Οι κομματικές επιλογές για τα οικονομικά, για τα ασφαλιστικά, για τα εθνικά, παραμένουν θολό τοπίο. Όπου πάλι το τοπίο ξεκαθαρίζει, η απόλυτη νεκρή φύση. Αι γεννεαί αι πάσαι, εποχούμεναι, ανά τας εθνικάς οδούς και τας ατραπούς της υπαίθρου χώρας.
Αφήνουμε τα τηλεκοντρόλ και τρέχουμε στα πουρνάρια Έαρ το γλυκύ, φουσκοδεντριές και παγωτό χωνάκι με γεύση βανίλια Δεν ξέρω ποιος τελικά χτενίζεται, αλλαγές ψήνονται (διακυβεύονται για την ακρίβεια), ο κουρνιαχτός παίρνει να καταλαγιάζει Μύρισε ο κόσμος γιασεμί, λιβάνι και βιολέτα. Το αεράκι του Επιταφίου φέρνει γλυκιά ανατριχίλα και στις καρδιές την απαντοχή.
Μέρες κατανυκτικές, μα κι απέραντα ερωτικές. Των φανών, των λαμπάδων, μα και του όξους μετά χολής μεμειγμένου ? Των κλάδων φοίνικος, αλλά και του φραγγελίου και της λόγχης. Των Ωσαννά...
υμνωδών, των ακολουθιών –μα και των ανακολουθιών– των λιβανωτών και του προσκυνήματος των Παθών. Πλην για των παθών μας τον τάραχον ουδείς ανησυχεί και ουδείς πτοείται. Μέρες της δοξολογίας και της ταπείνωσης, των μωρών παρθένων και των ιδιοτελών κολάκων, του Γολγοθά και του θριάμβου της ζωής, των πραιτωριανών και των μυροφόρων Δυο χιλιάδες χρόνια μετά, άλλαξε μόνο το ντιζάϊν, κομματάκι στο πιο μοντέρνο.
Η δε παμφάγος εφορία, ουκ ηβουλήθη συνιέναι. Κάνει τρέλα ή εγώ τρελαίνομαι; Όπου γάμος και χαρά πολιτευάμενοι και επίδοξοι αξιωματούχοι παρόντες, πανηγύρια και μνημόσυνα, επίσης. Πάρτε διαβόλοι βάγια. Τα αποτελεσματικότερα σύνεργα αργότερα T Κάτι γνώριμοι απ’ τα παλιά αναθάρρησαν και ακονίζουν τα δοντάκια. Αει σιχτίρ, δεν τα μπορώ τα συγκινητικά. Γι’ αυτό φάτε, πιέστε, την Άρτα φοβερίστε, όλα εδώ θα μείνουν ”Με όσους δεν υπολήπτεστε, τσουγκρίστε μόνο το κόκκινο αυγό, μην πάρετε καμμιά σύγχυση πασχαλιάτικα. Των Βαΐων χωρίς μπακαλιάρο σκορδαλιά, λέει; Δεν λέει.
Σαν μαγειρίτσα χωρίς άνηθο, σαν τηλεοπτικό παράθυρο χωρίς Μπουμπούκο, σαν πασχαλινή εκπομπή χωρίς παπα-Τσάκαλο & Πέτρο Γαϊτάνο. Κουλουράκια και κουραμπιέδες απαραίτητα. Η ταραμοσαλάτα γίνεται με πατάτα, αλλά και με ψωμί. Αρακάς και αγκινάρες την Μ. Πέμπτη. Εν κατακλείδι: Η κόκκινη μπογιά στη βαφή των αυγών, για τα μάτια του κόσμου. Μερικοί τα καταφέρνουν με δραστικότερα μέσα, είπα βάφουν αυγά και το θυμήθηκα: Οι τοπικοί άρχοντες, εν όψει τουριστικής περιόδου, γκαζώνουν στα πολιτιστικά. Πού σε πονεί και πού σε σφάζει. Οι Αθηναίοι που θα εκδράμουμε ανυποψίαστοι, το νου μας.
Σούρνεται μια γλυκοχαιρετούρα να την ειπώ, ένα κοπλιμεντάρισμα να το ειπώ, ένα ταχτάρισμα να το ειπώ, μια επιμονή για κεράσματα να την ειπώ... Μην το χοντρύνουμε, μέρες που είναι, αλλά όχι, όχι! Θα το χοντρύνουμε! Ε, λοιπόν, κάτι μου βρωμάει. Τώρα, η φοράδα στο αλώνι χέστηκε, εκλογές ψήνονται, θα σας γελάσω και δεν το θέλω. Γι’ αυτό, ακροποδητί και τοίχο-τοίχο. Ο γάτος κι αν αλευρωθεί, ο ποντικός τον ξέρει.
Το Μ. Σάββατο πρωΐ στο Ανάστα ο Θεός, σπάστε το πήλινο λαγήνι στην πομπή των Ιουδαίων. Και σε κανένα κλούβιο κεφάλι να το σπάσετε, πάλι καλό μου ακούγεται. Ανήμερα της Λαμπρής ανταλλάξτε ευχές, σχέδια αισιόδοξα, όνειρα και φιλιά (ενίοτε χάρτινα)––Να μου περάσετε καλά, ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
του Δημήτρης Χίλιου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου