Την διαφωνία τους με τα οικονομικά μέτρα που λαμβάνει η Κυβέρνηση καταθέτουν δεκαπέντε μέλη του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, ανάμεσα σε αυτά και ο κ. Σωτήρης Ζαρμπαλάς από τα Ιωάννινα.Οι δεκαπέντε με κοινή δήλωση που υπογράφουν ασκούν κριτική στην Κυβέρνηση με την σημείωση ότι υπήρχε κι άλλος δρόμος. Την δήλωση που ακολουθεί συνυπογράφουν οι: Ακριβούλη Ζωή, Βογανάτσης Δημήτρης, Γράψα Έλσα, Ζαρμπαλάς Σωτήρης, Θωμάς Γιώργος, Κατσικαρέλης Λευτέρης, Μπίστης Νίκος, Νιάβης Γιάννης, Νικολάου Γιάννης, Οφίδης Αλέκος, Σπυρόπουλος Βασίλης, Σταυρακάκης Μηνάς, Σωτηρίου Αλέκος, Τσολάκης Σάββας και Χαραλαμπίδης Κώστας.
«Η προσφυγή της Κυβέρνησης στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης και το Δ.Ν.Τ. θέτει την χώρα... υπό οικονομική και κοινωνική κηδεμονία. Μια επώδυνη περίοδος αρχίζει.
Η αβεβαιότητα, ο φόβος και η ανασφάλεια είναι τα συναισθήματα του ελληνικού λαού. Όλοι αισθάνονται ότι η προσφυγή στο Δ.Ν.Τ. δεν είναι μια συνήθης πρόταση οικονομικής διαχείρισης. Kατέστη αναγκαία.
Υποβιβάζει τη διεθνή θέση της χώρας, πλήττει το κύρος και την ισχύ της. Όλοι αισθάνονται ότι τίποτα δεν θα είναι ίδιο με το χθες.
Η καταστροφική διακυβέρνηση του κ. Καραμανλή και της Ν.Δ. φέρει το κύριο βάρος της αρνητικής πορείας της οικονομίας. Τα αντιπολιτευτικά ψελλίσματα του κ. Σαμαρά δηλώνουν την άρνηση της συντηρητικής παράταξης να κατανοήσει τις επιπτώσεις της επιζήμιας πολιτικής της.
Αναμφίβολα όσοι κυβέρνησαν έχουν το μερίδιο ευθύνης τους.
Αναμφίβολα όμως κάποιοι έχουν στο ενεργητικό τους εθνικές, κοινωνικές και οικονομικές επιτυχίες με στρατηγική διάσταση. Η χώρα διασώζει το όποιο απόθεμα αξιοπιστίας της επειδή ανήκει στην ΟΝΕ.
Οι αφοριστικές καταγγελίες και η καθολική κατακραυγή κατά του πολιτικού κόσμου συνιστούν ιστορική αφέλεια. Ενέχουν δόλιες σκοπιμότητες.
Ιδιαίτερα από εκείνους που επί δεκαετίες αντιτάχθηκαν και πολέμησαν με όλους τους τρόπους κάθε προσπάθεια για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις.
Σε κάθε περίπτωση, είτε από άγνοια, είτε συνειδητά εκτρέφεται το «αυγό του φιδιού» και ωθείται η εκτροπή του πολιτικού εκκρεμούς προς την Ακροδεξιά η μπερλουσκόνιες λύσεις.
Η άλλη αριστερά πλανάται όταν ελπίζει ότι θα αποκομίσει πολιτικά κέρδη με την αναγόρευση του ΠΑΣΟΚ σε κύριο αντίπαλο.
Γνωρίζουμε ότι ήρθε η ώρα του τέλους για τις Εθνικές αυταπάτες.
Γνωρίζουμε ότι τις διαρθρωτικές αλλαγές και το αναγκαίο εκσυγχρονιστικό πλαίσιο εμείς πρέπει να το αποφασίσουμε
Γνωρίζουμε ότι η πραγματικότητα επιβάλλει μέτρα και επιλογές που ανατρέπουν ισορροπίες, νοοτροπίες, συμπεριφορές που μας διαμόρφωσε ο δανειοτροφοδοτούμενος ευδαιμονισμός μας.
Τα χρονικά περιθώρια για να αποτραπούν δυσμενέστερες εξελίξεις εξανεμίζονται.
Η κυβέρνηση ξεκίνησε χωρίς σαφή προσανατολισμό, καθυστέρησε, ταλαντεύτηκε, δεν είχε ολοκληρωμένο σχέδιο για να αντιμετωπίσει την μεγαλύτερη οικονομική κρίση της μεταπολίτευσης.
Η προσφυγή στο Δ.Ν.Τ. δεν ήταν αναπόφευκτη
Είναι επείγον και κρίσιμο η κυβέρνηση:
Να απαγκιστρωθεί από επικοινωνιακά τεχνάσματα, λεονταρισμούς και την εκπομπή αντιφατικών και διφορούμενων μηνυμάτων.
Να αποφασίζει έγκαιρα για να διαθέτει ευχέρεια χειρισμών ώστε να αποφεύγει τον εγκλωβισμό σε μονόδρομους όπως αυτός του Δ.Ν.Τ.
Η δυσκολία των αποφάσεων δεν δικαιολογεί καθυστερήσεις στην λήψη τους. Οι καιροί και οι συνθήκες μόνον δύσκολες αποφάσεις επιβάλλουν.
Η κυβέρνηση οφείλει να διασφαλίσει την απόλυτη αποτροπή εξελίξεων που αναθεωρούν και μετακινούν τους βασικούς άξονες των στρατηγικών προσανατολισμών της Ελλάδας.
Αυτό πρέπει να καταστεί σαφές προς οιονδήποτε διαχειρίζεται το απόθεμα εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού.
Η Κυβέρνηση διαθέτει νωπή λαϊκή εντολή, ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία και μηδενική πίστωση χρόνου.
Η κοινωνική συνοχή θα δοκιμασθεί. Οι μεγάλες αποφάσεις πραγματώνονται στο έδαφος της ευρείας κοινωνικής αποδοχής.
Ας θυμηθούμε ότι πριν μια δεκαετία περίπου, η μεταρρύθμιση για την διασφάλιση της βιωσιμότητας του Ασφαλιστικού συστήματος ακυρώθηκε από την λαϊκίστικη αντίδραση συντεχνιακών, συνδικαλιστικών και πολιτικών δυνάμεων που χάιδεψαν την αμεριμνησία των εργαζομένων.
Η κυβέρνηση οφείλει να μιλήσει με καθαρό πολιτικό λόγο.
Οι πολιτικές ηγεσίες δεν υπεκφεύγουν, αίρουν τα βάρη, δίνουν λύσεις.
Το μέγεθος των προβλημάτων υπερβαίνει επικοινωνιακές αλχημείες, προσωπικές ματαιοδοξίες και επίκληση του πολιτικού κόστους.
Το Εθνικό κόστος υπερτερεί και κατισχύει έναντι οποιουδήποτε άλλου.
Η κυβέρνηση οφείλει να απαλλαγεί από το σύνδρομο της συνεχούς «δικαίωσης».
Η αντιστροφή της πορεία της χώρας από την χρεοκοπία σε μια σύγχρονη αναπτυγμένη ευρωπαϊκή οικονομία συνιστά την ελαχίστη ευθύνη έναντι της πατρίδας και της νέας γενιάς. Και αυτό μας αφορά όλους».
(από Epirus post, epirus-ellas)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου