του Νικηφόρου ΒυζαντινούΜόλις τον Φεβρουάριο του 1994 εδέησε εν τέλει ο τότε πολιτικός κόσμος να αναγνωρίσει επιτέλους το ολοκαύτωμα και την θυσία του ποντιακού ελληνισμού και της σωρείας των εγκλημάτων εναντίον του, από το κεμαλικό καθεστώς και την εγκληματική συμμορία των νεοτούρκων (αλλά και τις αντίστοιχες συμμορίες των νεοελλήνων από την εδώ μεριά του Αιγαίου) οι οποίοι προέβησαν σε τέτοιου είδους έκτροπα από αυτά τα οποία δεν μπορεί να χωρέσει η ανθρώπινη λογική στέλνοντας στον... θάνατο, άλλες φορές αστραπιαία άλλες πάλι αργά και βασανιστικά, 353.000 ψυχές επιβεβαιωμένα, κατά την περίοδο 1916-1923 και ολοκληρώνοντας το μεγάλο σχέδιο του ξεριζωμού των ποντίων από τις πατρογονικές τους εστίες,καθώς και την υφαρπαγή του πλούτου του, ο οποίος υπήρξε μεγάλος και άλλαξε χέρια αναγκαστικώς πολλές φορές έν μία νυκτί.
Κάνοντας μία μικρή λοιπόν ιστορική αναφορά στις διώξεις αυτού του μεγάλου, δραστήριου αλλά και τόσο βαθιά προδομένου κομματιού του ελληνισμού το οποίο είχε την ατυχία να...
κατοικεί σε ένα τόσο νευραλγικό κομμάτι γης, θα δούμε ότι λίγα χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, μόλις το 1461 ξεκινούν τα πρώτα κύματα εκφοβισμού,δολοφονιών και γενικότερα συστηματικών διώξεων τον ποντίων από τις ιδιαίτερες τους πατρίδες με την άλωση της Τραπεζούντας το ίδιο έτος,ενώ στα μέσα περίπου του 17ου αιώνα με το τέλος του πρώτου ρωσοτουρκικού πολέμου,ξεκινούν οι καταστροφές και οι επιθέσεις ενάντια στους χριστιανικούς πληθυσμούς γενικότερα, για να καταλήξουν δυστυχώς από το 1908 και εντεύθεν με την ανάπτυξη του κινήματος των νεοτούρκων και κατά συνέπεια του τουρκικού εθνικισμού και να ολοκληρωθούν "επίσημα" πλέον όπως γνωρίζουμε στις αρχές του 20ου αιώνα με την φοβερή μικρασιατική καταστροφή που έφερε πάνω από 1.500.000 πρόσφυγες στην ήδη αδύναμη οικονομικά και κουρασμένη από τους πολέμους μητροπολιτική Ελλάδα, πεινασμένους, κατατρεγμένους, προδομένους από όλους και πολλές φορές δακτυλοδεικτούμενους από τους εδώ "καθαρούς¨ Έλληνες, σαν κάτι άσχημο και απρόσκλητο λες και όλοι εκείνοι ήθελαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και μάλιστα υπό τις συνθήκες υπό τις οποίες αναγκάστηκαν να το κάνουν.
Τα μέσα επίτευξης του σκοπού μιας τέτοιας εξόντωσης που μεταχειρίστηκαν οι γείτονες πολλά και διάφορα από ύπουλα όπως ο οικονομικός πόλεμος, διατάξεις εις βάρος του συγκεκριμένου και μόνο κομματιού του πληθυσμού, μέχρι και καθαρές δολοφονίες, τάγματα εργασίας, βιασμοί, λεηλασίες και ότι άλλο πιο άρρωστο μπορεί κάποιος (αν μπορεί τελικά να το κάνει) να βάλει με το μυαλό του , με πρωταρχικό στόχο των εκτουρκισμό της περιοχής άλλα και την αρπαγή των περιουσιών μιας τέτοιας πλούσιας κοινότητας όπως των ποντίων.
Φυσικά τα βάσανα και οι καημοί αυτών των ανθρώπων δεν σταμάτησαν με το απλώς να γλιτώσουν την ζωή τους από το μαχαίρι του Τούρκου το 1922, αλλά τουναντίον συνεχίστηκαν και συνεχίζονται ακόμα και σήμερα από τους εδώ εκμεταλλευτές του πόνου και των ονείρων ενός λαού υπερήφανου,εργατικού,φιλότιμου που στην ουσία έχω την εντύπωση ότι όσα χρόνια και να περάσουν πάντοτε θα αισθάνεται ότι με την εκδίωξη του από τις πατρογονικές εστίες η ζωή του δεν θα είναι ποτέ η ίδια όσο και καλύτερη η χειρότερη να είναι από εκεί.
Και ανάμεσα σε όλα αυτά δεν θα έπρεπε να λείπει και μία αναφορά με αφορμή αυτήν την γενοκτονία την οποία και "εορτάζουμε¨ στις 19 Μαΐου, γιατί την συγκεκριμένη ημερομηνία το 1919 ο Κεμάλ αποβιβάζεται στην Σαμψούντα και έρχεται σε επαφή με τις εκεί ομάδες οι οποίες θα αναλάβουν εγκληματική δράση λίγο αργότερα, στην άλλη μεγαλύτερη γενοκτονία των ημερών μας η οποία και στρέφεται όχι μόνο εναντίον του ποντιακού ελληνισμού αλλά του ελληνισμού γενικότερα και χρησιμοποιώντας παρόμοιες μεθόδους (ίσως πιο "επιστημονικές¨ για την ώρα και όχι τόσο βάναυσες) οδηγεί στον πνευματικό θάνατο το ελληνικό έθνος εδώ και πολλές δεκαετίες με απόγειο μαύρης δόξης τους σημερινούς καιρούς.
Αυτό το μπόλιασμα του έθνους μας με κάθε λογής σάπιο χαρακτηριστικό έξωθεν φερμένο,η αποχαύνωση του κόσμου καθώς και η καταρράκωση του εθνικού και κοινωνικού ιστού και του φρονήματος του, προς μία κοινωνία άοσμη,άγευστη και άχρωμη είναι μία μορφή φοβερά ύπουλης γενοκτονίας η οποία και μετέρχεται τα τελειότερα μέσα προς την επίτευξη του σκοπού της και σαφώς και αποτελεί την ασθένεια των καιρών μας και μάλιστα πρόκειται για μία ασθένεια σχεδόν ασυμπτωματική που νεκρώνει τα πάντα και σχεδόν ποτέ δεν γίνεται αντιληπτή εγκαίρως.
Μία τέτοια κατάσταση ζούμε απέναντι σε έναν εχθρό ο οποίος είναι πολύ καλά κρυμμένος και θα κάνει την εμφάνιση του όταν πλέον θα είναι πολύ αργά για όλους είτε είναι ακόμα υγιείς είτε προσβεβλημένοι από αυτήν να αντιδράσουν.
Ο ορισμός του όρου γενοκτονία έχει να κάνει με την μεθοδευμένη και συστηματική εξόντωση μιας εθνικής,φυλετικής η θρησκευτικής ομάδας και είναι αυτό ακριβώς το οποίο συμβαίνει τώρα στην χώρα, οπότε ας σταματήσουμε πλέον να "εορτάζουμε¨ καθαρά εθιμοτυπικά τέτοιες επετείους και ας τις λάβουμε σοβαρά υπόψιν για το καλό του έθνους των Ελλήνων, μιας και οι αρχές λειτουργίας ενός τέτοιου διαβρωτικού συστήματος είναι πάντοτε οι ίδιες και ας μην ξεχνούμε ποτέ πως ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι και οι Έλληνες είναι δυστυχώς για κάποιους πολλά...
(από roufianos)
Κάνοντας μία μικρή λοιπόν ιστορική αναφορά στις διώξεις αυτού του μεγάλου, δραστήριου αλλά και τόσο βαθιά προδομένου κομματιού του ελληνισμού το οποίο είχε την ατυχία να...
κατοικεί σε ένα τόσο νευραλγικό κομμάτι γης, θα δούμε ότι λίγα χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, μόλις το 1461 ξεκινούν τα πρώτα κύματα εκφοβισμού,δολοφονιών και γενικότερα συστηματικών διώξεων τον ποντίων από τις ιδιαίτερες τους πατρίδες με την άλωση της Τραπεζούντας το ίδιο έτος,ενώ στα μέσα περίπου του 17ου αιώνα με το τέλος του πρώτου ρωσοτουρκικού πολέμου,ξεκινούν οι καταστροφές και οι επιθέσεις ενάντια στους χριστιανικούς πληθυσμούς γενικότερα, για να καταλήξουν δυστυχώς από το 1908 και εντεύθεν με την ανάπτυξη του κινήματος των νεοτούρκων και κατά συνέπεια του τουρκικού εθνικισμού και να ολοκληρωθούν "επίσημα" πλέον όπως γνωρίζουμε στις αρχές του 20ου αιώνα με την φοβερή μικρασιατική καταστροφή που έφερε πάνω από 1.500.000 πρόσφυγες στην ήδη αδύναμη οικονομικά και κουρασμένη από τους πολέμους μητροπολιτική Ελλάδα, πεινασμένους, κατατρεγμένους, προδομένους από όλους και πολλές φορές δακτυλοδεικτούμενους από τους εδώ "καθαρούς¨ Έλληνες, σαν κάτι άσχημο και απρόσκλητο λες και όλοι εκείνοι ήθελαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και μάλιστα υπό τις συνθήκες υπό τις οποίες αναγκάστηκαν να το κάνουν.
Τα μέσα επίτευξης του σκοπού μιας τέτοιας εξόντωσης που μεταχειρίστηκαν οι γείτονες πολλά και διάφορα από ύπουλα όπως ο οικονομικός πόλεμος, διατάξεις εις βάρος του συγκεκριμένου και μόνο κομματιού του πληθυσμού, μέχρι και καθαρές δολοφονίες, τάγματα εργασίας, βιασμοί, λεηλασίες και ότι άλλο πιο άρρωστο μπορεί κάποιος (αν μπορεί τελικά να το κάνει) να βάλει με το μυαλό του , με πρωταρχικό στόχο των εκτουρκισμό της περιοχής άλλα και την αρπαγή των περιουσιών μιας τέτοιας πλούσιας κοινότητας όπως των ποντίων.
Φυσικά τα βάσανα και οι καημοί αυτών των ανθρώπων δεν σταμάτησαν με το απλώς να γλιτώσουν την ζωή τους από το μαχαίρι του Τούρκου το 1922, αλλά τουναντίον συνεχίστηκαν και συνεχίζονται ακόμα και σήμερα από τους εδώ εκμεταλλευτές του πόνου και των ονείρων ενός λαού υπερήφανου,εργατικού,φιλότιμου που στην ουσία έχω την εντύπωση ότι όσα χρόνια και να περάσουν πάντοτε θα αισθάνεται ότι με την εκδίωξη του από τις πατρογονικές εστίες η ζωή του δεν θα είναι ποτέ η ίδια όσο και καλύτερη η χειρότερη να είναι από εκεί.
Και ανάμεσα σε όλα αυτά δεν θα έπρεπε να λείπει και μία αναφορά με αφορμή αυτήν την γενοκτονία την οποία και "εορτάζουμε¨ στις 19 Μαΐου, γιατί την συγκεκριμένη ημερομηνία το 1919 ο Κεμάλ αποβιβάζεται στην Σαμψούντα και έρχεται σε επαφή με τις εκεί ομάδες οι οποίες θα αναλάβουν εγκληματική δράση λίγο αργότερα, στην άλλη μεγαλύτερη γενοκτονία των ημερών μας η οποία και στρέφεται όχι μόνο εναντίον του ποντιακού ελληνισμού αλλά του ελληνισμού γενικότερα και χρησιμοποιώντας παρόμοιες μεθόδους (ίσως πιο "επιστημονικές¨ για την ώρα και όχι τόσο βάναυσες) οδηγεί στον πνευματικό θάνατο το ελληνικό έθνος εδώ και πολλές δεκαετίες με απόγειο μαύρης δόξης τους σημερινούς καιρούς.
Αυτό το μπόλιασμα του έθνους μας με κάθε λογής σάπιο χαρακτηριστικό έξωθεν φερμένο,η αποχαύνωση του κόσμου καθώς και η καταρράκωση του εθνικού και κοινωνικού ιστού και του φρονήματος του, προς μία κοινωνία άοσμη,άγευστη και άχρωμη είναι μία μορφή φοβερά ύπουλης γενοκτονίας η οποία και μετέρχεται τα τελειότερα μέσα προς την επίτευξη του σκοπού της και σαφώς και αποτελεί την ασθένεια των καιρών μας και μάλιστα πρόκειται για μία ασθένεια σχεδόν ασυμπτωματική που νεκρώνει τα πάντα και σχεδόν ποτέ δεν γίνεται αντιληπτή εγκαίρως.
Μία τέτοια κατάσταση ζούμε απέναντι σε έναν εχθρό ο οποίος είναι πολύ καλά κρυμμένος και θα κάνει την εμφάνιση του όταν πλέον θα είναι πολύ αργά για όλους είτε είναι ακόμα υγιείς είτε προσβεβλημένοι από αυτήν να αντιδράσουν.
Ο ορισμός του όρου γενοκτονία έχει να κάνει με την μεθοδευμένη και συστηματική εξόντωση μιας εθνικής,φυλετικής η θρησκευτικής ομάδας και είναι αυτό ακριβώς το οποίο συμβαίνει τώρα στην χώρα, οπότε ας σταματήσουμε πλέον να "εορτάζουμε¨ καθαρά εθιμοτυπικά τέτοιες επετείους και ας τις λάβουμε σοβαρά υπόψιν για το καλό του έθνους των Ελλήνων, μιας και οι αρχές λειτουργίας ενός τέτοιου διαβρωτικού συστήματος είναι πάντοτε οι ίδιες και ας μην ξεχνούμε ποτέ πως ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι και οι Έλληνες είναι δυστυχώς για κάποιους πολλά...
(από roufianos)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου