεσε την απότομη πτώση του Dow την Πέμπτη είναι ανεξάρτητο από τα γεγονότα στην Ευρώπη. Δεν θα έπρεπε επίσης να υιοθετήσουμε τις εκτιμήσεις αναλυτών που είπαν ότι παρατηρούμε την απαρχή της μαζικής πώλησης όλων των κρατικών χρεών. Το κόστος του αμερικανικού δανεισμού υποχώρησε την Πέμπτη στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων μηνών, ενώ την ίδια στιγμή που πολλές Κασσάνδρες μιλούσαν για κρίση στη...

Βρετανία στα ελληνικά πρότυπα, τα βρετανικά επιτόκια υποχωρούσαν ελαφρά.

Αυτά είναι τα καλά νέα. Τα κακά νέα είναι ότι τα προβλήματα της Ελλάδας είναι βαθύτερα και πιο διαδεδομένα από ό,τι οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι έτοιμοι να παραδεχθούν. Πολλοί αναλυτές εκτιμούν σήμερα ότι η ελληνική κρίση θα καταλήξει με χρεοκοπία της χώρας. Πιστεύω ότι είναι υπερβολικά αισιόδοξοι, καθώς θεωρώ ότι η χρεοκοπία θα συνοδεύεται και από εγκατάλειψη του ευρώ. Παρακολουθούμε έτσι το χρονικό μιας προαναγγελθείσας κρίσης. Θυμάμαι να παραπονιέμαι παλιότερα, όταν η Ευρώπη υπέγραφε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ότι η Ε.Ε. επέλεξε τη λάθος ολλανδική πόλη για την τελετή. Η επιλογή του Αρνεμ θα ήταν πιο κατάλληλη, ως μνημείο της υπερφιλόδοξης θνησιγενούς επιχείρησης των Συμμάχων το 1944. Κύριο πρόβλημα του ευρωπαϊκού νομίσματος πρέπει να θεωρείται η απουσία κεντρικής ευρωπαϊκής κυβερνητικής οντότητας. Σκεφτείτε τη συνήθη αναλογία των τελευταίων μηνών, που συγκρίνει την Ελλάδα με την πολιτεία της Καλιφόρνιας: και οι δύο αντιμετωπίζουν οξύ δημοσιονομικό πρόβλημα, ενώ και οι δύο μοιράζονται ιστορία δημοσιονομικής ανευθυνότητας. Το πολιτικό αδιέξοδο της Καλιφόρνιας είναι χειρότερο και από της Ελλάδας, καθώς, παρά τις μεγάλες διαδηλώσεις, το ελληνικό Κοινοβούλιο ψήφισε το πακέτο σκληρών μέτρων λιτότητας.

Τα δημοσιονομικά προβλήματα της Καλιφόρνιας δεν είναι όμως τόσο σημαντικά ακόμη και για τους κατοίκους της, όπως αυτά της Ελλάδας. Αυτό συμβαίνει επειδή πολλά από τα κεφάλαια που δαπανά η Καλιφόρνια προέρχονται από την Ουάσιγκτον και όχι από την πολιτειακή πρωτεύουσα, Σακραμέντο. Παρά τη δραστική μείωση των πολιτειακών δαπανών, το σύστημα υγείας Medicare, τα κοινωνικά βοηθήματα και οι πληρωμές σε αμυντικές βιομηχανίες δεν επηρεάζονται. Οι ελληνικές περικοπές, όμως, θα προκαλέσουν ύφεση σε μια εθνική οικονομία η οποία πλήττεται ήδη σκληρά. Η απάντηση βρίσκεται λοιπόν στην αναδιάρθρωση του χρέους, κοινώς στη χρεοκοπία; Κάτι τέτοιο δεν θα βοηθούσε όσο νομίζουν πολλοί, καθώς τα τοκοχρεολύσια αφορούν ποσοστό του ελλείμματος. Ακόμη και εάν διακόψει εντελώς την εξυπηρέτηση του χρέους της, η ελληνική κυβέρνηση δεν θα συγκεντρώσει ικανά κεφάλαια ώστε να αποφύγει τη λιτότητα. Το μόνο που θα μπορούσε να ελαφρύνει σημαντικά τον ελληνικό πόνο θα ήταν η οικονομική ανάκαμψη. Εάν η Ελλάδα διέθετε δικό της νόμισμα, θα μπορούσε να επιδιώξει μια τέτοια ανάκαμψη υποτιμώντας το νόμισμα και αυξάνοντας την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών της.

Εκτιμώ ότι υπάρχουν τρεις μόνο τρόποι για να παραμείνει η Ελλάδα στη Ζώνη του Ευρώ: Πρώτον, οι Ελληνες να αποδεχθούν τις θυσίες που ζητεί η κυβέρνησή τους, καθιστώντας ανταγωνιστική την αγορά εργασίας της χώρας. Δεύτερον, η ΕΚΤ να υιοθετήσει επεκτατική πολιτική, εξαγοράζοντας μεγάλο μέρος του κρατικού χρέους της χώρας, χωρίς να φοβηθεί την επακόλουθη πληθωριστική πίεση. Τρίτον, το Βερολίνο θα μπορούσε να γίνει για την Αθήνα αυτό που είναι η Ουάσιγκτον για το Σακραμέντο, που σημαίνει ότι τα δημοσιονομικά ισχυρά ευρωπαϊκά κράτη θα βοηθούν τους ασθενέστερους εταίρους τους.

(από kathimerini, serafeimtousarof)