Μετράμε τις μέρες μας σαν τα κουκιά στο σακούλι. Κάθε μέρα το ανοίγουμε και βλέπουμε με λαχτάρα τι αποκτήσαμε. Τα θέλω μας, για να μπορούμε να τα καταμετρήσουμε, τα έχουμε εγκλωβίσει σε ύλη και μόνο σε αυτή. Αυτό που δεν έχουμε καταλάβει, και όταν θα το καταλάβουμε θα είναι πλέον αργά, είναι ότι η ύλη δεν γεμίζει τα κενά της ψυχής. Ίσα- ίσα που τα ξεχειλώνει περισσότερο έτσι ώστε να κάνουμε την ψυχή μας στο τέλος πλαστική σακούλα super market. Όλο ανοίγουν τα κενά και όλο εμείς βάζουμε κουρέλια για να τα κλείσουμε. Μέχρι που στο τέλος γινόμαστε οι...ίδιοι το σακούλι με τα κουκιά. Μέχρι που στο τέλος οι μέρες μας καταντάν βραβεία μια ανόητης και άνευ λόγου πορείας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου